คุณหนูลั่วเจิน...
ก่อนที่นางจะสะดุดล้มลงไปในสระน้ำก็รู้สึกราวกับมีอะไรบางอย่างมาขัดขาเข้า
ทว่า... อีกฝ่ายจะทำเช่นนั้นกับนางทำไมกัน!
ฝ่ายหญิงงามเลื่องชื่อแห่งเมืองหลวงสบตาซุนมี่มี่ก่อนจะยกยิ้มน้อยๆ ปล่อยให้นางกำนัลสาวรู้สึกสับสนก่อนจะสะดุ้งเบาๆ เมื่อมีบางสิ่งพาดลงบนหัวไหล่
ครั้นหันไปมอง นางก็ตกใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อพบว่าเป็นนายของตนที่นำผ้าสีเข้มผืนใหญ่มาห่มให้ทั้งที่นางยังไม่ได้ก้าวขึ้นจากน้ำ
“น่าขายหน้านัก” เสียงทุ้มกระซิบแผ่วเบาจากชายหนุ่ม ส่งผลให้ซุนมี่มี่สีหน้าย่ำแย่ ตัวหดเล็กลงเท่าลูกเต่าตัวหนึ่ง
ฮือๆ... นางเองก็ใช่ว่าอยากจะให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นเสียเมื่อไร
เจ้าของใบหน้าคมคายหรี่ตาจ้องนางอย่างดุๆ ส่งท้าย จากนั้นก็หันไปยังลั่วเจียฉุ่น “ท่านเสนาบดี นางกำนัลของข้าสร้างเรื่องเดือดร้อนให้ ข้าจะลงโทษนางให้เหมาะสม คงต้องขอกลับก่อน”
คำตรัสของท่านอ๋องน้อยส่งผลให้บุรุษหลายคนในที่นี้ต่างเ
