“ปุ้นจะทำตามที่พี่คาเมลบอก ระหว่างคุณพ่อคุณแม่อยู่เมืองไทย ปุ้นจะทำให้ท่านทั้งสองรักและยอมรับปุ้นให้ได้ค่ะ”
ณิชาดามีกำลังใจขึ้นมาเป็นกอง เมื่อได้ยินคำปลอบประโลมจากคนรักหญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นมั่นเป็นเหมาะ มือบางที่แห้งสนิทปราศจากเม็ดเหงื่อแล้ว ยื่นไปข้างหน้าให้คู่หมั้นหนุ่มจับไว้
คาเมลยิ้มกว้างจับมือคนรักมากุมไว้พลางนึกในใจ
‘ปุ้นไม่ต้องทำอะไรหรอก แค่คุณพ่อคุณแม่พี่เห็นแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของปุ้น แค่นี้ปุ้นก็ได้ใจท่านทั้งสองไปเต็มร้อยแล้ว’
คาเมลกุมมือหญิงสาวไว้แน่นบีบเบาๆ ให้กำลังใจ เมื่อได้ยินเสียงประชาสัมพันธ์ประกาศเที่ยวบินที่กำลังจะลงจอด
“เครื่องลงแล้วครับ อีกสักพักท่านคงออกมา”
คาเมลและณิชาดา รอไม่นานก็เห็นผู้โดยสารขาเข้าเริ่มทยอยเดินออกมา
มาดามอลิซเดินเร็วๆ แกมวิ่งเข้ามาสวมกอด แล้วหอมแก้มซ้ายขวาลูกชายด้วยความคิดถึง คาเมลกอดมาดามไว้แน่นและหอมแก้มท่านกลับคืนเหมือนกัน มิ
