รักรับจ้างท่านประธานที่รัก

ตอนที่ 3 ความเปลี่ยนแปลง

ปราณเป็นที่รู้จักในฐานะเจ้าของร้านอาหารร่วมกับเพื่อนของเขา ลูกค้าในร้านส่วนใหญ่ที่เป็นผู้หญิงก็ชอบที่จะมองเขาอย่างให้ท่าอยู่บ่อยๆ ตอนแรกเขาก็ไม่สนใจเพราะเขานั้นรักและมั่นคงต่อดุจฟ้าเป็นอย่างมาก

เขาเริ่มที่จะหลงระเริงในอำนาจของเงินและการเติบโตอย่างรวดเร็วของธุรกิจด้านอาหารของเขา รวมถึงโชคในการเล่นหุ้นที่จะสามารถทำกำไรให้เขาได้เป็นอย่างมาก ทำให้มีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตเขามากขึ้น

ปราณเริ่มซื้อของที่ตัวเองอยากได้ เริ่มแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่เป็นแบรนด์เนม โดยให้เหตุผลกับตัวเองว่า แต่งตัวให้ดูน่าเชื่อถือเหมาะสมกับตำแหน่งเจ้าของร้านอาหาร โดยที่ไม่รู้เลยว่ามันเป็นการ สร้างนิสัยในการใช้ของฟุ่มเฟือยให้กับตัวเองอย่างไม่รู้ตัว

การที่เขาเริ่มดูดีและมีเงินทองมากขึ้นมันทำให้ปราณเริ่มเปลี่ยนไป ตอนนี้เขามีผู้หญิงมาติดพันมากมายจากที่เคยใจแข็ง ก็กลับกลายเป็นว่าเริ่มจะใจอ่อนกับการออดอ้อนของบรรดาผู้หญิงเหล่านั้นที่เข้ามาเพื่อหวังเงินจากเขา ประกอบกับคำพูดของหุ้นส่วนและบรรดาคนรอบข้างที่คอยยุยงให้เขาเปิดใจรับสาวๆเหล่านั้นเข้ามาในชีวิต

“ผู้ชายที่มีผู้หญิงในปกครองเยอะ คือผู้ชายที่มีเสน่ห์และมีอำนาจ”

“แฟนไม่รู้ก็ไม่เสียหาย”

“ก็แค่เล่นๆ ขำๆ อย่างไรแฟนก็เป็นตัวจริงอยู่แล้ว”

“มันเป็นเรื่องธรรมดา ผู้ชายที่ไหนก็ทำ”

“แค่เป็นแฟน ยังไม่แต่งงาน ไม่ถือว่านอกใจเสียหน่อย”

คำพูดเหล่านี้มันทำให้ปราณลดความรู้สึกผิดที่มีต่อดุจฟ้าลง จนในที่สุดเขาก็พลั้งเผลอไปกับความสวยงามภายนอก และคำยุยงของคนรอบข้าง จนมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันกับผู้หญิงเหล่านั้น โดยที่ดุจฟ้าไม่รู้เลยสักนิดว่าคนรักนั้นมีคนอื่น

ปราณนอนกับผู้หญิงที่เข้าหาเขาอย่างไม่ผูกมัด แต่มีแค่คนเดียวที่เธอออดอ้อนและขอเป็นคู่ควงลับๆ ของเขา ด้วยวาจาที่อ่อนหวานและลีลาที่แพรวพราวสมชื่อ ทำให้เขาเองตัดสินใจเก็บเธอเอาไว้ข้างกายอีกคน

เขาเช่าห้องให้แพรวพราวอยู่ ปรนเปรอเธอด้วยเงินและความใคร่จนหญิงสาวไม่อยากปล่อยให้เขาหลุดมือไปไหน แม้จะตกลงกันว่าไม่ผูกมัดตั้งแต่แรกก็ตาม

“วันอาทิตย์นี้ ไปเที่ยวทะเลด้วยกันไหมคะ”

“ไม่ล่ะ ผมมีนัดกับแฟน”

“แฟนที่ไม่เคยได้แตะแม้กระทั่งแขนนะเหรอคะ เลิกกับเธอมาคบกับแพรวดีกว่า” แพรวพราวบอกด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยัน เพราะปราณนั้นบ่นเสมอว่าเขาต้องให้เกียรติคนรัก ไม่กล้าชิงสุกก่อนห่าม ทำให้ต้องมาระบายความใคร่กับเธอเสมอ

“อย่าพูดแบบนี้ให้ผมได้ยินอีก” เขาบอกเธออย่างไม่สบอารมณ์ แล้วลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวกลับออกไป

ถึงในใจจะคิดอยู่ว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายที่ยังไม่แต่งงาน มีสิทธิ์ที่จะหลับนอนกับใครก็ได้ตามที่เพื่อนของเขาพูด แต่ว่าเขาก็ไม่ได้จริงจังกับผู้หญิงเหล่านี้ ยกให้ดุจฟ้าเป็นที่หนึ่งและเป็นตัวจริงของเขาเท่านั้น

‘ถ้าหวงมากขนาดนั้น คงไม่นอกใจมานอนกับฉันหรอก’ เธอได้แต่คิดอย่างหมั่นไส้ แต่ก็ไม่อยากปล่อยให้ปราณหลุดมือไป

“รีบกลับจังเลยนะคะ ต่ออีกสักรอบก็ได้นะคะ พรุ่งนี้แพรวไม่มีเรียนเช้า” เธอทำเสียงออดอ้อน พยายามดึงให้เขาอยู่ต่อ

ปราณไม่ตอบ เขาแต่งตัวเสร็จก็ผลุนผลันออกไป เพราะไม่ชอบให้เธอพูดถึงดุจฟ้าในแง่ลบและทำตัวเป็นเจ้าของเขา

“คอยดูเถอะ แม่จะทำให้เลิกกันให้ดู” เธอพึมพำแล้วยิ้มออกมาอย่างร้ายๆ

**********************

นงคราญมาที่บริษัทของลูกชายโดยไม่ได้นัดหมายล่วงหน้า พร้อมกับพาช่อแก้วมาด้วย เพราะอคินชอบหลบหน้าและบ่ายเบี่ยงที่จะเจอเธออยู่เสมอ

“พ่อตัวดีอยู่ไหม”

ดุจฟ้าเงยหน้าจากเอกสารตรงหน้า แล้วรีบลุกขึ้นมาไหว้มารดาของอคิน ก่อนจะยกมือไหว้ช่อแก้วที่ยืนทำท่าเรียบร้อยอยู่ด้านหลัง

“ท่านประธานอยู่ในห้องค่ะ”

“วันนี้มีนัดที่ไหนหรือเปล่า”

“ตอนบ่ายสองมีนัดคุยงานกับลูกค้าข้างนอกค่ะ”

“ดี แสดงว่าถ้าจะไปทานข้าวข้างนอกกับฉัน ก็คงกลับมาทัน คงไม่มีอะไรเป็นข้ออ้างสินะ” นงคราญพูดอย่างรู้ทัน ในขณะที่ช่อแก้วยิ้มอ่อนๆ ทำเหมือนว่าเกรงใจที่ต้องมารบกวนอคิน ทั้งๆที่ปกติก็โทรมาถามตารางงานจากดุจฟ้าอยู่บ่อยๆ

ดุจฟ้าเองก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ เพราะว่าเธอรู้ดีว่านงคราญคงรู้ทันที่อคินทำตัวเหมือนไม่ว่างตลอดเวลา

นงคราญพาช่อแก้วเข้าไปในห้องทำงานของอคิน พอเขาเห็นมารดามากับหญิงสาวที่เรียบร้อยแต่ว่าเจ้าเล่ห์อย่างช่อแก้ว ก็ถึงกับพูดไม่ออก ไม่คิดว่ามารดาจะพาเธอมาหาเขาถึงที่แบบนี้

“สวัสดีค่ะพี่คิน” เธอยกมือไหว้เขาด้วยท่าทีที่อ่อนหวาน

เขารับไหว้แล้วยิ้มบางๆ ตามมารยาท ในขณะที่นงคราญยิ้มออกมาอย่างพอใจ

“พาแม่กับน้องไปทานข้าวเที่ยงหน่อยสิ แถวนี้มีร้านอาหารไทยบรรยากาศน่านั่งอยู่ แม่อยากทานร้านนั้น”

“ผมมีนัดคุยงานกับลูกค้าตอนบ่าย เกรงว่าอาจจะกลับมาไม่ทัน แม่กับช่อไปทานกันเลยครับ”

“คุยงานตั้งบ่ายสอง ตอนนี้พึ่งจะเที่ยง ไม่ต้องมาหาข้ออ้าง แม่ถามยายเลขานั่นมาแล้ว” นงคราญบอกอย่างรู้ทัน ทำให้อคินต้องยอมจำนนต่อมารดา

“ครับ งั้นไปกันเลยก็ได้ครับ” เขาบอกแล้วลุกขึ้น เตรียมตัวจะออกไปทานอาหารกับทั้งสองให้จบๆ

