BILLIONAIRE'S OBSESSION, LIAM MONTEMAYOR

AGAW kamalayan si Liam, nang maaninag ang isang babae. Hinihila siya nito palabas ng malaking freezer. At kahit anong pagsisikap ni Liam, na huwag magpatalo sa matinding lamig ay hindi niya nakayanan. Kusang pumipikit ang kaniyang mga mata. “Hey! Okay ka lang ba?” Tanong pa ng babae sa kaniya. Gusto niyang sumagot ngunit hindi magawang ibuka ang panga. Wala ng pakiramdam ang katawan niya dahil sa paninigas gawa nang sobrang lamig. “Kung buhay ka pa ay paki-thumbs up at ilalabas kita dito.” Paano niya gagawin hindi nga magawang igalaw ang kahit anong parte ng katawan. At ano ang iniisip ng babaeng ito na patay na siya? Bakit hindi nito kapain ang dibdib niya ng malaman na tumitinok pa ang puso niya? “Pag hindi ka sumagot o nagpakita ng sensyales na buhay ka pa. Iiwanan na kita dito at aalis na ako dito sigurado ilang minuto pa ay frozen food ka na rin, huh! “Aba’t nang iinis pa ang babaeng ito?” Aniya sa isipan. Anong gagagwin niya upang ipaalam na buhay pa siya? Kung kahit mga daliri niya ay matigas na at wala na rin pakiramdam. “Ano bang gagawin ko sa’yo, hindi naman kita maaaring iwanan sa ganyang setwasyon.” Naghintay pa siya ng ibang sasabihin ng babae pero wala na siyang narinig mula dito. Hanggang tuluyan nang naglaho ang natitira niyang pag-asa at kinain na ang kaniyang kamalayan. Naalimpungatan si Liam, at unti-unting nagmulat ng mga mata. Kadiliman ng paligid ang nakikita niya. Ganun pa man alam niyang nasa loob pa rin siya ng barko. Nakiramdam din siya sa sarili at hindi na niya naramdaman pa ang lamig. Ang kaniyang katawan ay talagang wala nang palatandaan na nababad ako sa yelo. Babangon na sana siya nang maramdamang may katabi sa higaan. Hindi lang ‘yon pareho silang walang saplot sa katawan. Kaya naman ay biglang sumiklab ang init at hindi na nagawang pigilan. Kumilos ang kaniyang mgagkabilang palad at dinama ang katawan ng kaniyang katabi. Narinig niyang umungol ito na siyang naging sanhi ng mas lalong pag-alimpuyong init. Alam ni Liam, hindi na niya iyon kayang pigilan pa. “Love me, kahit ngayong gabi lang gusto kong sa’yo ialay ang aking sarili. Dahil ikakasal na ako sa taong hindi ko mahal.” “Sigurado ka ba sa mga sinasababi mo? Dahil once na magsimula ako ay wala nang makakapaigil pa sa akin. Kaya sabihin mo na hangga’t maaga kung handa ka sa maaaring kahinatnan ng lahat?” paninigurado ni Liam. “Go on, take me." Sa kaniyang narinig ay sinimulan niya na ang kahilingan nito. Humaplos ang mainit niyang palad sa hubad nitong katawan. Wala siyang pinalampas pati na ang kasulok sulukan ng makinis nitong balat ay Kaniyang nahawakan. “Ride me sweety,” at iginiya niya ito sa kaniyang ibabaw. Kasabay nang paglalapat nang aming hubad na katawan ay agad na umungol siya. Ang init ay isang iglap lang at naaking nila ang isa’t-isa. Kung may ibang tao man sa loob ng cargo ship na ‘yon ay wala na siyang pakialam. Ang tanging mahalaga sa kaniya ng mga oras na iyon ay maangkin ko ng paulit ulit. Alam ni Liam, siya ang unang lalaki sa buhay nito. Ngunit dahil sa pananabik niya na maangkin agad ito ay hindi na nagawang mag dahan dahan. Bagkus ay naging wild ang gabing iyon sa kanilang uhaw na katawan. At nang dalhin niya ito sa gilid ng wall at inutusan tumalikod. Doon niya nakita ang napakaganda nitong dragon tattoo. Sa mismong likurang bahagi ng katawan ay buhay na buhay ang pagkaka-tattoo dito. Sa sinag nang ilaw ay malinaw niyang napagmasdan ang kabuuan nito. At habang patuloy ang kaniyang paggalaw sa likuran ng dalaga. Nakatutok ang kaniyang mga mata sa tila nabubuhay nitong dragon tattoo. Kinabukasan ay ginising si Liam, sa init ng sikat ng araw. Naroon pa rin pala siya sa itaas ng barko. Ngunit hindi niya inaasahan na tanging kumot lang ang saplot nito sa katawan. Kaya nang luminga siya sa paligid ay walang nakita na kahit ano maliban sa isang papel. Dinaganan ng kaniyang wallet kaya dali dali niyang dinampot iyon at binasa. Liam Montemayor, Thank you so much.  