เด็กในปกครองของคุณภาคิน

“อาห์...” เสียงครางสยิวดังก้องในหูของนวินดา ดวงตาของเธอจ้องมองคลิปวิดีโอชายหนุ่มกับหญิงสาวที่ร่างกายเปลือยเปล่ากำลังจูบกันอย่างเร่าร้อนและเสน่หา เธอก็เม้มปากและกลืนน้ำลายลงคอ เกิดอาการคอแห้ง หลังจากเห็นชายในคลิปใช้ลิ้นแตะที่ยอดอกของผู้หญิง ก่อนจะตามมาด้วยอาการครั่นเนื้อครั่นตัว ร้อนวูบวาบไปทั้งกายและใจก็เต้นแรงขึ้นมา “อ๊ะ...” เธอเผลอสะดุ้งตามคนในคลิป เมื่อนิ้วของฝ่ายชายแตะลงที่ส่วนสงวนกลางระหว่างขาของเธอคนนั้น พร้อมกับที่ขาของตัวเองนั้นหุบเข้าหากัน และค่อยๆ อ้ากว้างช้าๆ ตามนักแสดงสาว “วิว!” นวินดาสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเรียกของใครบางคน ปกติเป็นเสียงที่เธอคุ้นเคย แต่คราวนี้เธออยู่ในสภาวะที่สติไม่อยู่กับตัว อาการตกใจเลยแสดงออกมามากเกินจะเก็บซ่อนเอาไว้ “คุณคิน” เธอกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ก่อนจะส่งยิ้มให้เขาอย่างนอบน้อมเพราะเขาเป็นเจ้าของบ้าน ส่วนเธอเป็นเพียงหลานสาวของแม่บ้าน ที่ได้รับความกรุณาและน้ำใจจากแม่ของเขาให้อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้มานานหลายปี “ว่างไหม” “ว่างค่ะ คุณคินจะให้วิวทำอะไรเหรอคะ” “ช่วยจัดเอกสารให้หน่อย” “ได้ค่ะ” นวินดายิ้มรับและยินดีช่วยเขาอย่างยิ่ง ได้อาศัยในบ้านหลังใหญ่ แม้จะอยู่ในส่วนด้านหลังที่แยกไว้สำหรับแม่บ้าน คนสวน และคนขับรถ แต่ครอบครัวของภาคินยังสนับสนุนเรื่องการศึกษาให้เธอมาโดยตลอด และที่สำคัญ... ภาคินคือชายหนุ่มวัยสามสิบหกปีที่เธอแอบชอบมาตั้งแต่เริ่มรู้ว่าความรักคืออะไร เขาคือผู้ชายที่เก่งรอบด้าน เรียนจบคณะบริหารธุรกิจพร้อมเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง เล่นกีฬาเก่งทั้งเตะฟุตบอล ว่ายน้ำและบาสเกตบอล หากมีโอกาสได้เห็นเขาตีแบดมินตัน เธอมั่นใจว่าเขาทำได้ดีเช่นกัน และเมื่อเขาเข้ามาช่วยงานธุรกิจครอบครัวอย่างเต็มตัว เขาก็พิสูจน์ให้ทุกคนในบริษัทเห็นว่าไม่ได้เรียนเก่งเพียงแค่ทฤษฎี แต่เขายังปฏิบัติจริงได้อย่างดีเยี่ยม ไม่เช่นนั้นคงไม่ทำให้บริษัทมีกำไรมากขึ้นถึงสิบเปอร์เซ็นต์ในปีแรกที่เข้าไปทำงาน และมากขึ้นเรื่อยๆ ในปีต่อๆ ไป นวินดาดีใจทุกครั้งที่เขาขอความช่วยเหลือให้เธอช่วยทำงาน แม้จะเป็นงานเล็กๆ น้อยๆ อย่างเช่นจัดแฟ้มเอกสารเก็บเข้าชั้น ช่วยเขาบวกเลขเพื่อตรวจยอดเงินต่างๆ ในบัญชีรายได้ของบริษัท และการได้เข้ามาในห้องทำงาน ซึ่งเป็นห้องที่น้อยคนนักจะได้เข้ามา ทำให้เธอรู้สึกพิเศษกว่าใครๆ ในบ้าน เพราะแม้แต่แม่ของเขายังเข้ามานับครั้งได้ “วันนี้ให้วิวช่วยทำอะไรเหรอคะ” “หลายอย่างหน่อยนะ” เขาชี้ไปยังแฟ้มที่วางอยู่บนโต๊ะที่ตั้งอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง “ช่วยตรวจสอบตัวเลขในแฟ้ม แล้วก็สรุปให้หน่อยว่าในแฟ้มนั้นมีรายงานเรื่องอะไรบ้าง” “ได้ค่ะ” นวินดาเข้าใจโดยที่เขาไม่ต้องอธิบายอะไรเพิ่มเพราะทำเป็นประจำอยู่แล้ว บวกเลข และอ่านข้อมูลว่าเดือนนี้เขาประชุมอะไรไปบ้าง แต่ละเรื่องได้ข้อสรุปว่าอะไร งานง่ายๆ ทำไม่นานก็เสร็จ “ขอบใจ” เขายิ้มน้อยๆ ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ส่วนนวินดานั้นนั่งอยู่นั่งขัดสมาธิอยู่บนพรม หลังขยับพิงโซฟาเพื่อเพิ่มความสบาย “เมื่อกี้ดูอะไรอยู่” เสียงเข้มเอ่ยถาม เพราะก่อนที่เขาจะเรียกชื่อเธอนั้น เขายืนอยู่หน้าห้องครัวและมองเธออยู่หลายนาที แต่เธอก็ไม่รับรู้การมาของเขา “ซีรีส์เกาหลีค่ะ” คนถูกถามเลิ่กลั่ก แต่คิดว่าตัวเองเอาอยู่ในเรื่องการโกหก “เหรอ” เขามองเธออย่างจับผิด โดยที่อีกฝ่ายนั้นหลบตาด้วยการเริ่มทำงานที่ได้รับมอบหมาย “ค่ะ” “เรียนเป็นยังไงบ้าง” “เพิ่งเปิดเทอม ยังไม่ค่อยมีอะไรยากเท่าไหร่ค่ะ” ครั้งนี้เธอเงยหน้ามาสบตาและไม่มีการโกหก การเรียนชั้นปีสองเพิ่งผ่านมาสองสัปดาห์ เนื้อหายังอยู่ในส่วนของการปูพื้นฐานเท่านั้น “ไม่ยากแต่ก็ต้องตั้งใจเรียน พื้นฐานดีเราก็จะต่อยอดได้อีกเยอะ พื้นฐานแน่นเวลาอาจารย์สอนเรื่องยาก เราจะเข้าใจได้ง่ายขึ้น” “ค่ะ” “ตอนปีหนึ่งได้เกรดเท่าไหร่” ภาคินยังคงถามไม่เลิก เพราะรู้ว่าเด็กคนนี้เรียนดี ที่ให้มาช่วยงานบ่อยๆ ก็เพราะอยากให้ซึมซับเรื่องธุรกิจ อนาคตอาจจะได้มาช่วยกันทำงานในบริษัท เห็นหน้ากันมาหลายปี ไว้เนื้อเชื่อใจกันได้มากกว่าคนนอกอยู่แล้ว “เฉลี่ยสองเทอม 3.88 ค่ะ” “เรียนบัญชีใช่ไหม” “ใช่ค่ะ” “ดีแล้ว ปีหน้าก็มาฝึกงานกับฉัน ถ้าทำงานดีเหมือนเกรดเฉลี่ย เรียนจบจะได้ทำงานด้วยกัน” “ค่ะ” นวินดาหัวใจพองโตเมื่อเขาจบประโยคพร้อมส่งรอยยิ้มเอ็นดูมาให้ ที่เธอตั้งใจเรียนมาตลอดก็เพราะมีเขาเป็นต้นแบบ อาจจะมีบางวิชาที่พลาดไปบ้าง แต่การได้เห็นว่าเขาพอใจในผลการเรียน เธอก็มีกำลังใจที่จะทำให้เกรดเฉลี่ยดีขึ้นไปอีก “ถ้ามีแฟนก็อย่าทิ้งการเรียน ความรู้จะอยู่กับเราไปตลอด แต่ผู้ชายอาจจะอยู่กับเราไม่นาน” “วิวไม่มีแฟนหรอกค่ะ คนมาจีบก็ไม่ค่อยมี” หญิงสาวบอกอย่างอารมณ์ดี “ไม่ค่อยมี แต่ก็มีคนเข้ามาจีบบ้างใช่ไหม” “ก็... มีบ้างค่ะ แต่วิวไม่ได้ชอบเค้า” “ทำไมล่ะ” “วิว... มีคนที่ชอบอยู่แล้วค่ะ” ภาคินวางมือจากปากกา สองมือประสานกันบนโต๊ะ พร้อมกับจ้องมองแววตาของนวินดาอย่างพิจารณา “เธอชอบใคร” “บอกไม่ได้ค่ะ” หญิงสาวก้มหน้าหลบสายตาแพรวพราว มันทำให้เธอใจสั่นเหลือเกิน “มาใกล้ๆ นี่” เขากวักมือเรียก ก่อนจะชี้ไปที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม เธอทำตามคำสั่งของเขาอย่างว่าง่าย แม้จะมีโต๊ะทำงานคั่นกลางเอาไว้ แต่ก็ดีใจ ที่ได้ใกล้เขามากกว่าที่เคย “ปิดเสียงซีรีส์เกาหลีด้วยของเธอด้วย มันทำให้ฉันไม่มีสมาธิทำงาน” นวินดาตาโตด้วยความตกใจ สมองเธอว่างเปล่า คล้ายกับกระบวนความคิดหยุดทำงานไปดื้อๆ “ปิดสิ” แต่เมื่อเขาย้ำอีกครั้ง เธอก็ลุกขึ้นยืน หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางกางขึ้นมาอย่างเร่งรีบ โธ่เอ๊ย! ไอ้หูฟังไม่รักดีดันหลุดออกจากเครื่องตอนไหนก็ไม่รู้ แถมไอ้คลิปวิดีโอวาบหวิวนั่นก็ลืมกดหยุด เพราะตกใจที่อยู่ดีๆ เขาก็เข้ามาในห้องครัวน่ะสิ และเขาหูดีเกินไปจริงๆ เธอเปิดเสียงเบาที่สุดแล้วนะ “ถ้าเหงาก็บอก ฉันช่วยได้” สายตาเจ้าเล่ห์ถูกส่งให้นวินดา แต่แทนที่เธอจะรู้สึกหวาดกลัวหรือขยะแขยงกับพูดของเขา เธอกลับหันหลังเพื่อปกปิดความเขินอาย “ขอเอางานไปทำข้างนอกนะคะ” เธอไม่รอคำอนุญาต ตรงเข้าไปหยิบแฟ้มเอกสารและออกจากห้องทำงานไปอย่างรวดเร็ว ส่วนภาคินนั้น... ความเจ้าเล่ห์ยังคงไม่เลือนหายจากใบหน้า คิดว่าตัวเองเอาอยู่เรื่องการโกหกเขางั้นเหรอ... เด็กน้อยเอ๊ย... “เข้ามา” ภาคินตอบสั้นๆ หลังจากเสียงเคาะประตูดังขึ้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครที่จะเป็นคนเดินเข้ามา หายไปเกือบสองชั่วโมง น่าจะนั่งทำใจหนึ่งชั่วโมง ส่วนเวลาที่เหลือทำงาน “เสร็จแล้วค่ะ” นวินดาก้มหน้าก้มตาส่งแฟ้มคืนให้เขา พร้อมกับกระดาษอีกหนึ่งชุดที่สรุปงานตามคำสั่ง “ขอบใจ” “มีอะไรให้ทำอีกไหมคะ” “ไม่มี” เขาตอบโดยไม่เงยหน้ามามอง “ถ้าอย่างนั้น... วิวขอตัวนะคะ” นวินดาบอกอย่างเกรงใจ เธอไม่ใช่เจ้านายเขาที่อยากจะมาก็มา อยากจะไปก็ไป แต่จะให้ยืนอยู่ตรงนี้ต่อก็ไม่กล้าสู้หน้า “เดี๋ยว” เสียงเข้มหยุดเธอที่กำลังจะเปิดประตู “คะ?” เธอตอบโดยที่ยังหันหลัง “เทน้ำผลไม้เย็นๆ มาให้กินหน่อย ฉันคอแห้ง” “ค่ะ” ว่าแล้วนวินดาก็ออกจากห้องมาถอนหายใจ บอกตัวเองว่านี่มันสถานการณ์ปกติ เขาสั่งงาน เธอทำงาน เอางานไปคืนเขา เขาอยากกินน้ำ เธอก็ไปเอาเสิร์ฟ มันปกติมากๆ ไม่มีอะไรจะปกติไปกว่านี้อีกแล้ว แต่มันอดคิดไม่ได้ว่าครั้งนี้มีบางอย่างแปลกไป เพราะเขาจับได้ว่าซีรีส์เกาหลีของเธอนั้นแท้จริงแล้วเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับอะไร “น้ำส้มคั้นค่ะ” “ขอบใจ” เขาหยิบมันมาดื่ม ตามองนวินดาที่ยังก้มหน้ามองพื้นเช่นเดิม “ที่พื้นมีอะไรตก?” “ไม่... ไม่... ไม่มีค่ะ” “ไม่มีก็เงยหน้ามามองฉัน” เธอใจเต้นไม่ถูกจังหวะ แต่ก็ต้องทำตามคำสั่ง “วันนี้น้ำส้มอร่อยดี เธอได้ชิมหรือยัง” “ยังค่ะ” “อยากชิมไหม” “ไม่เป็นไรค่ะ” เธอปฏิเสธแก้วที่เขายื่นมาให้ “คุณคินดื่มให้หมดเลยค่ะ” “โอเค” ว่าแล้วเขาก็ดื่มน้ำส้มจนหมดแก้ว ก่อนจะใช้ปลายลิ้นเลียริมฝีปากบนช้าๆ โดยที่สายตาไม่ละจากนวินดาแม้แต่วินาทีเดียว “...วิวเก็บแก้วเลยนะคะ” “อือ” อีกครั้งที่คำตอบของเขานั้นแสนสั้น แต่การกระทำนั้นตรงข้าม เมื่อมือหนาวางทับมือที่กำลังถือแก้วเอาไว้ “ซีรีส์เมื่อกี้สนุกไหม” คำถามหยอกเย้าออกจากปากของภาคิน พร้อมกับที่เขาใช้มืออีกข้างหยิบแก้วจากมือของนวินดาวางไว้บนโต๊ะ เธอถอยห่างจากเขา แต่ก็ต้องหยุดการกระทำเมื่อภาคินเลื่อนเก้าอี้ถอยหลังและเดินต้อนให้หลังเธอชิดผนังห้องทำงาน “สนุกไหม?” “ไม่ค่ะ” คำตอบของเธอทำให้เขาต้องขมวดคิ้ว แต่แม้ใบหน้าจะแสดงความสับสน สองมือของเขากลับวางลงบนไหล่มนอย่างแผ่วเบา “ทำไมไม่สนุกล่ะ” “วิว...” “วิวทำไม?” “วิว... ยังดูไม่จบค่ะ” เธอก้มหน้า ขยับตัวเองมาใกล้ประตู แต่เขาก็ว่องไวมากพอที่จะกักขังเธอไว้โดยการโอบเอวบางให้อยู่ในการควบคุม “คุณคิน ปล่อยวิวค่ะ” “จะปล่อยก็ต่อเมื่อตอบคำถามครบทุกข้อก่อน” “กี่ข้อคะ” “สามข้อ” “ถามมาเลยค่ะ” นวินดาไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว เขาทำให้เธอควบคุมตัวเองได้ยากเหลือเกิน “ข้อแรก... พระเอกกับนางเอกทำอะไรกันอยู่” ภาคินปล่อยมือหนึ่งข้างออกจากเอวบ้าง ก่อนจะจับผมที่บังแก้มขาวไปทัดหูและวางมือไว้ที่เอวดังเดิม “คุณคินถามแบบนี้วิวไม่ตอบค่ะ” “ฉันไม่ได้ถามยากเลยนะ” รอยยิ้มยียวนทำให้นวินดาเกือบเก็บรอยยิ้มไว้ไม่อยู่ แต่มันไม่รอดพ้นสายตาของคนที่มองหน้าเธออยู่ตลอดเวลาได้หรอก “วิวตอบไม่ได้ค่ะ ปล่อยวิวได้แล้วค่ะ คุณแม่คุณคินไม่อยู่บ้าน แต่หลังบ้านมีคนอยู่เยอะนะคะ” “อย่าเปลี่ยนเรื่อง ตอบคำถาม ไม่งั้นฉันจะกอดอยู่แบบนี้ หรือที่ไม่ยอมตอบ เพราะอยากให้ฉันกอดนานๆ” “ไม่ใช่นะคะ!” “งั้นก็ตอบคำถาม... พระเอกกับนางเอกในซีรีส์... กำลังทำอะไรกันอยู่” นวินดาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จำไม่ได้แล้วว่าดูถึงตอนไหน งั้นตอบอะไรที่ไม่น่าเกลียดเท่าไหร่แล้วกัน “หอมแก้มค่ะ” “หอมแก้ม?” “ค่ะ” “แบบนี้เหรอ” ว่าแล้วเขาก็หอมแก้มเธอฟอดใหม่ ช่างเป็นการหอมที่ทำให้เขาใจเต้นแรงเหลือเกิน “คุณคิน! ปล่อยวิวค่ะ” “ยังถามไม่ครบสามข้อเลย” “วิวไม่ตอบแล้วค่ะ ปล่อยวิวเถอะนะคะ” “อยากให้ปล่อยเหรอ” “ค่ะ” “ฉันปล่อยนานแล้ว” นวินดาตกใจ เขาปล่อยมือจากเอวเธอแล้วจริงๆ แต่ตั้งแต่เมื่อไหร่เธอไม่รู้ และเป็นเธอเองต่างหากที่วางมือลงบนหน้าอกเขา “วิวเป็นคนสวยนะ ตอนเด็กๆ ไม่เห็นจะสวยเท่านี้” ภาคินเอ่ยคำหวาน ตามองเธออย่างชื่นชม โดยเฉพาะเรียวขาสวยที่โผล่พ้นกางเกงขาสั้น ที่ชวนให้เขามองทุกทีที่ได้เห็น “วิวไม่สวยหรอกค่ะ” “สวยสิ แต่จะสวยกว่านี้... ถ้าไม่ได้ใส่อะไรเลย” “คุณคินรู้ได้ยังไงคะ คุณคินยังไม่เคยเห็นวิวแก้... ผ้า” นวินดาหยุดพูด ก่อนจะหน้าแดงด้วยความอาย เมื่อรู้ว่าตัวเองพลาดท่าเสียแล้ว “ฉันไม่เคยเห็นหรอก แต่ถ้าเธอจะใจดีให้ฉันพิสูจน์ว่าสวยแบบที่ฉันคิดไว้หรือเปล่า ฉันก็จะดีใจมาก” ภาคินไม่พูดเปล่า เขาดึงเธอเข้ามาใกล้ วางมือลูบไล้สะโพกและก้นกลมที่ขัดขืนเล็กน้อย แต่เมื่อเขากระซิบเบาๆ ที่ข้างหู เธอก็หยุดนิ่งในทันที “เรามาทำตามในซีรีส์ที่เธอดูกันไหม... ฉันให้เธอเป็นนางเอก ส่วนฉันเป็นอะไรก็ได้ที่เธออยากให้เป็น” นวินดาหายใจไม่ทั่วท้อง ตัวร้อนวูบวาบยิ่งกว่าตอนที่นั่งดูคลิปเสียอีก “ตกลงไหม” “ไม่ค่ะ” เธอเอียงหน้าหลบปากที่เข้ามาใกล้ แม้ว่าใจไม่อยากปฏิเสธ เขาเป็นเจ้านาย เธอเปรียบเสมือนลูกจ้างในบ้าน แต่เมื่อปากที่เคยมอบรอยยิ้มให้เธอนั้นแตะลงอย่างแผ่วเบาที่ต้นคอ ร่างกายก็โอนอ่อนต่อเขาคล้ายโดนมนตร์สะกด “ในซีรีส์เค้าทำแบบนี้หรือเปล่า” “อ๊ะ” นวินดาสะดุ้งเมื่อเขาออกแรงดึงเธอให้นั่งคร่อมบนตัก หลังจากเขานั่งลงบนเก้าอี้ตัวโปรดที่นั่งทำงานเป็นประจำ “คุณคิน อย่าค่ะ” เธอปัดมือเขาออกจากต้นขา “อย่าดื้อได้ไหม เป็นเด็กในบ้านนี้ต้องเชื่อฟังคำสั่งของฉันสิ” คำพูดวางอำนาจไม่ได้ทำให้นวินดายอมให้เขาได้ลูบไล้ แต่เป็นสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาในตัวเธอที่เขาแสดงออกมาต่างหาก “คุณคิน...” เธอพยายามเรียกชื่อเพื่อบอกให้เขาหยุดการกระทำที่ทำให้ใจเธอลอยไปไหนต่อไหน แต่คนฟังไม่สนใจว่ามันเป็นคำขอร้องให้หยุด มือจึงลูบไล้อย่างแผ่วเบาไปทั้งต้นขาสลับกับบีบคลึงสะโพกสวย และปากยังคงมุ่งมั่นกับการจูบเบาๆ ที่ต้นคอของหญิงสาวที่ทำให้สองชั่วโมงที่ผ่านมาไม่มีสมาธิทำงานเท่าที่ควร “วิว...” เสียงเสน่หาและเสียวซ่าน ทำให้เจ้าของชื่อสติล่องลอย คอเอียงให้เขาได้ดอมดมกลิ่นน้ำหอมจางๆ อย่างยินดี “หอม...” ภาคินไม่ได้พูดเอาใจ แต่ยิ่งได้ใกล้ก็ยิ่งเพลิดเพลิน มันหอมคล้ายกลิ่นดอกไม้ แต่ก็สัมผัสได้ถึงความเย้ายวนชวนให้ใกล้ชิด “อาห์” นวินดาเผลอปล่อยเสียงเสียว เมื่อปากเขาเลื่อนผ่านปากเธอไป แต่เขาไม่ได้หยุดจูบ “คำถามข้อสอง” ดวงตาหลับพริ้มลืมขึ้นมามองเขาด้วยความแปลกใจ “ในซีรีส์เกาหลีที่เธอดู พระเอกหอมนางเอกแล้วทำอะไรกันต่อ” นวินดาไม่กล้าตอบ หลุบตามองต่ำอย่างเขินอาย “จูบใช่ไหม” “...