แพรวพราวกำลังวาดลีลารักอยู่บนตัวของปราณอย่างเร่าร้อน เสียงครางของเธอกับลีลาที่เด็ดดวงนั้นทำเอาปราณร้องครางด้วยความเสียวซ่านไม่หยุด
สะโพกที่บดเบียดอยู่และร่องที่ชุ่มไปด้วยน้ำใสๆ นั้นเคลื่อนไหวเข้าหากันได้อย่างพลิ้วไหว
“ไม่ไหวแล้ว” ปราณครางออกมาแล้วปลดปล่อยอย่างอดใจไม่ไหว ขณะที่แพรวพราวนั้นก็ถึงเส้นชัยแล้วตัวอ่อนลงมาทับอยู่บนตัวเขาพร้อมกับเสียงหายใจที่หอบกระเส่า
“แพรว เดือนนี้ผมจะให้เงินคุณไว้ใช้จ่ายได้แค่ห้าพันนะ”
“อ้าว ทำไมล่ะคะ ปกติพี่ให้แพรวหมื่นห้านี่”
“ตอนนี้แพรวมาอยู่ที่นี่ ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากินค่าอยู่ผมก็ออกให้หมด ห้าพันแพรวแทบไม่จำเป็นต้องใช้เลยด้วยซ้ำ” ปราณบอกเมื่อพิจารณาค่าใช้จ่ายทุกอย่างแล้ว
“ผมต้องจ่ายค่าบ้านนะ หุ้นเดือนนี้ก็ดิ่งลง คอยล์ก็ไม่ได้”
“ห้าพันมันจะไปพออะไรคะ”
“แล้วก่อนมีผมแพรวอยู่อย่างไร ถ้าไม่เอาห้าพันก็ออกไปอยู่หอพัก อยู่ใครอยู่มัน รู้ไหมว่าฟ้าไม่เคยใช้เงินเปล