Frozen. Natawa siya sa huling nakasulat na pangalan. Nang biglang may nagsalita sa ‘di kalayuan. “Langya ka, imbis na nahuli ay nakawala pa.” “Anong ibig mong sabihin?” “Bakit wala ka bang natatandaan?” “Wala, bakit ano bang nangyari?” “Asshole! Nasarapan ka lang ay wala kang naalala?” Hindi sumagot si Liam, sa pang aalaska ng pinsan niya. Sa halip ay dinampot na lang ang mga damit at agad na isinuot iyon. Pagkatapos ay tuloy tuloy na siyang umalis. Habang nasa daan ay hindi mawala sa kaniyang isipan ang babaeng may dragon tattoo ganun din ang kakaibang amoy nito. Medyo napapa ngiti pa siya nang maalala ang mga ungol at daing na napasarap sa kaniyang pandinig. Ngunit may isang bagay na hindi mawala sa isipan niya ang salita ng babaeng yon, ipinagkaloob sa akin ang sarili dahil ikakasal na raw ito sa lalaking hindi nito mahal. Ano pala siya sa dalaga, bakit sa kaniya ibinigay ang katawan nito? Isa pa ayon sa pananalita pa ng babaeng ‘yon ay parang kilalang kilala siya nito. Kinabukasan ay inulan siya ng tuksuan sa loob ng Agencia. Naroon pa naman ang mga pinsan at halos kumpleto silang lahat doon. “Langya ka Liam, parang ngayon ka lang nakatikim ng babae. Nakalimutan mo ang mission mo dahil lang sa babaeng naka-s*x mo huh!” Sa halip ay tinalikuran na lang niya ang pinsan. Dahil ayaw niya munang makipag biruan sa mga ito. Dahil mas’ gusto niyang mapag-isa. Few months later. Halos lahat ng bar sa buong Kamaynilaan ay kaniya nang napuntahan. Sa pagbabakasakaling mahanap ang babaeng may Dragon tattoo sa likurang parte ng katawan nito. Kailangan na itong mahanap o baka tuluyan na siyang tanggalin sa trabaho. Sapagkat hindi na halos magampanan ang kaniyang tungkulin. Ilang beses na siyang kinausap ng kapatid at sinabing mas mabuting mag resign na lamang daw siya sa SA Agencia. “Boss, paano ba natin mahahanap ang babaeng ‘yon kung ang palatandaan mo sa kaniya ay ang tattoo niya sa likod?” “Hindi ko rin alam Mike, at siguro ay dapat ko nang itigil ang ginagawa kong ito.” “Bakit kahit mukha niya ay hindi mo man lang ba nakita?” Umiling na lang siya dahil ang tanging pagkakakilanlan niya lamang sa dalaga ay ang Dragon tattoo at ang amoy nito. “Halika na at mas mabuting umuwi na tayo.” “Sigurado ka boss na gusto mong umuwi na tayo?” “Bakit ayaw mo?” “Hindi naman sa gano’n boss, kaya lang malamang bukas ay wala ka na naman sa mood.” “Mike, baka mag-leave muna ako ng isang buwan kaya pagkakataon mo na ang makauwi sa inyo para madalaw ang iyong mga magulang.” Sa halip ay ‘yon ang sagot niya sa bodyguard niya. “Sige boss, sabihan mo lang ako kung kailan.” “Bukas, ka na umuwi sa inyo at ako na ang bahala sa sarili ko. Huwag kang mag-alaala at baka sa mansion lang naman ako.” “Sigurado ka ba boss?” “Oo, at tatawagan na lang kita pag may lakad ako.” “Sige kung ‘yon ang gusto mo, naroon lang naman ako sa bahay kaya anytime ay tumawag ka lang. At kung sakaling mainip ka at gusto mong mamasyal ay ipaalam mo agad sa akin at darating ako." Tumango na lang siya sa dito, hanggang makarating sila sa penthouse niya. “Gusto mo bang uminom muna tayo?” “Ikaw ang bahala boss, basta sasamahan kita kahit saan.” Natawa siya sa sinabi nito, sabagay talaga namang mabait ang driver bodyguard niya na ito. Matagal na ring nagtatrabaho sa mansion ng ama. At simula noon ay nakapalagayang loob na niya. Kaya naman sinabi niyang sa kaniya na lang ito magtrabaho. Para may buddy siya pag walang mission. Kaya naman, hindi lang ito basta driver bodguard niya parang magkapatid na rin ang turingan nila.