Chapter 14 โชคชะตาหรือผีผลัก
ว่ากันว่าคนเราเจอกันครั้งแรกเรียกบังเอิญ เจอกันครั้งที่สองเรียกพรหมลิขิต แล้วครั้งที่สามละ…ผีผลักยังงั้นเหรอ
โนรินยิ้มแห้งให้กับคนตรงหน้าที่ยังทำทีท่าเหมือนไม่เคยเจอเธอมาก่อน จากตอนแรกคิดว่าเขาอาจจะแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเธอ แต่ทว่าทั้งสีหน้าและอาการของเขากลับดูนิ่งเฉยไม่แสดงอาการพิรุธอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อย
ใบหน้าหล่อคมที่คุ้นตา แต่ทำตัวเหมือนกลับไม่คุ้นเคย ทั้งที่เพิ่งนอนด้วยกันมาทั้งคืน แม้เธอจะอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกใจทึ่เขาทำตัวเหมือนเพิ่งเจอเธอแค่ครั้งแรก
แต่พอนึกไปนึกมาก็มีความเป็นไปได้อยู่บ้าง
มองดูตัวเองในสภาพเธอตอนนี้ที่สวมเสื้อผ้าในชุดทำงานที่แสนจะเรียบร้อย ผมมัดเรียบตึง แต่งหน้าบาง ๆ แถมใส่แว่นเพื่อสร้างความน่าเกรงขามให้เหมาะสมกับตำแหน่ง พอเทียบกับตอนแต่งตัวจัดเต็มในชุดรัดรูปเปรี้ยวจี๊ดเวลาอยู่ในผับ ก็แทบจะเหมือนเป็นคนละคน
นี่ละมั๊งนะที่เป็นสาเหต
