สัมผัสร้อนซ่อนพิศวาส

ตอนที่ 2

รถยนต์จอดเทียบหน้าคอนโด ญรินดาชะงักมองแฟนหนุ่มด้วยความไม่เข้าใจ

“พี่วินพารินมาที่คอนโดทำไมคะ” เธอถาม สีหน้าสับสน

กวินทรหันมา ก่อนดึงมือบางมากุมจุมพิตแผ่วเบา

“เราคบกันมาปีกว่าแล้วนะครับ พี่อยากอยู่กับรินจริงจังสักที คืนนี้รินค้างกับพี่ได้ไหม” น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยถาม แววตาหวานฉ่ำ

ริมฝีปากบางสั่นระริก บิดมือตนเองออกมาจากการเกาะกุม

“ปีกว่ามันน้อยไปนะคะ น้อยไปที่เราจะรู้จักกันจริงๆ พี่วินอย่าใจร้อนได้ไหมคะ” หญิงสาวพยายามชักแม่น้ำทั้งห้า เพื่อให้เขาเข้าใจ

“มันไม่น้อยไปหรอกริน คู่ไหนเขาก็อยู่ด้วยกันทั้งนั้น รินสวยขนาดนี้พี่กลัวนะครับว่าจะมีใครมาแย่งรินไป” กวินทรค่อยๆ ขยับกายเข้าหา

สำหรับเขา ญรินดานั้นงดงามเกินกว่าจะยอมปล่อยให้หลุดมือ ผู้ชายย่อมอยากชมดอกไม้งาม และเธอคือดอกไม้ที่เขาอยากดอมดมจนแทบทนไม่ไหว ไม่เคยคิดมาก่อนว่าญรินดาจะยอมคบหาด้วย ทว่าตอนนี้เขาสมหวังแล้ว และต้องการอีกเรื่องเดียวเท่านั้น

“รินไม่พร้อมคะพี่วิน รินไม่อยากเสียใจทีหลัง” หญิงสาวตัดบทในทันที สำหรับเธอกวินทรคือคนดี แต่การคบหากันแค่ปีกว่าไม่ได้บอกอะไรได้ทั้งหมด

ชายหนุ่มขบกรามแน่น อดทนมาตลอด เพียงเพราะต้องการให้อีกฝ่ายเห็นความดี และยินยอมพร้อมใจกับเขา แต่ญรินดากลับใจแข็งไม่ยินยอมอยู่ดี

“ต้องให้พี่ทำยังไงหรือริน ตอนนี้พี่ยังให้รินไม่พออีกเหรอ หนี้พี่ชายรินพี่ก็ช่วยใช้ การนอนด้วยกันนี่มันยากมากใช่ไหมริน ถึงทำให้พี่ไม่ได้!”

“ทำไมพี่วินพูดแบบนี้ล่ะคะ รินแค่ไม่อยากต้องเสียตัวเสียใจในตอนหลัง ถ้าพี่อยากมีอะไรกับผู้หญิงนักทำไมไม่ไปหาเอาล่ะคะ หน้าตาอย่างพี่วิน คงมีสาวๆ รอจ่อคิวเป็นแถวอยู่แล้ว!” คนตัวเล็กประชด ทรวงอกกระเพื่อมไหวเพราะแรงโทสะ

คนฟังกัดฟันกรอด รอมาตลอด หวังสักวันให้เธอเห็นใจ แต่ดูเหมือนมันเป็นแค่ความหวังลมๆ แล้งๆ ปีกว่าสำหรับเขามันเนิ่นนานเกินไป ญรินดาสวยสด รูปร่าง ทรวดทรงน่ามอง แม้อยู่ภายใต้เสื้อผ้าปกปิดมิดชิดแค่ไหน เขามองออกอยู่ดี ว่าเธอ... นั่น น่ากินมากแค่ไหน

“ทำไมพี่ต้องไปเสียเงินอีก ในเมื่อพี่เสียให้รินไปไม่รู้เท่าไหร่ ถ้าพี่จะซื้อกิน สู้พี่กินของที่พี่ลงทุนไปเยอะแล้วไม่ดีกว่าเหรอ!”

“คำพูดของพี่มันแสดงธาตุแท้ออกมาแล้วสินะคะ พี่ต้องการแค่เรื่องเซ็กส์เท่านั้น พี่ไม่เคยรักรินจริงเลย” หญิงสาวตัดพ้อน้ำตานอง

กวินทรกัดฟันแน่น “พี่รักริน รินต่างหากที่ไม่เคยรักพี่เลย”

“เซ็กส์มันใช้วัดความรักได้หรือคะ!” คนตัวเล็กเถียง

“วัดไม่ได้ แต่ผู้ชายทุกคนย่อมต้องการ!”

“ไม่ใช่ผู้ชายทุกคนบนโลกต้องการหรอกค่ะ พี่ต่างหากที่ต้องการ!”

