แผนรัก

1102 Words

(“มีอะไรครับ คุณหนูเอาแต่ใจ”) “อะ... อย่ามาทำเป็นลืมนะ มาทำให้ขาของเขาเจ็บ แล้วยังจะปล่อยปละละเลย” (“แล้วจะให้กระผมทำอะไรขอรับ”) องศาเล่นลิ้น “อยากจะไปนั่งเล่นที่เดิม” (“ที่ไหน”) “ก็ที่นายจูบฉันไง อุบ...” พูดเอง เมื่อคิดได้ก็ปิดปากตัวเองลงทันที ชญานีได้ยินปลายสายหัวเราะ (“ติดใจรสจูบของพี่หรือน้อง”) “อ้าย... ติดใจบ้าอะไร ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย” ปฏิเสธระรัว แต่ยกมือขึ้นกุมหน้าที่เริ่มออกสีแดง และร้อนผ่าว ๆ “จะมารับหรือไม่มา” (“ก็รอให้เย็น ๆ แดดร่มลมตกก่อนได้ไหม เพราะตอนนี้ยังไม่ว่าง กำลังคุมงานก่อสร้างอยู่”) เขาผลัดเพราะเวลานี้เขาทำงาน ไม่ได้ว่างเหมือนหล่อน “ก็ได้ จะรอนะ” (“อื้อ... สิบหกนาฬิกาห้าสิบนาที มารอที่หน้าบ้านได้เลย”) เขาบอกเวลาที่แน่นอน “จริงนะ” (“จริงสิ ฉันไม่ใช่เด็กเลี้ยงแกะ แค่นี้ก่อนนะ กำลังทำงานอยู่”) “ค่ะ” ตอบเขา แล้วรีบกดวาง องศาแทบไม่เชื่อหูตัวเองที่สาวน้อยพูดคำว่า “ค่ะ” ในตอนสุดท้าย แล้วเขาก็ยิ้มออกมา พร้อมกับคิดไปถึงคำพูดของชญานี ที่บอกว่า ที่ตรงที่จูบกัน ‘ฮ่า... ยายเด็กคนนี้’ ยกมือขึ้นเกาหัวแบบเขิน ๆ ทั้งที่รู้เรื่องราวนี้อยู่คนเดียว องศาหน้าแดง หัวใจเต้นแรงคร่อม ๆ นี่ ‘เขาแอบหลงเด็กสาวเสียแล้วหรือนี่’ ‘ก็อยากเจอนะ’ องศาคุยกับตัวเอง เกือบห้าโมงเย็น เหลืออีกสองนาที องศาขับรถจิ๊บของเขาเข้ามาในบริเวณหน้าบ้าน ชญานีนั่งหน้ามุ่ยรออยู่แล้ว เขาหยุดรถ แล้วเดินลงมาหา “แหม... พ่อนักธุรกิจใหญ่ ทำไมไม่รู้จักตรงต่อเวลาคะ” ค้อนแคะเขาในทันที องศายังคงยิ้มให้ “งานมันเยอะ วุ่นวายไปหมด นี่ก็รีบสุด ๆ แล้วนะ จะไปกันหรือยัง” พูดพร้อมกับส่งมือยื่นมาตรงหน้า “เดินไม่สะดวก” มีงอแง “หื้อ... แล้วเดินจากห้องนอนมาที่นี่ได้ยังไง” “ก็...” ยังคงทำปากเชิด ๆ ใบหน้างอน ๆ ทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน “โอเค ๆ” องศาตรงเข้ามาหา พร้อมกับช้อนร่างของชญานีขึ้นสู่วงแขน “อุ้ย!” ทำหน้าแดง ตกใจ ชญานียกแขนขึ้นโอบรอบคอของเขาโดยอัตโนมัติ องศาอุ้มเธอไปยังรถ ก่อนจะกลับมาเอาไม้ค้ำยันให้ เขาขึ้นประจำที่แล้วออกรถไปอย่างรวดเร็ว “ทำไมบ้านเงียบจัง” องศาชวนคุย “อื้อ... พ่อพาคุณนาถกับยายนีน่าไปในเมืองนะ คงจะเดินชอปปิ้งกันเพลิน ไปตั้งแต่เช้าแล้ว ป่านนี้ยังไม่เห็นกลับมาเลย” ในน้ำเสียงดูเศร้า ใบหน้าเมื่อเอ่ยถึงพ่อกลับสลดลงไป “วันไหนพี่จะไปในเมือง จะแวะมารับก็แล้วกัน ไปเที่ยวด้วยกันไหม” เธอหันควับไปมองเขา “จริง ๆ นะ” สีหน้าดีใจเหมือนเด็กน้อย ที่มีใครสัญญา หรือรับปากจะทำอะไรให้ก็ดีใจ “อื้อ” เขายิ้มให้ “แล้ววันนี้ได้กินอะไรหรือยังล่ะ กินยาที่หมอให้มาไหม” “กินแล้ว” ตอบแบบไม่มีหางเสียง “นี่แม่หนู” เขาหันมามองแวบหนึ่ง