1. แนะนำตัวละครหลัก ไทน์ & ข้าวแกง

2281 Words

ซีรีส์ เมียของเสือ เรื่อง ทวงบัลลังก์เมีย สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 โดยห้ามนำส่วนหนึ่งส่วนใดของหนังสือเล่มนี้ไปลอกเลียนแบบ ทำสำเนาถ่ายเอกสารหรือนำไปเผยแพร่บนอินเตอร์เน็ต และเครือข่ายต่างๆ ไม่ว่าจะรูปแบบใดๆ นอกจากจะได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากทางเจ้าของสิทธิ์เท่านั้น จากใจนักเขียน *****คนิยายเรื่อง ทวงบัลลังก์เมีย เป็นส่วนหนึ่งของนิยายเรื่องที่แรกของ ซีรีส์ เมียของเสือ เนื้อเรื่องเป็นสะท้อนมุมมองความรักของชายหญิงในจินตนาการของนักเขียนเวนิตา ที่เนื้อหาจะมีความน่ารักจิกหมอน มีดราม่าเรียกน้ำตา บางเนื้อหาอาจมีคำหยาบ ความรุนแรง สะเทือนจิตใจ นักอ่านควรมีวิจารณญาณในการอ่าน อาจมีคำผิดที่ผ่านการตรวจบ้าง ต้องขอโทษนักอ่านด้วย ฝากติดตามผลงานด้วยน๊าก ขอบคุณที่เอามาอ่านกันนะคะ ญดาเพชร ผู้แต่ง ซีรีส์ เมียของเสือ เรื่อง ทวงบัลลังก์เมีย ตอนที่ 1 แนะนำตัวละครหลัก ไทน์ & ข้าวแกง ไทน์ ธนาวัฒน์ สัจจาวงค์ อายุ 29 ปี หน้าตาหล่อเหลา มีหนวดเคราเป็นจุดดึงดูดให้ผู้หญิงเข้าหา ไทน์เป็นผู้ชายรักอิสระไม่ชอบให้ใครมาบังคับ ด้วยสไตล์ลุคแบดบอยเจ้าชู้ ร่างกายเนื้อหนังมีรอยสักทั่วทั้งตัวเป็นลุคที่เถื่อนน่าค้นหาทำให้ไทน์ใช้ชีวิตอย่างพ่อเสืออย่างอิสระที่ยังครองความโสด ที่ไม่คิดจะมีครอบครัว… ไทน์เป็นครอบครัวข้าราชการ แต่มีแค่ตัวไทน์คนเดียวที่นอกเหนือครอบครัวมาเลือกเรียนวิศวะ เรียนจบใช้วิชาของตัวเองสร้างธุรกิจเป็นเจ้าของบ้านโครงการที่ตนออกแบบเองทุกอย่าง และยังมีอีกอาชีพที่ครอบครัวไม่ค่อยเห็นด้วยที่ไทน์ได้ร่วมหุ้นกับเพื่อนนั่นคือร้านสัก… ด้วยความรักอิสระ ใช้ชีวิตคุ้มค่าไทน์ย่อมหาความสุขให้ตัวเองนั่นคือ one night stand รักสนุกแต่ไม่เคยคิดผูกพันธ์กับใคร ผู้หญิงที่เข้าหาไทน์แทบจะไม่ต้องเอ่ยอะไรความต้องการที่มองหน้ากันก็รู้ ทุกครั้งจะให้เงินขาดตัวที่จะไม่มีปัญหากับใครทีหลัง… “ เอาหญิงมาห้องอีกแล้วเหรอพี่ ” น้องชายของไทน์เอ่ยถาม เมื่อมาที่ห้องที่สวนทางกับผู้หญิงของไทน์ที่เดินออกจากห้องเชือดที่ใช้สำหรับเชือดผู้หญิงที่ควงกลับมาเท่านั้น “ อย่าลืมป้องกันนะพี่ ” “ กูไม่เคยสด ” “ ดีแล้ว