“ตายจริง ป้าลืมไปว่าป้ามีนัดกับช่างทำเล็บเอาไว้ งั้นช่อไปกับพี่เขาสองคนนะลูก ป้าขอตัวก่อน” เธอหันไปบอกช่อแก้วด้วยท่าทีรีบร้อนก่อนจะหันไปหาลูกชาย

“คินพาน้องไปทานข้าวด้วยนะลูก แม่ฝากน้องด้วย” นงคราญบอกลูกชาย ใช้สายตาจิกเล็กน้อยเพื่อไม่ให้เขาปฏิเสธ ก่อนจะรีบเดินตัวปลิวออกไป ปล่อยให้เขาและช่อแก้วอยู่ตามลำพังในห้อง

“งั้นเราไปทานข้าวกันเลยไหม ผมมีงานที่ต้องรีบกลับมาทำ” เขาบอกเธอเป็นนัยว่าไม่ได้เต็มใจพาเธอไป

“ถ้าไม่อยากไป สั่งมาทานที่นี่ก็ได้นะคะ ช่อไม่ถือ” เธอพูดแล้วยิ้มให้เขาด้วยรอยยิ้มและมองอย่างให้ท่าเล็กน้อย

พอนงคราญออกไปเธอก็ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งทำตัวเรียบร้อยอีก เพราะว่าเธอทำไปเพื่อเอาใจนงคราญเท่านั้น และจริงๆ แล้วอคินก็เคยรู้จักตัวตนของเธอดี เพราะเคยเรียนมาด้วยกัน

“ออกไปทานข้างนอกดีแล้ว ผมไม่อยากอยู่กับคุณสองต่อสอง”

“ทำไมคะ กลัวอดใจไม่ไหวหรืออย่างไร”

“ทำไมไม่เก่งแบบนี้ต่อหน้าแม่ผมบ้างนะ” เขาพูดเชิงตำหนิว่าเธอกำลังเล่นละครอยู่

“อยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่ก็ต้องทำตัวสำรวมมันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วนี่คะ ถ้าจะบอกว่าช่อสร้างภาพ พี่คินก็คงสร้างภาพหนักกว่าช่ออีก เพลย์บอยตัวพ่อของมหาวิทยาลัย ตอนนี้ทำเป็นไม่สนใจผู้หญิง ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนล่าแต้มแทบทุกคณะ”

อคินหรี่ตามองเธออย่างไม่พอใจที่เธอยอกย้อนเขา แต่ก็เถียงไม่ออก เพราะเขาต้องพิสูจน์ตัวเองให้บิดาและผู้ถือหุ้นเห็นว่าเขาสามารถทำงานตำแหน่งนี้ได้ จึงเปลี่ยนแปลงตัวเองตั้งแต่เรียนจบจนถึงทุกวันนี้ เพื่อสร้างความน่าเชื่อถือให้กับตนเอง

“คิดว่าทำตัวเรียบร้อยแล้วแอบร้าย เหมือนนางเอกแสนเจ้าเล่ห์ จะทำให้ผมหลงกลคุณหรืออย่างไร ผมไม่ชอบหรอกนะ ผู้หญิงที่มีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวอย่างคุณ”

เขาพูดแล้วเดินออกไปที่หน้าห้อง เห็นว่าดุจฟ้ากำลังจะสะพายกระเป๋าออกไปพักกลางวันก็นึกแผนการขึ้นมาได้

“คุณเตรียมแฟ้มของลูกค้าที่จะไปคุยงานวันนี้ไปกับผม”

“ยังไม่บ่ายสองเลยนะคะท่านประธาน”

“นี่คือคำสั่ง” เขาบอกเธอเสียงเข้ม

ดุจฟ้ามองช่อแก้วที่เดินตามหลังอคินออกมา เธอกำลังชักสีหน้าแสดงความไม่พอใจ แล้วหันกลับไปมองหน้าเจ้านายที่กำลังจ้องมองเธอด้วยสายตาที่คมกริบของเขา

“ค่ะ” เธอตัดสินใจเลือกทำตามคำสั่งของประธานหนุ่ม แล้วเตรียมแฟ้มเอกสารตามที่เขาบอก ก่อนจะเดินตามเขาและช่อแก้วไป

ช่อแก้วไม่พอใจที่เขาพาเลขานุการไปเป็นก้างขวางคอด้วย เธอจึงคล้องแขนของเขาเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ แต่อคินไม่ได้แกะมือเธอออกเพราะไม่อยากเสียมารยาท ทั้งๆ ที่เขาเอือมระอาช่อแก้วเต็มทนแล้ว ในขณะที่ดุจฟ้านั้นรู้สึกว่าผู้หญิงที่ดูเรียบร้อยตรงหน้า ไม่น่าจะเรียบร้อยแสนดีอย่างที่เธอคิดเอาไว้

