พันธนาการรักใต้แสงจันทร์ EP.10
1316 Words
ณ ปราสาทเซเวอร์ลัส , โรมาเนีย
ชายรูปร่างสูงใหญ่ จ้องมองชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาที่นอนนิ่งอยู่ในโลงอย่างเคารพรัก หลายร้อยปีแล้วที่นายเหนือหัวของเขานอนหลับใหลอยู่ในห้องใต้ดินภายในปราสาทเซเวอร์ลัส นอนรอหญิงอันเป็นที่รักมาปลดปล่อยจากพันธนาการที่ผูกรักเอาไว้เมื่อหลายศตวรรษก่อน
“อีกไม่กี่วันท่านหญิงจะเดินทางมาแล้วขอรับท่านฌาคส์”
เสียงทุ้มนุ่มนวลพึมพำออกมาอย่างตื่นเต้นและคาดหวัง เขารอหญิงอันเป็นที่รักของผู้เป็นนายเหนือหัวมาเนิ่นนาน รอมาหลายร้อยปีและสุดท้ายความหวังของเขาก็เป็นจริงเสียที ทายาทคนโตของตระกูลเซเวอร์ลัส คือกุญแจสำคัญที่จะปลดปล่อย อลูคัส ราชาแวมไพร์ผู้เป็นนายเหนือหัวของเขาและของเหล่าแวมไพร์ทั้งปวง
“เจ้าแน่ใจใช่ไหมว่านางจะมาจริงๆ”
“ข้าน้อยแน่ใจขอรับท่านฌาคส์”
“ข้าก็หวังเช่นกันวิคเตอร์ ว่านางจะมาโรมาเนีย”
“แล้วตอนนี้ทางอเล็กซิสล่ะเป็นอย่างไรบ้าง จัดการกับเหล่าแวมไพร์ชั้นต่ำที่อังกฤษหรือยัง”
นับตั้งแต่แม่มดซาแมนธาได้ทำนายเอาไว้เมื่อหลายศตวรรษก่อนว่า...เมื่อย่างเข้าปีสองพันสิบสอง ราชาแวมไพร์ผู้ยิ่งใหญ่ อลูคัส วลาดิเมียร์ถูกปลุกขึ้นมาด้วยหญิงอันเป็นที่รัก เพียงแต่ไม่มีใครรู้เท่านั้นว่าผู้หญิงที่เป็นกุญแจสำคัญในการฟื้นคืนชีพของราชาแวมไพร์เป็นใครกัน นางเป็นมนุษย์หรือแวมไพร์เช่นเดียวกับพวกเขา มีเพียงไม่กี่ตนที่รู้ว่าผู้ปลดปล่อยราชาแวมไพร์คือทายาทของตระกูลเซเวอร์ลัส
“ตอนนี้ท่านอเล็กซ์กำลังเก็บรวบรวมรายชื่อแวมไพร์ที่ถูกท่านซาเบรียนสร้างขึ้นมาน่ะขอรับ”
“แน่ใจแล้วใช่ไหมว่าซาเบรียนคือผู้ทรยศ ที่คิดขัดขวางการฟื้นคืนชีพของท่านอลูคัส”
“ข้อมูลที่ท่านอเล็กซ์ได้มาถูกต้องร้อยเปอร์เซ็นต์ขอรับท่านลูเซียน”
วิคเตอร์หันไปตอบเพื่อนสนิทของนายเหนือหัว นับตั้งแต่ที่เขาส่งข่าวไปแจ้งเกี่ยวกับการมาของทายาทสาวของตระกูลเซเวอร์ลัส ท่านฌาคส์ แครคเบิร์น และท่านลูเซียน เดอร์ ลานี่ก็เดินทางมายังปราสาทเซเวอร์รั้ว นอกจากนี้ก็ยังมีท่านอเล็กซ์ หรือ อเล็กซานโน่ เซเวอร์ลัส แวมไพร์อีกตนที่กำลังเดินทางมายังโรมาเนีย เพื่อคอยช่วยเหลือและคุ้มครองนางอันเป็นที่รักของราชาแวมไพร์