แต่อย่าเผลอพรากผู้เยาว์นะ ” “ กูไม่ชอบเด็ก ” “ ผมลืมไปว่าพี่ไม่ชอบผู้หญิงไร้ประสบการณ์ แต่ระวังตกหลุมพรางเด็กนะพี่ ” “ ไม่มีวัน ” “ แต่วันก่อนผมยังเห็นเด็กผู้หญิงตัวกลมๆที่ห้องพี่อยู่เลย ” “ เมื่อไหร่มึงจะเลิกพูดถึงสักที กูไม่เคยอยากยุ่งกับอีอ้วนนั้น ” “ ระวังตกหลุมพรางน้องตัวกลมนะพี่ ” “ ไอ้ทิวส์ !! ” ข้าวแกง กานต์รวี อินดารัน อายุ 24 ปี ผู้หญิงหน้าตาน่ารัก อวบอ้วนเจ้าเนื้อ อารมณ์ดีมีความสุขในชีวิตมองโลกในแง่ดี ยิ้มเก่ง น่ารักสดใส ใครอยู่ใกล้ก็ต่างหลงรักในความสดใสของข้าวแกง… ข้าวแกงเป็นเด็กสาวที่โตมากับยายที่เปรียบเสมือนผู้ให้กำเนิดของข้าวแกง แต่ชีวิตกลับเล่นตลกให้ข้าวแกงใช้ชีวิตบนโลกกว้างใหญ่ใบนี้แค่คนเดียว ด้วยความอ้วนทำให้สังคมภายนอกต่างรังเกียจผู้หญิงอ้วนอย่างข้าวแกง… ข้าวแกงเป็นพนักงานร้านเหล้าปั่น แต่ชีวิตกลับพลิกผันเพราะเพียงแค่คนใจร้ายได้ทำลายทุกอย่างในชีวิตของเด็กสาวคนนี้จนพังทลาย “ ไม่น่าจะชื่อข้าวแกงน่าจะชื่อฮิปโปว่ะ ตันไปหมดทั้งตัว อ้วนขาเบียดชิบ*าย แค่เดินข้างยังอาย ” ชายหนุ่มเอ่ยกับเพื่อนสนิท ที่ทำให้คนที่เอ่ยถึงได้ยิน แม้จะพยายามหลอกตัวเอง แต่หญิงสาวก็ต้องเลิกหลอกตัวเองยอมรับความจริง ว่าชายหนุ่มตรงหน้าไม่ใช่เจ้าชายแต่เป็นแค่ซานตาน “ พี่ไทน์ ทำไมพูดว่าแกงแบบนี้ ” “ ก็มันจริงหนิว่ะ อ้วนขนาดนี้แค่เดินควงกูยังอาย มึงดูสภาพกูด้วยเดือนมหาลัย 5 ปีซ้อน แต่ต้องลดตัวมาเดินข้างช้างอย่างมึง กูต้องลดตัวแค่ไหนมึงควรภูมิใจนะ ” “ ทำไมพี่ใจร้ายแบบนี้ ” “ กูไม่เคยบอกว่าใจดี ” “ จำคำพวกนี้ของพี่เอาไว้ สักวันพี่จะต้องก้มขอร้องแทบเท้าแกง ” “ กูจะรอวันนั้นแล้วกันนะ ” เพราะคำพูดเจ็บแสบทำให้หญิงสาวแทบล้มทั้งยืน ผู้ชายที่ตนคิดว่าเจ้าชายมาตลอดกลับเป็นแค่ซาตานในร่างคนเพื่อมาหลอกฟันตนอย่างไร้เสน่หาใดๆเท่านั้น หญิงสาวมองเจ้าชายของตนคุยล้อตนอย่างสนุกปากในฝูงเพื่อน หญิงสาวกำหมัดแน่นมองเจ้าชายของตนตาขวาง “ อีอ้วนคนนี้มันก็มีหัวใจ พี่ต้องมาสยบต่อเมียอ้วนคนนี้ แล้วพี่จะรู้ว่าบัลลังก์เมียเก่ามันน่ากลัว ” ไทน์ ธนาวัฒน์ สัจจาวงค์ อายุ 27 ปี หน้าตาหล่อเหลา มีหนวดเคราเป็นจุดดึงดูดให้ผู้หญิงเข้าหา ด้วยสไตล์ลุคแบดบอย เจ้าชู้ร้ายลึก รักอิสระไม่ชอบให้ใครมาบังคับ รูปร่างสันทัดสมส่วน ร่างกายเนื้อหนังมีรอยสักทั่ว ทั้งตัวด้วยลุคที่เถื่อนน่าค้นหาทำให้ไทน์ใช้ชีวิตอย่างพ่อเสืออย่างอิสระที่ยังครองความโสด ที่ไม่คิดจะมีครอบครัว… ครอบครัวของไทน์เป็นครอบครัวข้าราชการ ผู้เป็นพ่อเป็นนายทหารยศชั้นสูง ผู้เป็นแม่เป็นพยาบาลวิชาชีพ ไทน์เป็นพี่ชายคนโตของบ้านที่ครอบครัวปลูกฝังให้รับราชการตามรอยผู้เป็นพ่อแม่ แต่ทว่าผู้ชายสายติสท์รักอิสระไม่ชอบให้ใครมาบังคับอย่างไทน์กลับไม่ทำตามที่ครอบครัวต้องการ ไทน์เลือกเรียนวิศวะที่ขัดใจผู้เป็นพ่อแม่ แต่ด้วยนิสัยนอกคอกดื้อรั้นของไทน์ที่แสดงออกอย่างชัดเจน ผู้เป็นพ่อแม่จึงต้องปล่อยเลยตามเลย ต่างจากผู้เป็นน้องชายอย่างทิวส์ อายุห่างกัน 3 ปีที่เดินตามรอยผู้เป็นพ่อได้เรียนจบหมอ เป็นนายแพทย์ของโรงพยาบาลเอกชนแห่งนึง ไทน์กับทิวส์พี่น้องสองสหายที่มีนิสัยที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง… ด้วยการที่รักอิสระ ไม่ชอบให้ใครมาชี้นิ้วบังคับ ไทน์ที่เรียนวิศวะเรียนจบใช้วิชาที่ติดตัวของตัวเองสร้างธุรกิจเป็นเจ้าของบ้านโครงการที่ตนออกแบบเองทุกอย่าง และยังมีอีกอาชีพที่ครอบครัวไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่าไหร่นั่นคือ…ร้านสัก ด้วยความชอบส่วนตัวที่รักในลายสักเป็นชีวิตจิตใจที่คลั่งไคล้หลงไหลในลายเส้น ไทน์ได้ร่วมหุ้นกับเพื่อนสนิทเปิดร้านสักที่เจาะตลาดเด็กมหาวิทยาลัยจนเป็นที่โด่งดังในกลุ่มวัยรุ่นและวัยทำงาน… ไทน์มีเพื่อนสนิทสองคนที่คบหากันตั้งแต่สมัยเรียนร่วมกันเปิดร้านสักอย่างบลู หนุ่มมาดผู้ดี เจ้าของบาร์ชื่อดังใจกลางเมืองและอีกคนที่เป็นเพื่อนคู่ยากร่วมแก็งนั่นคือคิงส์ หนุ่มมาดนิ่งที่ร้ายลึก เจ้าของบริษัทนำเข้าอุปกรณ์แต่งรถชื่อดังในตัวจังหวัด… ผู้ชายหน้าดีทั้งสามคนที่นิสัยคล้ายๆ ชอบและรักเหมือนกันๆได้มารวมตัวกันที่ใครๆต่างขานนามให้ แก็งเสือขั้นเทพ เพราะสิ่งเดียวที่โดดเด่นของแก็งนี้เมื่อมีเวลาว่างรวมตัวกันนั่นคือการล่า one night stand ที่ไม่ใช้การบังคับล้วนเป็นสมยอมทั้งสิ้นที่รวมไปถึงการเที่ยวเลาจน์... จุดเริ่มต้นของชื่อเสียงแก็งเสือขั้นเทพนี้ ย้อนกลับไปเมื่อชีวิตมหาวิทยาลัย คณะวิศวะเป็นคณะที่ขานนามเรื่องความหล่อเหลาของผู้ชาย มีวิศวะก็ต้องมีเกียร์ที่เป็นแรงดึงดูผู้หญิงทั้งในและต่างคณะเข้าหา