Chapter 13 หวังว่าคงไม่ได้เจอกันอีก
สภาพเช้าวันจันทร์ที่แสนสะโหลสะเหลของโนรินเธอลากสังขารมาทำงานในสภาพใต้ขอบตาดำคล้ำเป็นหมีแพนด้า เพราะหลังจากภาพค่ำคืนที่สุดแสนจะเร่าร้อนระหว่างเธอก็พ่อหนุ่มรูปหล่อคนที่เพิ่งเจอในคืนนั้น ทุกครั้งที่หลับตาภาพในหัวสมองของโนรินกลับฉายภาพเรือนร่างเปลือยเปล่าของตัวเองกอดก่ายอยู่กับผู้ชายคนนั้นซ้ำ ๆ จนทำให้เธอนอนไม่หลับ
- เกิดมาจนอายุจะสามสิบ ดันปล่อยตัวปล่อยใจแบบง่าย ๆ เพราะอยากได้เงินห้าหมื่นนั่น มันคุ้มไหมนะ โนรินเอ้ย -
คำถามมากมายดังก้องอยู่ในหัวสมอง ราวกับมีปีศาจร้ายกับนางฟ้าแสนดีสู้รบตีกันในสมอง
ปีศาจ - ก็แค่แซ่บกับคนแปลกหน้าไม่เห็นจะเป็นอะไรฟินจะตาย
นางฟ้า - จะบ้าเหรอมันจะดูไม่งามนะ ทำตัวเป็นผู้หญิงยิงเรือไปได้
ปีศาจ -แล้วไง ใคร ๆ ก็มีวันไนท์กับคนแปลกหน้าทั้งนั้นแหละ
นางฟ้า - ถ้าในนิยายอะปกติ แต่ในชีวิตจริงคือมันไม่ได้ไง
บ้า! พอแล้ว เลิกตีกันในสมอ
