เมียเก็บอสูร

EP.6 ละอองฝน...นังลูกชู้

EP.6 ละอองฝน...นังลูกชู้

“ผมไม่เคยเห็นใครหน้าด้านเท่าคุณมาก่อน แล้วเราต้องพบกันเร็วๆ นี้ที่ศาลแน่ ผมจะฟ้องให้คุณล้มละลายเลยทีเดียว” ชายหนุ่มหมายมาดทว่าสิทธิชัยกลับยักไหล่

“เชิญเลย ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครจะเป็นฝ่ายล้มละลาย” พูดจบก็หัวเราะขบขันราวกับเพิ่งได้ยินเรื่องชวนหัวเสียกระนั้น ก่อนจะเดินออกไปจากห้องรับแขก เข้าไปพักผ่อนอีกห้องโดยไม่คิดส่งแขก

“กลับเดี๋ยวนี้เอ็นริโก้!” ชายหนุ่มหุนหันกลับออกมา ก่อนจะไม่สามารถควบคุมสติตัวเอง ปราดเข้าไปกระชากแล้วต่อยสิทธิชัยให้เลือดกบปาก แต่ก็ได้แค่คิดเพราะตอนนี้เขาเสียเปรียบเพราะอยู่ในบ้านของสิทธิชัย หากฝ่ายนั้นเล่นสกปรกทำร้ายเขาขึ้นมาแล้วอ้างว่าป้องกันตัว เขาคงไม่อาจสู้คดีได้

“พวกมันว่ายังไงบ้างหรือครับคุณมาร์เซโล” เอ็นริโก้เอ่ยถามเพราะฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่อง ทว่าเจ้านายกลับไม่ตอบอีกทั้งยังก้าวยาวเพื่อไปที่รถ จะได้ออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

หากเขามีปืนในมือ เขาคงกลายเป็นฆาตกรอย่างไม่ต้องสงสัย

ชายหนุ่มกำลังจะสาวเท้าไปยังรถที่คนขับรถสตาร์ตรถรอตั้งแต่เห็นเขาเดินออกจากตัวบ้าน ทว่าจู่ๆ ก็มีสาวน้อยวัยใสวิ่งมาขวางทางเขาไว้ สาวผูกเปียสองข้างนี่เอง

“ขอลายเซ็นหน่อยได้มั้ยคะคุณมาร์เซโล ฉันเป็นแฟนคลับของคุณค่ะ” หญิงสาวกางโปสเตอร์แผ่นใหญ่ออก พร้อมกับยื่นปากกาเมจิกให้เขา ชายหนุ่มมองรูปเขาบนโปสเตอร์แล้วยิ้มน้อยๆ

“ได้สิ สำหรับแฟนคลับต่างแดนที่สวยน่ารักขนาดนี้” ชายหนุ่มบรรจงเซ็นชื่อลงบนโปสเตอร์ให้หญิงสาว ก่อนจะเหลือบมองนวลแก้มระเรื่อไปด้วยเลือดฝาดอย่างเอ็นดู

“ขอบคุณมากค่ะ แม้คุณจะไม่ได้เป็นนักฟุตบอลแล้ว ฉันก็จะติดตามดูผลงานของคุณในโฆษณาต่างๆ ค่ะ” หญิงสาวใช้ภาษาอังกฤษพูดคุยกับเขาได้ดี แม้จะเต็มไปด้วยความประหม่าจนเสียงสั่นพร่า ก็เจอไอดอลในดวงใจแบบใกล้ชิดขนาดนี้ ถ้าเธอไม่ขอลายเซ็นและพูดคุยกับเขา คงรู้สึกเสียดายไปตลอดชีวิตแน่ๆ

“ฉันดีใจมากที่มีแฟนคลับน่ารักแบบนี้ อ่ะนี่...” ชายหนุ่มถอดแหวนเงินที่นิ้วออกแล้วยื่นให้เด็กสาว “ที่ระลึกจากฉัน” พูดจบก็เดินขึ้นรถทันที รถแล่นออกไปนานแล้วแต่หญิงสาวยังคงมองแหวนในมืออย่างไม่อยากเชื่อสายตา

ละอองฝน! นี่เธอกำลังฝันไปใช่หรือเปล่า!

เธอได้พูดคุยกับมาร์เซโล คอนสแตนเซีย ได้ลายเซ็นของเขา แล้วยังได้แหวนเงินที่เขาสวมติดนิ้วชี้เอาไว้ดูต่างหน้าอีกด้วย ช่างโชคดีอะไรขนาดนี้ หญิงสาวพยายามสวมแหวนลงบนนิ้วของเธอ ทว่ามันกลับใส่ไม่ได้เลยสักนิ้ว ขนาดลองสวมลงบนนิ้วโป้งแต่ก็ยังหลวม

ท้ายที่สุดเธอจึงจัดการร้อยมันไว้กับสร้อยพระของเธอ แล้วรีบนำโปสเตอร์รูปของเขาพร้อมลายเซ็นไปติดไว้ที่หัวนอนทันที

“คืนนี้ฉันจะฝันถึงคุณค่ะ อสูรมาร์โลของฉัน”

สองมือผสานกันไว้บริเวณหน้าอก มองรูปมาร์เซโลบนโปสเตอร์ด้วยอาการเคลิบเคลิ้มราวกับอยู่ในความฝัน แล้วเธอก็ขมวดคิ้วอย่างขัดใจ เธอลืมขอถ่ายรูปกับเขาไปเสียสนิทเลย! หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ สักวันเธอคงมีโอกาสได้พบเขาอีก ในเมื่อเขาเป็นแขกของคุณพ่อ เขาก็อาจมาที่นี่อีกครั้งก็เป็นได้

“ฝน! ฝน!”

