สามทุ่มตรง
เฟรย์เดินลงมายังชั้นล่างของบ้าน เธอแปลกใจที่ยังไม่เห็นชอว์นกลับขึ้นไปบนห้องนอนทั้งๆ ที่เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว อีกอย่างก็รู้สึกหิว เพราะตอนเที่ยงแม่บ้านยกอาหารขึ้นไปให้แต่เธอไม่ได้ทาน ซ้ำยังปฏิเสธอาหารเย็นอีกมื้อ จึงได้หิวท้องร้องได้ยินไปถึงไหนต่อไหน ตอนนี้ได้แต่ภาวนาในใจขอให้ชอว์นไม่อยู่ในบ้าน
มือเรียวเอื้อมไปเปิดไฟในห้องครัว พร้อมทั้งกวาดสายตามองไปรอบๆ เห็นว่าแม่บ้านเก็บกวาดทุกอย่างเรียบร้อยและกลับไปนอนแล้ว ร่างเล็กจึงเดินไปเปิดตู้เย็น เผื่อมีนมมีผลไม้หรือโยเกิร์ต สำหรับท้องว่างๆ พอให้นอนหลับสบายก็คงพอ
ทว่าเฟรย์กลับต้องสะดุ้งตกใจเมื่อไฟในห้องครัวดับลง เธอได้ยินเสียงใครคนหนึ่งเดินมาปิดสวิตช์ไฟ ใบหน้าสวยหันขวับมาหาคนตัวสูงที่กำลังเดินตรงเข้ามาหาตน กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยผสมปนไปกับกลิ่นเหล้าคละคลุ้ง
"ชอว์น ปิดไฟทำไม มันมืดไปทั้งบ้านเลย" แม้ไม่เห็นหน้าแต่กลับจำเขาได้ดี เพราะคงไม่มีใ