ก่อนจะหันไปมองทาง ชญานีหันไปมองหน้าเขาแบบเต็มตา พร้อมรับฟัง “เป็นสาวสวย ต้องหัดพูดให้เพราะ ๆ แล้วก็มีหางเสียง ไม่ใช่เด็กทอมบอย หรือว่าเด็กข้างถนน เวลาพูดไม่มีจ้ะๆ จ๋า ๆ ค่ะ ๆ ขา ๆ มันดูไม่น่ารัก” “ก็ไม่ได้อยากให้มารักนี่” “จริงหรือ” เขาชะลอรถ เพราะถึงทางเลี้ยว แล้วหันมาจ้องตากับชญานี ดวงตาคมกล้าที่ดูจริงจัง แถมยังอยู่บนใบหน้าที่ดูหล่อเหลาแบบนี้อีก ทำให้หัวใจของเด็กสาวเต้นตึกตัก รีบเบียนหน้าหนี “ที่สอน ที่บอก เพราะอยากให้เปลี่ยนนิสัยนะ จะได้เป็นที่รักและเอ็นดูของคนอื่น แล้วไอ้นิสัยเกกมะเรกเกเรที่ชอบแกล้งคนอื่น ก็เลิกได้แล้ว พี่ได้ข่าวมาว่า ตัวเองจะเข้าเรียนมหา’ลัยแล้วนี่ เป็นสาวแล้ว กำลังจะโตไปเป็นผู้ใหญ่ หาที่เรียนได้หรือยัง” “ยัง” ตอบสั้น แต่ได้ใจความ “โอ้... ตั้งใจจะไม่หาที่เรียน หรือว่า ตั้งใจจะประชดคุณพ่อ” เขาดักทางอย่างรู้ใจ “ก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับนาย” “นี่... อีกอย่างให้เรียกพี่ว่าพี่” เขาเน้นเสียง ก่อนจะเลี้ยวหัวรถไปในทางที่ต้องการ “หื้อ” ทำเสียงแบบไม่พอใจ “ทำไมฮึ” “เปล่า” รถแล่นเข้าไปถึงที่ที่ต้องการพอดี ดวงอาทิตย์กำลังคล้อยต่ำลงเรื่อย ๆ เริ่มสาดทอแสงสีทองประกายอ่อน ๆ อยู่เต็มพื้นฟ้า ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า มีเมฆขาว บดบังอยู่เล็กน้อย “ตรงนี้สวยจริง ๆ” สาวน้อยเปรยขึ้น ด้านหลังที่ดินตรงนี้ มีลำห้วย ติดเนินเขาเขียวชอุ่มที่ทอดขึ้นไป สีเขียวตัดกับสีฟ้า ดูน่ามอง “รู้แล้วทำไมเธอถึงชอบมาที่นี่” “ก็เวลาอยู่ที่นี่ มันสุขใจนะ เงียบ สงบ และทำให้ไม่ต้องคิดอะไร” เขาช้อนร่างของเธอขึ้นมาสู่วงแขนอีกครั้ง องศาจ้องดวงตากลมใสที่ตอนนี้อ่อนแสงลง ไม่แข็งกระด้างอย่างเก่า “เรายังเป็นละอ่อน ทำตัวอมทุกข์ ที่จริงชีวิตไม่ได้ต้องการอะไรมากรู้ไหม แค่เราหาคำว่าความสุขให้เจอเท่านั้น” “หึ... พูดง่าย แต่ทำยากค่ะ” เธอพูดมีหางเสียง “อื้อ... เวลาที่ยี่หวาพูดค่ะ ขา น่ารักจะตายไป” พอชญานีได้รับคำชมก็อมยิ้ม ทำใบหน้าเขิน เขาพาเธอไปนั่งลงที่พื้นหญ้า ก่อนจะวิ่งกลับมาที่รถ “ที่ช้าน่ะ เพราะรอไอ้นี่ต่างหาก” เขาหิ้วตะกร้าสานใบใหญ่ลงมาจากรถด้วย “อะไรคะ” “ก็ของกินสำหรับคนขาเจ็บไง ประเดี๋ยวจะหาว่าไม่ดูดำดูดี ที่จริงแล้ว ไอ้คนที่เจ็บนะ เพราะทำตัวเองล้วน ๆ ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว” “ชิ... พูดจน เขาไม่อยากจะกินแล้ว” “กินเถอะน่า พี่สั่งให้คนทำเป็นพิเศษเลยนะ ยี่หวาน่าจะชอบ” องศาหยิบผ้ายางที่เตรียมมาลงไปปูก่อน แล้วก็หยิบเอาแซนวิช ขนมต่าง ๆ และน้ำใบบัวบกที่ทำใส่ขวดเล็ก ๆ เอาไว้ออกมาด้วย องศาหยิบมาเปิดปากขวด แล้วยื่นให้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more