“พี่องศาได้ชิมเค้กหน้ามะพร้าว ฝีมือของนีน่าหรือยังคะ”
“ยังเลยครับ”
“งั้นทางนี้เลยค่ะ นีน่าได้หยิบมาซ่อนให้พี่หนึ่งชิ้น ไม่อย่างนั้น พี่คงไม่ได้กินแน่ ๆ ค่ะ”
“แล้วพี่องศาจะรับกาแฟอะไรดีคะ”
“เอสเปรสโซ่สองช็อต ไม่ใส่น้ำตาล”
“ค่ะ ได้ค่ะ นั่งรอก่อนนะคะ เดี๋ยวนีน่ากลับมา” เธอกระฉับกระเฉง ต้อนรับทุกค้าทุกคน พร้อมกับใบหน้าที่แจ่มใส และที่สำคัญ ฉัตรธิดาทำงานได้อย่างคล่องแคล่ว
แม่เพ็ญเดินเข้ามาหาลูกชาย
“แม่ดีใจนะที่เห็นร้านของลูกคนเยอะ แถมยังเด็ก ๆ พวกนั้นยังทำงานดีเสียด้วย หัวแรงยิ่งน่ารัก นีน่า ทำไมเธอทำงานคล่องแบบนี้ ยังตั้งใจทำงานอีก น่ารักจริง ๆ” นางเอ่ยชื่นชมจากใจจริง แอบมอง ๆ ฉัตรธิดาอยู่ก่อนแล้ว เห็นกิริยามารยาทก็นึกชอบ
“แม่ว่า จีบเอาเป็นเมียเสียดีไหม”
“โธ่แม่ครับ พูดอะไร ใครมาได้ยินเข้า น่าเกลียดแย่ อีกอย่าง ผมไม่ได้ชอบนีน่าแบบนั้น”
“อ้าว... แล้วที่ลูกเอ่ยกับแม่เมื่อวันก่อน ลูก
