ตอนที่ 5
เป็นแค่แม่บ้านเท่านั้นนะคะ
นับจากสัมภาษณ์งานครั้งล่าสุด นี่ก็ผ่านมาแล้วเกือบหนึ่งเดือน เพลินตาพบว่าไม่มีที่ไหนเรียกตัวเธอเข้าทำงานเลยสักแห่ง เธอจึงปรึกษากับเหมียวเหมียวว่าจะกลับบ้านเกิด เพราะเงินเก็บที่มีอยู่เหลือไม่พอกินและจ่ายค่าห้องเดือนหน้าแล้ว
เพียงแต่ขณะคุยกัน เหมียวเหมียวดันนึกอะไรได้บางอย่าง ได้ยินหญิงสาวกล่าวว่า “เพลิน ถ้าแกกลับไปแล้วค่าเทอมน้องแกจะทำยังไง”
อีกเดือนกว่าก็จะถึงเดือนมีนา กำหนดจ่ายค่าเทอมของน้องทั้งสามคนก็คือต้นเดือน เนื่องจากแม่ของเธอเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ซ้ำยังอายุมากทำงานไม่ได้แล้ว ปกติจึงมีแค่เธอที่ส่งเงินกลับบ้าน
ตอนที่เป็นเซลล์ในโชว์รูมขายรถ เงินเดือนรวมคอมมิชชั่นของเพลินตาก็นับว่าไม่น้อย แต่เพราะเธอต้องส่งให้แม่เกินกว่าครึ่ง ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะพอเลี้ยงทั้งครอบครัว
จู่ๆ เหมียวเหมียวก็พูดขึ้นอีกว่า “จริงสิ เธอลองโทรไปหาคุณหญิงดรุณดู บอ