ท่านอเล็กซานโน่ดูแปลกไปเสียหน่อย เนื่องจากแวมไพร์ตนนี้ได้เปลี่ยนนามสกุลเดิมจาก อเล็กซานโน่ เชอร์ริลีน เป็น อเล็กซานโน่ เซเวอร์ลัส เพื่อทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายจากราชาแวมไพร์ให้ไปปกป้องทายาทของตระกูลเซเวอร์ลัส เนื่องจากท่านอเล็กซานโน่ถูกเปลี่ยนจากมนุษย์ให้กลายเป็นแวมไพร์ด้วยฝีมือของราชาแห่งรัตติกาลทำให้ท่านอเล็กซานโน่สามารถเดินท่ามกลางแสงแดดอ่อนๆ ได้ แต่หากถูกแสงแดดมากเกินไปก็อาจทำให้สิ้นเรี่ยวแรงและที่ร้ายแรงที่สุดก็คือถูกแสงแดดเผาผลาญร่างกายให้ดับสูญได้เช่นกัน
“ข้าเข้าใจแล้ว ดังนั้นพวกเราต้องวางแผนรับมือแวมไพร์ที่ซาเบรียนส่งมาให้ดี ป้องกันและคุ้มครองทายาทของเซเวอร์ลัสให้ปลอดภัยและเดินทางมาถึงปราสาทแห่งนี้ให้ได้”
“แล้วทางตระกูลแอนเดอร์ร์สันเคลื่อนไหวบ้างหรือยังวิคเตอร์”
“ก็เริ่มเคลื่อนไหวเหมือนกันขอรับท่านฌาคส์”
วิคเตอร์รายงานในสิ่งที่ตนรู้มา ทุกฝ่ายเริ่มเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ ไม่ว่าจะเป็นแวมไพร์ผู้ทรยศหรือนักล่าแวมไพร์ การฟื้นคืนชีพของราชาแห่งรัตติกาลส่งผลกระทบต่อหลายฝ่าย แวมไพร์บางตนก็ยังจงรักภักดี แต่บางตนก็คิดขัดขวางการฟื้นคืนชีพของราชาด้วยเช่นกัน หนึ่งในนั้นก็คือท่านซาเบรียนผู้ที่เคยเป็นอดีตเพื่อนสนิทและมือขวาของเจ้าแห่งรัตติกาล
“คนที่เคลื่อนไหวเป็นกาเบรียลหรืออาเดรียน”
“เป็นคุณอาเดรียนขอรับท่านลูเซียน ดูเหมือนว่าคุณอาเดรียนพยายามสืบหาที่อยู่ของท่านอลูคัส เพราะคุณอาเดรียนคิดว่าท่านอลูคัสเป็นคนลักพาตัวคู่หมั้นของเขามานะขอรับ” นี่ก็อาจเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทายาทของตระกูลแอนเดอร์สันเริ่มเคลื่อนไหว เพราะคิดว่าแวมไพร์ที่ลักพาตัวแองเจล่ามาก็คือนายเหนือหัวของตน
วิคเตอร์พูดจบก็ส่งเอกสารเกี่ยวกับการหายตัวของคู่หมั้นอาเดรียน แม้ทางตำรวจพยายามสืบหาแต่ก็ไม่พบร่องรอยของนาง จนเมื่อไม่นานมานี่เองที่มีจดหมายฉบับหนึ่งถูกส่งไปยังคฤหาสน์แอนเดอร์สัน ภายในจดหมายเขียนเอาไว้ไม่กี่ประโยค และไม่ประโยคเหล่านั้นก็ทำให้ทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลแอนเดอร์สันสืบหาที่อยู่ของท่านอลูคัสจนมาถึงที่นี่
“แล้วกาเบรียลล่ะ”
“ท่านกาเบรียลยังไม่เคลื่อนไหวขอรับ”
“เจ้าสั่งให้คนของเจ้าไปคอยสังเกตการณ์ที่คฤหาสน์แอนเดอร์สันและโรงแรมของกาเบรียลด้วย รู้เขารู้เรา ยังไงก็ดีกว่าไม่รู้อะไรเลย”
