YAĞMUR
Bana öyle bakma ikimizi karşı dünya beni ağlatma hadi böyle yaşa derken kalbimize sormuşlar mı? Yeşil gözlerinde kaybolurken dudağı dudağıma temas etmiş istemsiz gözlerim kapanırken kalbimi ele geçirmiş hızlı atışı yerinden çıkıp fırlayacaktı. Sıcak temasının yerini soğukluğa vurmuş öldürmedi ama en büyük darbe buymuş hiçbir sözü söylemeden başımı gecenin parlayan yıldızlarına çevirdim. Yüzüne bakmaya cesaretim kayboldu kalbimin can çekişine bırakmış yerimde doğrularak banktan kalktım adım atmaya halim kalmamış bütün gücüm tükenmişti kolumu tuttu
“ Yağmur “
Adımı söylemesi kararmış dünyam canı çekilmiş bedenim kollarına yığılması ile gerisi koca boşluk….
Gözlerimi açtığımda kolumda serum otel odasında yatıyordum ensemdeki zonklama çok fazla yatakta doğrulmak istedim. Kolumu kavr
