“ข้าต้องการคุณหนูรองมาโดยตลอด จนถึงตอนนี้ข้าก็ยิ่งต้องการ ข้าเคยคิดว่าแค่ได้อยู่ใกล้ชิดคุณหนูแค่นี้ข้าก็พอใจมากแล้ว แต่ไม่ใช่เลย...ยิ่งใกล้ชิดข้าก็ยิ่งต้องการคุณหนู”
“ตะ..แต่ว่าข้ามีสามีแล้ว”
“สามีของคุณหนูตายไปนานแล้วขอรับ แล้วไอ้พวกคนเลวในตระกูลนั้นก็ไม่มีใครคิดว่าคุณหนูเป็นสะใภ้ของพวกมัน คุณหนูเป็นอิสระไม่มีพันธะใดๆ ทั้งนั้น”
อาตือจ้องมองเข้าไปในดวงตาตื่นตระหนกของหญิงสาว เขารู้ว่าการกระทำเช่นนี้ไม่ใช่วิถีของสุภาพบุรุษ ทว่าเขาไม่อาจทนอยู่ในสภาพเช่นนี้ได้อีกต่อไป วิธีเดียวที่จะทำให้คุณหนูรองมีชีวิตที่ดีก็คือการรวบหัวรวบหางคุณหนูรองให้ตกเป็นของเขา
“ขะ...ข้า”
หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันเป็นเส้นตรงด้วยความสับสนและหวาดหวั่น
“นับจากวันนั้นที่เรานอนดูดาวด้วยกัน ข้าก็รู้ใจตัวเองว่าข้าไม่ได้รู้สึกกับคุณหนูอย่างเพื่อนหรือเจ้านายอีกต่อไป ข้ารักคุณหนู...”
ภายในคอกม้าเงียบสนิทเมื่อคำว่า ‘รัก’
