“เกิดอะไรขึ้นหนูบุหงา ร้องกรี๊ดทำไม?” อมราถามทันทีที่ปรี่เข้ามาหา
“นั่นสิ ใครทำอะไรลูกแม่?” ดวงแก้วถามขึ้นอีกคน เดินมากอดร่างของลูกสาวเอาไว้
“มิวค่ะ มิวเขา ฮือ” บุหงาร้องไห้สะอึกสะอื้น คำพูดของบุหงาทำให้ทุกคนที่อยู่ในที่นั้นหันไปมองประภาพรรณเป็นตาเดียว
“หล่อนทำอะไรหนูบุหงา?” ปทุมวดีถามคนแรก
“แกทำอะไร หนูบุหงาถึงได้ร้องกรี๊ดออกมาแบบนี้?” รัตนาคาดคั้นถามเพิ่มอีกคน
“ตอบมาสิไม่ใช่ยืนบื้ออยู่อย่างนี้” มารศรีพูดเสริมจ้องหน้าประภาพรรณนิ่ง
“คืออย่างนี้คะคุณป้า บุหงาเจ็บมือเพราะเมื่อกี้เท้าแขนผิดจังหวะไปหน่อย บุหงาเลยไหว้วานให้มิวช่วยถอดรองเท้าให้ค่ะ รู้สึกไม่สบายเท้าเพราะส้นมันสูง มิวไม่ช่วยบุหงาก็เข้าใจค่ะ เพราะการที่บุหงาให้มิวถอดรองเท้าให้มันก็คงไม่เหมาะ แต่มิวเขาไม่เพียงแต่จะปฏิเสธ กลับต่อว่าบุหงาและพาดพิงถึงคุณแม่ค่ะ มิวบอกว่าให้คุณแม่ที่นั่งนินทาคนอื่นอยู่ทางโน้นมาช่วยถอดรองเท้าให้ เท่