“ถ้ารู้ แล้วทำไมให้พี่ไม่ได้” กวินทรยังคงเซ้าซี้

“รินจะไม่พูดเรื่องนี้พอทีเถอะค่ะพี่วิน อย่าให้รินต้องรู้สึกแย่ไปกว่านี้เลย” เธอรักเขา ไม่อยากเลิกราถึงไม่เอ่ยออกไป แม้ในหัวกำลังครุ่นคิดว่าควรทำอย่างไรต่อไปดี

จับที่เปิดประตูรถเพื่อตัดปัญหา ทว่าเจ้าของรถกลับถลามาคว้าเอวบางไว้ ญรินดาถูกกดแนบกับเบาะด้านหน้า ร่างสูงโถมทับเข้ามา พร้อมระดมจูบทั่วใบหน้า

“อย่านะพี่วิน!   ปล่อยรินนะ!” หญิงสาวร้อง พร้อมดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้น

“พี่ไม่ยอมรินอีกแล้ว พี่จะต้องทำให้รินเป็นของพี่ให้ได้!” เขาบอก แล้วก้มลงระดมจุมพิตทั่วใบหน้า ลำคอของอีกฝ่าย

คนถูกกระทำรวบรวมพลัง ดันเขาออกห่าง ก่อนง้างมือฟาดไปเต็มแรง

เพียะ!

ใบหน้าคนถูกตบจนหันทันที คลำประตูเปิดออกแล้ววิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต มือบางยกปาดน้ำตาตลอดเส้นทาง ความรักทำให้เธอตาบอด พี่วินไม่ใช่คนดีอีกแล้ว

คนถูกตบซบหน้ากับพวงมาลัย สองมือทุบลงบนนั้นด้วยความหงุดหงิด เดือดดาลที่ตัวเองเผลอทำร้ายแฟนสาวลงไป เขาน่าจะหักห้ามใจมากกว่านี้ ตัดสินใจขับรถออกจากคอนโด วันนี้ช่างโชคร้ายเสียจริง คิดว่าคงได้หวานชื่นดันต้องกลืนก้อนขมๆ ลงคอแทน

ไม่รู้จะหันไปทางใด เลยจอดรถเทียบร้านดาร์กมูน ก้าวเข้าสู่ด้านใน จนพบเข้ากับเพื่อนสาวของแฟน นาริสายิ้มกว้างเข้ามาทักทาย

“พี่วินมาทำอะไรเหรอคะ” เธอถามเสียงหวาน ขยับใกล้เขาเพราะเสียงดังในผับ

“เอ่อ... พี่จะมาถามสา ว่าเจอรินบ้างไหม” เขาอ้ำอึ้ง ยิ่งมองเห็นร่องอกของคู่สนทนาทำเอาใจสั่น

คนถูกถามขมวดคิ้วบางยกมือป้องปาก กวักมือให้เขาเอียงหูมาใกล้ๆ ชายหนุ่มทำตามความต้องการ นาริสากระตุกยิ้มมุมปาก

“ไม่เจอเลยค่ะ” ลมหายใจอุ่นร้อนถูกพ่นใส่ ขนในกายกวินทรลุกชัน ผละออกห่างเพื่อนแฟนเล็กน้อย

“ไม่เป็นไรครับ” เขาหันหลังคิดเดินออกมา ทว่าท่อนแขนกลับถูกรั้งไว้ พาแฟนเพื่อนเดินขึ้นชั้นบน เป็นห้องทำงานของญรินดา

“คุยกันที่นี่ดีกว่าค่ะพี่วิน เสียงข้างล่างดัง”

กวินทรสับสน เกรงว่าผู้อื่นมาเห็นคงไม่ดีเท่าใดนัก

“ขอโทษนะครับที่พี่มารบกวนสา ถ้าไม่เห็นรินก็ไม่เป็นไร พี่ไปตามหารินที่อื่นก็ได้ครับ” กวินทรพยายามเลี่ยงออกมา

“เดี๋ยวสิคะพี่วิน เป็นอะไรหรือเปล่า ทะเลาะกับรินหรือคะ!” นาริสารีบดักคอ

แววตาคนถูกถามหม่นลง นาริสาคิดว่าตนเดาถูกทางแล้ว จับท่อนแขนแฟนเพื่อนแล้วพามานั่งลงบนเก้าอี้

“นั่งพักก่อนค่ะ เดี๋ยวสาจะโทรหารินให้ พี่วินรอตรงนี้นะคะ”

“ครับ” เขาตอบรับแล้วพยักหน้าช้าๆ

ร่างเย้ายวนเดินออกมานอกห้องทำงาน ก่อนตรงไปยังบาร์ด้านล่าง สั่งบาร์เทนเดอร์ให้ชงเหล้า ยกขึ้นมาด้านบนสองแก้ว ก่อนเข้าห้องเธอวางถาดในมือ แล้วหยิบยาจากเสื้อในออกมาใส่มันลงในแก้ว ยานี้เธอใช้มันเป็นประจำเพื่อประสิทธิภาพในการทำงาน มันช่วยให้ได้รับทิปเยอะกว่าเดิม