“ขอรับท่านฌาคส์”
“เช่นนั้นข้าน้อยรีบไปจัดการเลยนะขอรับท่านฌาคส์”
“อืม...ไปเถอะ”
ฌาคส์พยักหน้าตอบ ก่อนหันมาปรึกษาหารือกับลูเซียนต่อเพื่อรับมือการกองกำลังของซาเบรียนที่ถูกส่งมากำจัดทายาทคนโตของตระกูลเซเวอร์ลัส ไม่ถึงสองอาทิตย์นางก็เดินทางมาถึงโรมาเนีย ซึ่งเขากับลูเซียนและอเล็กซานโน่ต้องวางแผนให้รัดกุม เพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาดในการคุ้มครองกุญแจสำคัญในการปลดปล่อยราชาแวมไพร์ให้ตื่นจากการหลับใหล
//////////
02 : 00 นาฬิกา ณ...กรุงเทพมหานคร, เมืองไทย
“เจ้าไม่รักข้าแล้วหรืออิสเบลล่า เจ้าหลงลืมความรักที่ข้าเคยมอบให้แล้วใช่ไหม ทำไมเจ้าถึงไม่กลับมาหาข้า กลับมาเถิดยอดรัก อย่าทอดทิ้งข้าให้จมอยู่กับความทุกข์ทรมานอีกเลย”
น้ำเสียงเศร้ารำพันออกมา ยามทอดมองนางอันเป็นที่รัก นานเหลือเกินที่เขาต้องทนทุกข์ เฝ้ารอนางอันเป็นที่รัก ร่างสูงใหญ่ก้าวเท้าเดินตรงเข้ามาหาหญิงสาวร่างสูงโปร่งที่ยืนตกตะลึงอยู่ตรงหน้า
อเล็กซานเดรียยืนนิ่ง สายตาจ้องมองชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่กำลังเดินตรงเข้ามาหา ขาทั้งสองข้างก้าวไม่ออก อยากเดินหนีแต่ก็ไม่ทำไม่ได้ ความรู้สึกรอบตัวในขณะนี้ทั้งวังเวงและเงียบงัน จนเธอรู้สึกหวาดกลัวกับการปรากฏกายของชายแปลกหน้าผู้นี้
“คุณเป็นใครกัน”
“จำข้าไม่ได้หรือยอดรัก”
ไม่เพียงแต่ไม่ตอบคำถาม แต่ชายหนุ่มแปลกหน้ายังเรียกเธอว่า ‘ยอดรัก’ คิ้วเรียวสวยขมวดขึ้นอย่างสงสัย สายตาจับจ้องร่างสูงใหญ่ที่กำลังก้าวเท้าเดินตรงมาหาอย่างหวาดระแวง เท่าที่เธอจำได้ผู้ชายคนเดียวที่เธอเคยคบด้วยก็คือภัทรเดชเท่านั้น ส่วนชายที่อ้างว่าเธอเป็นหญิงที่เขารักผู้นี้เป็นใครมาจากไหน
“ถ้าฉันจำไม่ผิด สมองไม่ได้เสื่อม ผู้ชายที่ฉันเคยคบด้วยชื่อ ‘เดช’ หรือ ‘ภัทรเดช คงประเสริฐ’ เท่านั้น ส่วนคุณ...ฉันไม่รู้จัก”
อเล็กซานเดรียย้ำเสียงแข็ง มองชายร่างสูงใหญ่อย่างไม่พอใจ ผู้ชายคนนี้กล้าพูดมาได้ยังไงว่าเธอเป็นยอดรักของเขา ในเมื่อทั้งชีวิตเธอยังไม่เคยเห็นเขามาก่อนเลย สองเท้ารีบถอยหลังอย่างตื่นตระหนก เมื่อจู่ๆ หนุ่มแปลกหน้าก็มายืนนิ่งอยู่ตรงหน้า
“คะ...คุณเป็นใครกันแน่ ทำไมถึงได้เร็วแบบนี้ เมื่อกี้ฉันยังเห็นคุณอยู่ตรงนั้นเลย”
///////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
