บทที่3
1068 Words
รารู้ถึงความต้องการของไบรอัน และหญิงสาวก็ฉลาดเลี่ยงโดยอ้างเรื่องที่เคยบอกอีกฝ่ายในก่อนหน้านี้
“เอาไว้วันหลังดีกว่าค่ะ ฉันรู้สึกไม่สบายตัวเพราะวันแดงเดือด อยากกลับไปพักผ่อนนะคะ”
พอเหยื่อสวาทพูดถึงอุปสรรคสำคัญ ก็ทำให้ไบรอันหงุดหงิดขึ้นมาทันตาเห็น แต่ก็กดสะกดความโกรธไว้ แล้วเอ่ยขอร้องเสียงกระเส่า
“ถ้ายังงั้นให้ผมไปส่งคุณนะครับ คุณจะได้ไม่ต้องเปลืองค่าแท็กซี่ ผมขอขึ้นไปดื่มกาแฟบนห้องของคุณแก้วเดียว แล้วผมจะรีบกลับเลยครับ”
“อย่าเลยค่ะ ฉันกลับเองได้ค่ะ” อคิราปฏิเสธติดเสียงแข็ง เพราะรู้ดีว่าไบรอันจะไม่ทำแค่ดื่มกาแฟเท่านั้น
“โธ่...ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว คุณจะกลับคนเดียวได้ยังไงละครับ ผมเป็นห่วงคุณนะครับ ให้ผมไปส่ง นั่งสบายๆ บนรถของผม...ดีกว่านั่งไปกับแท็กซี่ที่คุณไม่รู้จัก”
‘ฮึ! คงใช้แผนนี้กับสาวๆ บ่อยละสิ และก็คงสำเร็จซะด้วย’
อคิราเค้นเสียงด่าอยู่ในใจ เชื่อว่ามีสาวๆ หน้าโง่หลายคนที่หลงในคำหวานของไบรอันจนตกเป็นเหยื่อสวาทของเขา และหนึ่งในนั้นก็มีเพื่อนรักของเธอด้วย
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเรียกแท็กซี่ประจำไว้แล้ว”
อคิราพูดไม่ทันขาดคำ แท็กซี่ก็แล่นมาจอดอยู่ด้านหน้าเธอ และหญิงสาวก็รีบก้าวเข้าไปใกล้แท็กซี่ที่เปิดประตูรออยู่แล้ว โดยไม่ลืมหยอดคำหวานพร้อมกับส่งจูบให้กับไบรอันด้วย
“เปิดโทรศัพท์สแตนบาย (Stand by) ไว้ตลอด 24 ชั่วโมงนะคะคุณไบรอัน อีกไม่กี่วันฉันจะโทรนัดคุณไปขึ้นสวรรค์ด้วยกันค่ะ”
“ได้ๆ ครับ ผมจะรอคุณครับ เจ้าหญิงของผม”
ไบรอันรับคำ กำลังจะเดินไปที่รถแท็กซี่เพื่อจะกอดและลักจูบ แต่อคิราก็รู้เท่าทันเล่ห์เหลี่ยมของคนเจ้าชู้ไม่เลือก หญิงสาวรีบเข้าไปนั่งในรถแท็กซี่แล้วออกคำสั่งให้คนขับแท็กซี่เคลื่อนตัวรถออกจากบริเวณด้านหน้าร้านอาหารอย่างรวดเร็ว
เมื่อรถแท็กซี่เคลื่อนออกแล้ว อคิราก็มองไบรอันผ่านกระจกมองข้าง ก่อนจะกระตุกยิ้ม เมื่อทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผนการของเธอ และก็ลอบยิ้มด้วยความสะใจ ไม่มีสะทกสะท้าน เมื่อรู้ว่าตนเองกำลังถูกสะกดรอยตาม และถูกแอบถ่ายภาพตั้งแต่เดินเข้าร้านอาหารหรู กระทั่งออกมาจากร้าน และตอนนี้ก็ยังถูกอีกฝ่ายขับรถตามอยู่
“ดี! ถ่ายรูปของฉันไปเยอะๆ แล้วก็เอาไปให้เจ้านายของพวกแกดูด้วย”
แน่นอนว่าคนที่จ้างวานให้สะกดรอยตามเธอคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเมียของไบรอันนั่นเอง และไม่นานเกินรอ เธอจะทำให้ผู้ชายคนนี้เจ็บปวดและเหลือแต่ตัว เพื่อเป็นการตอบแทนที่เขาทำให้ผู้หญิงดีๆ คนหนึ่งต้องตาย!