ผู้ชายวิศวะจึงเป็นที่ต้องการของผู้หญิง… ไทน์ เดือนของคณะวิศวะกรรม 5 ปี ผู้มั่นใจในรูปร่างหน้าของตนเอง ผู้สร้างเรียกความมั่นใจว่าที่เป็นที่ต้องการของท้องตลาด ซึ่งก็เป็นไปตามที่ไทน์ตั้งไว้ เพราะชื่อเสียงเดือนวิศวะใครๆก็อยากจะได้มาครอง… “ พี่ไทน์ จอดเซเว่นด้วยพี่ ” เสียงของทิวส์น้องชายของไทน์ หนุ่มนักศึกษาแพทย์เอ่ยบอกผู้เป็นพี่ชายอย่างไทน์ ที่พักอยู่คนละคอนโดขอติดรถผู้เป็นพี่ชายมาด้วย “ อย่าให้รอกูรอนาน ” “ ขอ 10 นาทีคับ ” ทิวส์เอ่ยจบก็ลงจากรถไป ไทน์เอนหลังนั่งรอในรถสายตามองไปอย่างผิวเผินแต่ก็ทำให้ไทน์แอบชะงัก เมื่อมีเด็กผู้หญิงตัวอวบอ้วนใส่ชุดมัธยมปลายมายืนมองกระจกรถฝั่งคนขับที่ไทน์นั่งอยู่ ด้วยฟิล์มรถชั้นดีดำมืดสนิทที่ไม่สามารถมองเห็นด้านในรถ ไทน์ขมวดคิ้วแอบตกใจเมื่อเด็กผู้หญิงตัวอวบอ้วนยิ้มให้กระจกรถไทน์มือเลื่อนม่อจะกดลดกระจกให้เด็กผู้หญิงอวบอ้วนรู้ตัว แต่แล้วนิ้วก็ทำได้แค่แตะไว้เมื่อเห็นเด็กผู้หญิงตัวอวบอ้วนยิ้มแฉ่งฉีกฟันทั้ง 32 ซี่ให้กระจกเชิงตรวจดูความสะอาดของฟัน และเป่าลมออกจากปากเช็กกลิ่นปาก ก่อนจะมั่นใจในตัวเองแล้วเดินออกไป แต่ทำคนข้างในรถมองตามกระจกหลังจนสุดสายตา “ ทำไมไม่ออกรถล่ะพี่ ” ทิวส์ผู้เป็นน้องชายถามไทน์ขึ้น ทำผู้เป็นพี่ชายถึงกับสะดุ้งตกใจตื่นจากภวังค์ “ มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ? ” “ พี่ไม่เห็นผมเหรอ มัวแต่มองเด็กมัธยมอยู่ล่ะสิ ” “ พูดเพ้ออะไรของมึง ” ไทน์แกล้งเอะแอบเบี่ยงเบนความสนใจไม่พอใจผู้เป็นน้องชาย “ ใครจะไปรู้ล่ะ แถวนี้เด็กผู้หญิงมัธยมเยอะ ” “ ไอ้หมอเถื่อน ช่วยเอานิสัยหมอมาใช้บ้างนะมึง ” “ รักจึงหยอกหรอกพี่ ” “ ………………. ” ร้านเหล้าปั่นหลังมหาวิทยาลัยเป็นสถานที่รวมตัวของเหล่านักศึกษา ด้วยทำเลและบรรยากาศมีเพลงฟังสบายๆคล้ายๆผับขนาดย่อม ทำให้เป็นแหล่งมีนักศึกษาชุกชุมตั้งแต่ช่วงเย็นเป็นต้นไป ไทน์และเพื่อนร่วมคณะอีกสองคนพากันไปรวมตัวที่ร้านเหล้าปั่นเป็นประจำ สั่งเหล้าเบียร์พร้อมกับแกล้มปะปนกันไป ดูเหมือนทุกอย่างจะปกติเมื่อไทน์เหลือบสายตาไปเห็นเด็กผู้หญิงมัธยมที่ได้มายืนยิ้มแฉ่งหน้ากระจกรถของไทน์เมื่อตอนเย็น แต่ตอนนี้อยู่ในชุดพนักงานร้านพรัอมผ้ากันเปื้อน