“ขา...แม่ใหญ่ มาแล้วค่ะ” หญิงสาวรีบวิ่งออกจากห้องนอนทันที หญิงสูงวัยที่เธอเรียกว่าแม่ใหญ่อยู่ในชุดผ้าไหมเนื้อดี ตัดเย็บเป็นชุดด้วยรูปแบบทันสมัย ผมตีโป่งขึ้นน้อยๆ สวมสร้อยไข่มุก สร้อยข้อมือไข่มุก และต่างหูไข่มุกเข้าชุดกัน เหลือบมองลูกเลี้ยงอย่างเหนื่อยใจ

“ฝนไปปัดกวาดเช็ดถูห้องนอนของพวกพี่ๆ เขาหน่อย เขาจะกลับจากอเมริกาเย็นนี้” ลักษณีสั่งงานลูกเลี้ยง ที่เรียกใช้ละอองฝนเพราะหญิงสาวทำความสะอาดเนี้ยบกว่าคนใช้คนอื่นๆ อีกอย่างไหนๆ ซุกหัวนอนภายใต้หลังคาบ้านหลังนี้ ก็ต้องทำงานให้สมกับข้าวแดงแกงร้อนที่เลี้ยงมาจนโต

“ค่ะแม่ใหญ่ ฝนจะจัดการให้อย่างดีเลยค่ะ” หญิงสาวรับคำก่อนจะขึ้นไปบนบ้าน ลักษณีจึงเดินเฉิดฉายออกไปขึ้นรถ หมายใจว่าจะแวะชอปปิงที่ห้างดัง แล้วช่วงเย็นค่อยไปรับลูกชายหัวแก้วหัวแหวนทั้งสองคนที่สนามบิน ไม่ได้เจอกันตั้งหลายเดือน คิดถึงบุตรชายจะแย่แล้ว

“เฮ้อ...ไม่รู้กรรมอะไรของคุณฝนนะ ทำไมถึงต้องมาลำบากแบบนี้” แม่บ้านเก่าแก่ซึ่งยืนอยู่บริเวณนั้นอดไม่ได้จึงเปรยขึ้น

“นั่นสิป้า คุณๆ บนตึกเลี้ยงคุณฝนเหมือนคนใช้ แต่กลับให้ใช้นามสกุลเหมือนลูกสาวคนหนึ่ง เวลามีงานอะไรก็พาไปแนะนำในฐานะลูกสาวคนเล็ก แต่มาดูที่บ้านสิ ทำงานหนักยิ่งกว่าพวกเราเสียอีก หนูไม่เข้าใจเลยจ้ะป้า ถ้าจะคิดว่าเพราะปัญหาแม่เลี้ยงลูกเลี้ยงก็ไม่น่าจะใช่ เพราะคนที่เป็นตัวตั้งตัวตีทำท่ารังเกียจคุณฝนกว่าใครทั้งหมดก็คือคุณสิทธิชัย บิดาแท้ๆ ของคุณฝนต่างหาก” สาวใช้ที่เพิ่งมาทำงานที่บ้านหลังนี้ได้ไม่กี่ปี พรั่งพรูความสงสัยออกมาจนหมดเปลือก ด้วยไม่เคยเห็นความสัมพันธ์ประหลาดขนาดนี้มาก่อน

“ก็เพราะแม่ของคุณฝนเป็นคนใช้น่ะสิ เป็นอนุภรรยาของคุณสิทธิชัย”

“อ๋อ...เพราะแบบนี้คุณลักษณีถึงเกลียดคุณฝนใช่มั้ยป้า”

“ก็ไม่เชิงหรอก เพราะคุณเดือนฉายแม่ของคุณฝนน่ะ เป็นคนใช้ที่คุณลักษณีจัดหาให้สามี เพราะตกลงกันไว้ว่าถ้าคุณสิทธิชัยจะมีเมียน้อย ก็ต้องเป็นผู้หญิงที่คุณลักษณีจัดหาให้เท่านั้น ดังนั้นคุณลักษณีจึงไม่ได้เกลียดแม่ของคุณฝน ยิ่งคุณเดือนฉายคลอดลูกออกมาเป็นลูกสาวไม่ใช่ลูกชายแข่งกับลูกๆ ของเธอ เธอก็ดีกับคุณเดือนฉายตามปกติ ปฏิบัติตัวเหมือนนายกับบ่าวคนสนิททั้งที่มีสามีคนเดียวกัน” แม่บ้านเก่าแก่ระลึกถึงอดีตเมื่อ 19 ปีที่แล้ว

“อ้าว! แบบนี้ก็ไม่เห็นความจำเป็นที่คุณๆ บนบ้านต้องเกลียดคุณฝนเลยนี่คะป้า” สาวใช้ร้องถามด้วยความงุนงง หลายปีมานี้เธอคิดว่าเพราะปัญหาภรรยาหลวงรังเกียจลูกที่เกิดจากภรรยาน้อย ละอองฝนจึงได้รับการดูแลไม่ดีเท่าที่ควรจะเป็น แต่เมื่อการณ์กลับตาลปัตร แล้วแบบนี้มันเพราะอะไรกันแน่

“ก็คุณสิทธิชัยจับได้ว่าคุณเดือนฉายมีชู้น่ะสิ ตอนนั้นคุณฝนยังอยู่ในท้องอยู่เลย ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าคุณเดือนฉายมีชู้จริงหรือเปล่า แต่ก็โดนตบโดนทำร้ายจนสลบ นอนซมไปเป็นอาทิตย์เลยล่ะ ตั้งแต่นั้นคุณสิทธิชัยก็ไม่เคยเรียกคุณเดือนฉายขึ้นไปปรนนิบัติอีกเลย”