ค่ะ” “จูบแบบนี้เหรอ” เขาถามและใช้ปากประกบกับปากเธอ เธอส่ายหัวเบาๆ “แล้วจูบแบบไหน... ทำให้ดูหน่อยได้ไหม” “เอ่อ...” “ทำไม่เป็นเหรอ” คำตอบคือการพยักหน้า ก็ไม่เคยปฏิบัติจริงมาก่อน แค่เรียนรู้ทฤษฎีเท่านั้นว่ามันคือการ... แลกลิ้น “อาห์...” นวินดาขนลุกซู่ไปทั้งตัวเมื่อลิ้นชื้นของภาคินเข้ามาในปาก แต่เขาไม่ทำอะไร ค้างไว้แบบนั้นจนเธอรู้สึกจะขาดใจ ก่อนจะเป็นฝ่ายขยับลิ้นของตัวเองมาทักทายเขา และทันใดนั้นเอง เขาก็ตอบสนองเธออย่างรวดเร็วทว่านุ่มนวล รู้ว่าเธอยังอ่อนหัดกับการจูบ แต่เธอก็หัวไวใช้ได้ จากจูบอ่อนหวานจึงเพิ่มความเสน่หาให้ทวีคูณจนกลายเป็นจูบอันเร่าร้อน “คุณคิน...” ร่างบางบนตักเริ่มขยับสะโพกช้าๆ เมื่อเขาขยับแก่นกายให้แนบชิดกับจุดซ่อนเร้นแสนเสน่หาของคนบนตัก “ครับ” เขาตอบรับพร้อมกับที่มือหนาเปลี่ยนมาลูบไล้เอวบางใต้เสื้อ เพราะสะโพกเธอนั้นขยับอย่างยั่วยวน โดยที่เขาไม่ต้องคอยสั่งการ “วิวร้อนค่ะ” “ถอดเสื้อสิ” “อาห์” อีกครั้งที่เธอสะดุ้ง แต่สะดุ้งเพราะเหตุผลเดิมๆ คือเขาทำให้เธอเสียว เสียว... ที่นิ้วเขากดลงบนปลายยอดอกภายใต้เสื้อชั้นใน “ถอดเสื้อสิวิว” “...ค่ะ” เสื้อยืดตัวใหญ่เกินความจำเป็นถูกถอดออก มันทำให้เขาได้คำตอบแล้วว่าเหตุใดหลานสาวของป้าแม่บ้านมักจะใส่เสื้อตัวใหญ่ ทั้งๆ ที่ก็ไม่ดูตัวอวบอ้วนแต่อย่างใด แต่มันเป็นเพราะหากใส่เสื้อพอดีตัว มันจะเผยให้เห็นหน้าอกที่ใหญ่เกินไปนี่เอง “ซ่อนรูปเหรอเรา” สายตาหื่นกระหายนั้นเปิดเผยออกมาอย่างโจ่งแจ้ง และแทนที่มันจะให้เจ้าของทรวงอกสวยนั้นเขินอาย เธอกลับภูมิใจและยินดีให้เขาปลดเปลื้องตะขอเสื้อชั้นใน “สวยมากเลยวิว... อย่าหยุดส่ายเอวนะ” เขาพูดจบก็ก้มลงดูดยอดอกอย่างอดใจไม่ไหว สองมือก็ขยำอกใหญ่ล้นมืออย่างหลงใหล “คุณคิน” เธอสยิวไปทั้งกาย แบบนี้นี่เองความรู้สึกของผู้หญิงในคลิปวิดีโอที่นั่งดู ไม่ต้องสงสัยแล้วว่ามันรู้ดีขนาดนั้นเลยเหรอ... เพราะมันรู้สึกดีที่สุดเลย “วิว... นมใหญ่จัง... สุดยอด” ภาคินชมไม่ขาดปาก เขาชอบมาก มันสวยและใหญ่ถูกใจเขาจริงๆ “คุณคิน... วิวเสียว” “เสียวแค่ไหน... ครางออกมา” เขาใช้ปลายลิ้นแตะขึ้นลงที่ยอดอก สลับกับดูดดื่มมันอย่างหื่นกระหาย “อาห์... คุณคิน... วิวเสียว...” “ข้อสาม.... ในหนังโป๊ที่เธอดู เค้าถอดเสื้อผ้าออกหมดไหม” “หมดค่ะคุณคิน” “ดี...” น้ำเสียงเขาเต็มไปด้วยความพอใจ ไม่ต้องถามย้ำเหมือนสองคำถามแรกก็ได้คำตอบ ว่าแล้วก็อุ้มร่างบางมายังโซฟา ถอดกางเกงเธอออก ก่อนจะตามด้วยเสื้อผ้าของตัวเองเช่นกัน “คุณคิน...” “ว่าไง?” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้า พร้อมกับที่เขาคร่อมตัวเธอเอาไว้ “วิวขอจับตรงนี้ได้ไหมคะ” นวินดามองกล้ามท้องของเขา เธอเคยเห็นตอนที่เขาว่ายน้ำอยู่ที่สระหลังบ้าน เคยสงสัยว่าหากได้มองใกล้ๆ จะเป็นอย่างไร และตอนนี้เธอได้คำตอบแล้วว่ามันทำให้เธออยากสัมผัส “ได้” เขาพามือเธอวางลงบนกล้ามท้อง ก่อนจะเลื่อนมันลงไปสัมผัสที่แก่นกายตรงกลางระหว่างขา “แต่จับตรงนี้ดีกว่า... ฉันชอบ” “ค่ะ” “อาห์...” ภาคินครางลั่น มือเธอรู้งานว่าไม่เพียงแค่จับ แต่ขยับขึ้นลงช้าๆ “แบบนี้เรียกว่าใหญ่ไหมคะ” เธอถามและจ้องมองลำกายที่ขยายใหญ่ ดีใจที่มีโอกาสได้เห็นและทำให้เขาเสียว หลังจากแอบปรารถนาในตัวเขามานาน “อาจจะมีใหญ่กว่านี้ แต่แค่นี้ก็ใหญ่พอจะทำให้เธอจุก” “วิวกลัว” “ไม่ต้องกลัว” เขาพูดจบก็เลื่อนลำกายเข้าไปใกล้ ใช้ปลายหัวแหวกกลีบเนื้อเนียนสวยและทักทายจุดเสียวของหญิงสาวที่เต็มไปด้วยอารมณ์ราคะ นวินดากัดปากเพื่อระบายอารมณ์หลากหลายที่กำลังรู้สึก หากไม่ทำแบบนั้นเธอต้องครางเสียงดังอย่างแน่นอน “เสียวไหมวิว” ภาคินใช้ลำกายถูไถไปตามร่องสวาท ถ้ารู้ว่าเธอร้อนแรงขนาดนี้ เขาน่าจะจัดการตั้งแต่เธออายุครบสิบแปดปี ไม่รอจนเธออายุยี่สิบเอ็ดหรอก “เสียวค่ะคุณคิน วิว... วิวเสียว...” “ครางออกมา ฉันชอบฟังเสียงเสียวๆ” เขาออกคำสั่งพร้อมใช้ปลายหัวที่เปียกชื้นไปด้วยน้ำรักจากเธอจ่อไปที่จุดอ่อนไหวของนวินดา เขาไม่อยากเร่งรีบดึงดันเอามันเข้าไปในร่องสวาท แม้ว่าเธอจะพร้อมใจก็ตาม “คุณคิน...” “อยากให้ฉันเอาเข้าไปไหม” คราวนี้เขาจ่อปลายหัวไว้ที่ยังจุดที่จะทำให้เขาและเธอเป็นคนคนเดียวกัน “อยาก... อาห์... แต่วิว... วิวเจ็บค่ะคุณคิน” ด้วยความที่ไม่เคยมีสิ่งใดผ่านเข้าไป ความบอบบางที่ถูกของใหญ่และแข็งมาสัมผัสเพียงแผ่วเบา เธอก็เจ็บแล้ว “วันนี้ฉันจะยังไม่เอาเข้าไปนะวิว... เรายังมีเวลากับเรื่องนี้อีกเยอะ” เขาถอนหายใจอย่างเสียดาย แต่ไม่อยากทำร้ายให้เธอเจ็บ ลำกายจึงเพียงทักทายร่องสวาทเพียงชั่วครู่ เพื่อให้เธอรู้จักและคุ้นเคยกับความเจ็บที่จะกลายเป็นความสนุกในวันข้างหน้า ก่อนเปลี่ยนมาใช้นิ้วสอดใส่ ให้เธอได้เรียนรู้ว่ามันจะเป็นอย่างไร “คุณคิน...” เธอลืมตามองเขาด้วยความสับสน เรู้ว่าตรงนั้นกำลังบีบรัดนิ้วของเขาถี่กว่าเดิม “ไม่ต้องกลัว หน้าที่ของเธอคือคราง” ว่าแล้วภาคินก็เร่งจังหวะให้เธอไปถึงฝั่งฝันอย่างสุขสม เขามองหญิงสาวที่เพิ่งพบพานและเข้าใจว่าการสำเร็จความใคร่อย่างแท้จริงนั้นเป็นเช่นไรอย่างเพลินตา เธอเสียว เธอคราง เธอหลับตาพริ้ม และหายใจหอบอย่างทนไม่ไหว ก่อนจะตัวกระตุกพร้อมกับร่องสวาทที่บีบรัดนิ้วไปพร้อมๆ กัน “แบบนี้เค้าเรียกว่า... เสร็จ... เข้าใจไหม” “...