โลมรักมาเฟีย

ยอม

เฟรย์ใช้เวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าราวสิบนาที เธอเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้าบึ้งตึง ชอว์นนั่งอยู่บนเตียงและจ้องมองเรือนร่างงดงามภายใต้ชุดลำลอง อารมณ์ใคร่ปรารถนาคนตรงหน้าจนแทบบ้าคลั่ง แต่จำเป็นต้องหักห้ามใจเพราะอีกฝ่ายไม่ยินยอม

"ฉันพร้อมคุยแล้ว" เฟรย์เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้ามาเฟียหนุ่ม เขาจึงแหงนหน้าขึ้นมองใบหน้าสวยคม

"พรุ่งนี้ค่อยคุย วันนี้ฉันอยากดื่มมากกว่า" ชอว์นพูดเฉไฉ เพราะยังหาข้อแก้ตัวเรื่องที่ไปตามเธอกลับบ้านไม่ได้ต่างหาก

"ก็ดื่มมาจากไนต์คลับแล้วไม่ใช่เหรอ คุยกันให้มันจบๆ วันนี้แหละ ฉันจะได้กลับบ้านฉันซะที"

"อยากกลับมากนักหรือยังไง?" เสียงดุถามแทรกขึ้นทันควัน ร่างกำยำหยัดกายยืนเต็มความสูง เฟรย์ก้าวขาถอยหลัง ทว่าเอวบางคอดถูกโอบกอดด้วยท่อนแขนแกร่ง

"ปล่อยนะคะ"

"ไม่ปล่อย"

"นี่คุณต้องการอะไรกันแน่?" หญิงสาวเหนื่อยจะถกเถียง จึงถามเอาความจริงเสียดื้อๆ

"ไม่รู้จริงๆ หรือกวนประสาท?" ชอว์นกดเ