ภัคมนพัชแทบจะขยี้ตาตัวเองกับสิ่งที่เห็น คนเต็มร้านหล่อน... ใช่ คนเต็มร้านในช่วงบ่ายอย่างนี้... ปรากฏการณ์ที่ยากจะอธิบายและไม่เคยเป็นมาก่อน ลูกค้าที่เงียบหายไปในชั่วโมงทำงาน ส่วนใหญ่มีให้เห็นแค่ประปรายบ้างก็แค่เดินผ่านไม่มีใครมานั่งจิบกาแฟ ทานเค้กเอาจริงเอาจังในร้านมากมายขนาดนี้ พวกเขาไม่รู้ว่าหลั่งไหลมาจากไหนมานั่งเต็มโต๊ะทั้งในและนอกร้าน ไม่นับรวมสาวๆ อีกห้าหกคนที่ไม่มีที่นั่งแต่ไปยืนออหน้าเคาน์เตอร์ แต่ถ้าดูให้ดี สาวๆ ห้าหกคนนั้นเต็มใจที่จะไม่ไปนั่ง แต่เต็มใจที่จะยืนทำตาเคลิ้มฝันอยู่ตรงหน้าปัณณ์มากกว่า...
ปัณณ์ง่วนกับการตักเค้กใส่จาน หญิงสาวมองดูเขาหยิบโน่นนี่นั่นอย่างแคล่วคล่อง ราวกับว่าเป็นพนักงานของร้านตัวจริง เขาหันมาเห็นหล่อนพอดี ดวงหน้าคมยิ้มออกราวกับเห็นพระมาโปรด แล้วเขาก็พูดอะไรสักอย่างกับลูกค้าที่รออยู่ก่อนจะเดินตรงมาหาหล่อน พอมองใกล้ๆ ก็เห็นว่าใบหน้าหล่อเหลามีเหงื่