ไบรอันกลับบ้านพร้อมกับพกอาการหงุดหงิดหัวเสียมาอย่างเต็มที่ ตอนออกจากบ้าน เขาหวังว่าจะได้ขึ้นสวรรค์กับอคิราสาวสวยสุดเซ็กซี่ที่ทำให้เลือดในการของเขาเดือดพล่านได้ในตลอดเวลา แต่พอหญิงสาวเล่นตัวและบ่ายเบี่ยงทุกอย่าง ทำให้เขาเต็มไปด้วยความโมโห หงุดหงิดอารมณ์เสียเมื่อไม่ได้ฟันอคิราตามที่ต้องการ
“บ้าชะมัด! นังอคิรา จะเล่นตัวไปถึงไหน สักวัน! เธอจะต้องนอนร้องครวญครางอยู่ใต้ร่างของกู”
ไบรอันสบถอย่างหัวเสีย โดยไม่รู้ว่าผู้เป็นภรรยาเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างหลัง และได้ยินคำพูดของเขาทุกถ้อยคำ
‘วรรณศร’ กำมือแน่นขบกรามเข้าหากันเมื่อได้ยินสามีเพ้อถึงผู้หญิงอื่น
“ออกไปสมสู่กันยังไม่พอ กลับมายังเพ้อถึงมันอีกหรือ”
ไบรอันหันขวับตามที่มาของน้ำเสียง ตีสีหน้าบึ้งตึงถลึงตาใส่ภรรยา ก่อนจะตะคอกต่อว่าเสียงดังอย่างไม่ไว้หน้า
“ใครไปสมสู่กับใคร พูดจาให้ดีๆ หน่อย”
“หรือมันไม่จริง คุณออกไปล่อกับนังผู้หญิงคนนั้น พอกลับมาก็เพ้อถึงมันอีก มันมีอะไรดีนัก คุณถึงได้คิดถึงมันตลอดเวลา”
วรรณศรโยนภาพถ่ายของอคิราในทุกอิริยาบถ ซึ่งเธอได้ภาพจากนักสืบที่จ้างให้คอยติดตามผู้หญิงคนนี้ ใส่หน้าอกของสามีด้วยความโกรธจัด
ไบรอันหลุบสายตามองภาพของอคิราที่ปลิวตกอยู่บนพื้น ซึ่งบางภาพมีภาพของเขากับอคิราระหว่างนั่งดินเนอร์ด้วยกันในร้านอาหารด้วย
“นี่คุณสั่งให้นักสืบคอยติดตามผมยังงั้นหรือ”
“ใช่! ฉันจ้างนักสืบให้สะกดรอยตามคุณและนังผู้หญิงคนนี้ ฉันอยากรู้ทุกอย่าง
ที่เกี่ยวกับมัน อยากรู้ว่าคุณกับมันไปสมสู่กันที่ไหน เวลาไหนบ้าง ยิ่งมีภาพระหว่างคุณกับมันสมสู่กันด้วยยิ่งดี ฉันจะได้ประจานให้อายกันไปข้างว่ามันมาแย่งผัวของฉัน”
เผียะ!
ไบรอันโกรธจนลืมตัว ยกมือตบลงบนใบหน้าของภรรยาเต็มแรงจนร่างบางเซถลาล้มลงกองกับพื้นไม่ต่างจากนกปีกหัก
“ไบรอัน! คุณตบหน้าฉัน!”
วรรณศรยกมือกุมใบหน้าของตัวเอง ร้องไห้โฮเสียงดัง ไม่คิดว่าสามีจะกล้าทำกับเธอถึงเพียงนี้
แรงของผู้ชายที่ตบใบหน้าของภรรยาเต็มแรงเพราะความโกรธจัด ถึงกับทำให้เลือดกบปาก แต่แทนที่จะรู้สึกผิดและสงสารผู้เป็นภรรยา ไบรอันกลับชี้นิ้วด่าต่อ
“หยุดพูดหยาบคายใส่ร้ายอคิราได้แล้ว และไม่จำเป็นต้องจ้างนักสืบให้เปลืองเงิน ถ้าอยากรู้ว่าผมพาอคิราไปเสวยสุขด้วยกันในโรงแรมไหน เวลาใด ผมจะบอกคุณกับเอง”
“กรี๊ดดด...”
วรรณศรกรีดเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดหัวใจ เมื่อผู้เป็นสามีปกป้องผู้หญิงอื่นและทำร้ายจิตใจของเธอไม่เลิก
“ทำไม...ทำไมต้องปกป้องมันด้วย ที่ผ่านๆ มามีผู้หญิงให้เสพสุขไม่พอหรือยังไง ทำไมคุณถึงไม่หยุดสักที”
“ผมจะหยุด! ก็ต่อเมื่อผมได้แต่งงานกับอคิราแล้ว”
- Writer