**********************

ดุจฟ้ากลับถึงห้องพักด้วยสีหน้าที่เหน็ดเหนื่อย วันนี้เธอต้องรับมือทั้งเจ้านายและว่าที่คู่หมายของเขาที่จ้องแต่จะเล่นงานเธอ กลับมาก็ต้องมาทำหน้าที่แม่บ้านให้กับปราณอีก ทำให้วันนี้เป็นวันที่หนักมากสำหรับเธอ

ปราณต้องไปดูแลร้านอาหารของเขาตั้งแต่สิบโมงเช้า จนถึงเที่ยงคืนทุกวัน ไม่ค่อยมีเวลาให้กับเธอเหมือนอย่างแต่ก่อน แต่ว่าเขาก็ยังปลีกตัวมาทานอาหารเย็นกับเธออยู่บ่อยๆ ทั้งๆ ที่เธอปฏิเสธเขาไปแล้ว แต่เขาก็อยากแสดงความจริงใจกับเธอ

เขากลับมาถึงพร้อมกับอาหารในมือแล้วขยับมานั่งข้างๆ เธอ เห็นสีหน้าเธอดูเหนื่อยก็กุมมือเธอขึ้นมาจูบที่หลังมือเพื่อให้กำลังใจ

“เหนื่อยเหรอ หยุดพักสักวันไหม พรุ่งนี้ก็วันเสาร์แล้ว เราจะได้ไปเที่ยวค้างคืนที่ทะเลสักคืนสองคืน”

“ไม่หรอก ฉันไม่อยากหยุดงาน นายเองก็ต้องดูแลร้านนี่”

“เจ้าของอีกคนเขาก็มาดูอยู่เสาร์อาทิตย์ ฉันไม่เข้าไปก็ได้”

“ร้านกำลังเป็นไปด้วยดี แค่นายแวะมาทานข้าวเย็นกับฉัน ก็รู้สึกเกรงใจแล้ว อยากไปนั่งที่ร้านนายก็ไม่ให้ฉันไป” เธอบ่นออกมา เพราะปราณไม่ยอมให้เธอไปที่ร้านเลยในช่วงหลังๆ มานี้ อ้างว่าไม่มีเวลาคุยกับเธอ ทั้งๆ ที่เขาว่างมาทานมื้อเย็นกับเธอ

“ก็ถ้าอยู่ที่ร้านฉันก็ต้องทำงาน จะเอาเวลาที่ไหนมาดูแลแฟน อีกอย่างฟ้าทำงานมาทั้งวันแล้ว ยังต้องขับรถไปที่ร้านอีก เทียวไปเทียวมา ไม่ได้พักผ่อนกันพอดี ให้ฉันมาหาดีแล้ว ฉันจะได้พักสมองด้วย” เขาบอกเธอแล้วโยกหัวเธอเบาๆ อย่างรักใคร่

จริงๆ เขาไม่อยากให้ดุจฟ้าไป เพราะสาวๆ ที่เป็นคู่ควงของเขานั้นมักไปนั่งเฝ้าเขาเสมอ และตอนนี้คู่ควงล่าสุดคือแพรวพราว รายนี้ค่อนข้างจะเอาการอยู่ เขาจึงไม่อยากให้เธอไปที่ร้านของเขา จนกว่าจะสยบคู่ควงของเขาให้เชื่องกว่านี้

ปราณดูแลเธอดีเสมอต้นเสมอปราย เขามีรายได้ที่เพิ่มขึ้น มีงานที่มั่นคง แต่งตัวดูดีขึ้น แต่ว่าความเอาใจใส่ที่มีต่อเธอนั้นไม่เคยเปลี่ยนไปเลย

“ตอนนี้ยื่นกู้บ้านผ่านแล้ว อาทิตย์หน้าก็ให้คนเข้าไปทำความสะอาดตกแต่ง แล้วสิ้นเดือนเราก็จะย้ายไปอยู่ด้วยกันแล้วนะ ถึงเวลานั้นฉันจะไปไหว้พ่อแม่เธอที่ต่างจังหวัด ขอลูกสาวท่านมาอยู่ด้วยอย่างเป็นทางการ”

“ปราณ ขอบใจนะ” เธอพูดกับเขาเสียงเครือ เหมือนจะร้องไห้ เพราะประทับใจที่เขานั้นแสดงออกว่ารักเธอมากแค่ไหน

“ฉันรักเธอมากนะฟ้า” เขาบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน และสบสายตาเธอด้วยความรัก ไม่มีวี่แววว่าจะเป็นผู้ชายที่นอกใจคนรักได้เลย

**********************