ค่ะ” คนตอบหน้าแดง และเก็บรอยยิ้มเขินอายไว้ไม่ได้จริงๆ “ทำให้ฉัน เธอรู้ว่าต้องทำอะไร” เขายืดตัวตรง แก่นกายจึงตั้งเด่นอยู่ตรงหน้า เธอเอื้อมมือไปลูบมันเบาๆ ก่อนจะเร่งจังหวะขึ้นทีละนิด... ทีละนิดเมื่อเห็นว่าเขามีความสุขมากเพียงใด “อาห์... ทำต่อไปวิว” เขาบอกก่อนจะหลับตา จินตนาการว่ามันได้เข้าไปในบริเวณที่นิ้วมือเขาได้เข้าไปเมื่อครู่ สลับกับลืมตามองคนที่มุ่งมั่นและตั้งใจทำให้เขาเสร็จ... อย่างมีความสุข “ใกล้แล้ววิว... ใกล้แล้ว... อาห์...” “ค่ะคุณคิน...” เธอตื่นเต้น มือจึงเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น... เร็วขึ้นเรื่อยๆ... “เร็ววิว... เร็ว... จะออกแล้ว... อาห์... วิว... เร็ววิว...” นวินดาทำตามที่เขาสั่ง ดีใจที่เขาเอ่ยชื่อเพราะมันแปลว่าเขารู้ว่าคนที่ทำให้เขามีความสุขคือใคร “จะออกแล้ว... แตกแล้ววิว... แตกแล้ว!” “อ๊ะ!” นวินดาหายใจไม่เป็นจังหวะ เห็นเขาจะขาดใจเธอก็จะขาดใจตาม แต่เมื่อน้ำรักสีขาวขุ่นหยดลงบนท้องของเธอ เธอก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข “คุณคินก็เสร็จแล้วใช่ไหมคะ” “เสร็จ... และเสียว” เขาเอื้อมมือหยิบกล่องทิชชู ดึงมันเช็ดของเหลวบนตัวเธอ ก่อนจะโยนลงถังขยะอย่างแม่นยำ “แต่งตัวได้แล้ว” “ค่ะ” นวินดาทำตามที่เขาสั่ง อายเหมือนกันหากต้องเปลือยเปล่าต่อไป และอดปลื้มไม่ได้ที่เขาเดินไปหยิบเสื้อและชั้นในตรงโต๊ะทำงานมาให้ “ถ้าเรื่องนี้หลุดถึงหูคนในบ้านแปลว่าเธอเป็นคนพูด เพราะฉันไม่มีวันบอกเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด เข้าใจไหม” สายตาที่เขามองเธอเปลี่ยนไปแล้ว แต่ไม่ใช่หรอก เขาเปลี่ยนเป็นคนเดิมที่เห็นเธอเป็นเพียงหลานสาวของแม่บ้านต่างหาก “ค่ะ วิวไปได้แล้วใช่ไหมคะ” เธอฝืนยิ้ม ไม่น่าปล่อยใจให้เรื่องเมื่อกี้เกิดขึ้น แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่อใจและกายปรารถนาเขามาแสน ถูกเขาหว่านล้อมด้วยคำพูดแสนหวานและร่างกายอันสมบูรณ์แบบ เธอห้ามใจไม่อยู่จริงๆ “ไปได้แล้ว” “ค่ะ” “เดี๋ยววิว” “คะ?” เธอหันกลับมาแต่ไม่กล้าสบตา ก้มหน้ามองพื้นอีกเช่นเคย “พรุ่งนี้มาช่วยงานฉันอีกนะ” นวินดาไม่ตอบ เธอรีบออกจากห้องทำงานของเขาอย่างรวดเร็ว อยากตอบตกลง ถ้าเขาหมายถึงช่วยงานจริงๆ แต่ถ้าเขาหมายถึงงานแบบเมื่อครู่ แปลว่าเธอเป็นเพียงผู้หญิงใจง่ายเท่านั้น