ด้วยความคลับคล้ายคลับคลาไทน์จึงเพ่งสายตาเจาะจงมองเป็นพิเศษ “ มองอะไรว่ะ ” “ ไอ้กั๊ก…ไอ้ไทน์มองน้องอ้วนคนนั้นเว้ย ” “ มึงอยากเปลี่ยนรสนิยมเหรอว่ะ ” กาวแฝดผู้น้องของกั๊กทักขึ้นอีกคน “ ไอ้สั*ปากหมาไปเรื่อย ดูหนังหน้ากูด้วยไม่ใช่แนวกู ” “ ใครจะไปรู้เห็นจ้องน้องอ้วนตาไม่กระพริบ ” “ พวกมึงก็ไปแซวมัน ไอ้ไทน์มันไม่ชอบเด็กไร้เดียงสา ” บลูเพื่อนชายคนสนิทเอ่ยอย่างรู้จักเพื่อนสนิทดี “ มันชอบมีประสบการณ์ อ่อนต่อโลกเฮียไทน์ไม่สันทัด ” คิงส์เพื่อนสนิทของไทน์อีกคนเอ่ยเสริม “ ฮ่าๆๆ ” ไทน์แกล้งเงียบขรึมเมื่อเด็กสาวอวบอ้วนคนที่ตกเป็นประเด็นการพูดได้เข้ามาเสิร์ฟที่โต๊ะของไทน์ ด้วยไทน์ที่นั่งริมขอบโต๊ะด้านนอกจึงได้เห็นป้ายชื่อที่ติดเสื้อของเด็กสาวอวบอ้วนอย่างชัดเจน ‘ ข้าวแกง ’ “ อย่าจ้องน้องข้าวแกงนานนักสิ น้องเขาเขินนะเว้ย ” กั๊กแฝดผู้พี่แซวไทน์ “ น้องข้าวแกงอย่าถือสาเพื่อนของพวกพี่เลยนะ มันชอบมองเด็กน่ารักๆแบบนี้น่ะคับ ” กาวเอ่ยแซวอีกคน “ พูดเหี้*ไร ” ไทน์ด่ากราดเพื่อน แต่ดูเหมือนเด็กข้าวแกงตัวอวบอ้วนจะไม่ได้เขอะเขินการแซวของผู้ชายกลุ่มนี้เอาซะเลยราวกับว่าไม่ได้ยิน มิหนำซ้ำยังมองไทน์เป็นผู้ชายที่ถูกแซวแปลกๆ “ เพื่อนพี่คนนี้เดือนมหาวิทยาลัยเลยนะน้องข้าวแกง ” กาวเอ่ยถาม “ ค่ะ…แล้ว ? ” คำว่าค่ะคำเดียวนี้และด้วยสายตาเรียบนิ่งทำไทน์และเพื่อนทั้งโต๊ะถึงกับแปลกใจ “ เพื่อนพี่คนนี้หล่อไหมคับ ” กั๊กที่ยังไม่ยอมจบเอ่ยถามข้าวแกงอีกครั้ง “ ไม่มั้งคะ ขอตัวค่ะ ” “ ……………. ” “ เหี้*เป็นไปได้ น้องอ้วนไม่พิศวาสไอ้ไทน์ ” กั๊กถึงกับเอ่ยอุทานออกมา เมื่อเด็กผู้หญิงข้าวแกงเดินออกไป “ น้องอ้วนไม่แม้แต่จะชอบเลย ในที่สุดก็มีคนปราบเดือนมหาลัยอย่างไอ้ไทน์แล้วเว้ย ” กาวเอ่ยขึ้นอีกคน “ เกี่ยวเหี้*ไรกู ” “ พวกมึงก็ไปแซวมัน ไอ้ไทน์แค่ไม่ใช่สเปคน้องข้าวแกงต่างหาก ” บลูเอ่ย “ อย่าท้อนะเฮียไทน์สาวๆในมหาลัยยังมี ” คิงส์เอ่ย “ ไอ้พวกเหี้* ” “ ฮ่าๆๆๆ ” ไทน์กำลังรู้สึกว่าตนถูกหยามศักดิ์ศรีมาก ไม่เคยมีผู้หญิงคนนั้นไม่หลงไหลในรูปงามของตน แต่ทำไมเด็กผู้หญิงอ้วนคนนี้ถึงเย็นชากับตนแบบนี้ ทำไทน์ต้องมองตามข้าวแกงด้วยความสงสัยในใจพร้อมกับแฝงความอยากเอาชนะคำดูถูกไปในตัวด้วย…

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more