หลังจากใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืนจนเตียงแทบพัง
จ้าวฉีเสวียนก็ได้เวลาออกไปท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ โดยที่หวงลี่ฟางต้องอดทนกับความอ้างว้างเพียงลำพังเฉกเดิม ทว่าที่เพิ่มเติมขึ้นมาคือที่คฤหาสน์หนิงเทียนเมืองผิงโจวแห่งนี้ นางมีชีวิตอิสระมากกว่าจวนสกุลหวงในเมืองหลวงยิ่งนัก
สตรีที่เติบโตมาภายใต้กรอบอันเคร่งครัด จำกัดอิสระกระทั่งความรู้สึกนึกคิด ยังมีสิ่งใดดีเท่านี้อีก
แม้จะเป็นแค่สาวงามอุ่นเตียงแล้วอย่างไรในเมื่อบุรุษคือเขา
ชีวิตก็เช่นนี้ มีขึ้นมีลง มีสูงมีต่ำ ดังนั้น การมองหาสิ่งดีๆ ภายใต้โชคชะตาอันแสนร้ายกาจย่อมสมควรกระทำ
ตลอดหลายปีนับแต่เด็ก หวงลี่ฟางรู้ดีที่สุดว่าการร่ำไห้ล้วนไร้ประโยชน์ ชั่วยามที่ต้องทนทุกข์มีมากเสียจนต้องพยายามทำตัวให้มีความสุขมากที่สุด นางไม่ชอบโศกเศร้าแม้จะเกิดเหตุพลิกผันในชีวิตบ่อยครั้ง
เพราะการเสียน้ำตาและเสียเวลาตัดพ้อไม่เคยช่วยอันใด มีเพียงทำทุกวันให้ดีใ
