พี่เลี้ยงสาวจากไปเหลือไว้เพียงเรวัติที่นั่งโอบเอวบางของมีนาพร้อมกับจ้องมองหน้าของภาคินัยอย่างไม่เป็นมิตร เรวัติไม่ได้ซื่อเสียจนมองไม่ออกว่าอีกฝ่ายนั้นคิดอย่างไรกับเมียของเขา ผู้ชายด้วยกันมองปราดเดียวย่อมดูออก
“น้องแก้มกลมชิมอันนี้ดูสิ ไอติมชาเขียวอร่อยนะ”
ธีรภาคดันถ้วยไอติมของตัวเองให้น้องน้อยตรงหน้า ตั้งแต่เจอน้องวันนั้นเด็กชายก็เฝ้าถามหาจากมีนามาตลอดแต่ก็มักได้รับคำตอบว่าน้องไม่ว่าง ส่วนวันเสาร์อาทิตย์เขาก็ต้องไปเรียนพิเศษเลยไม่ได้เจอกัน วันนี้เพิ่งเรียนจบคลาสถึงได้ว่างมาเที่ยวได้
“หนูชื่อวีนัสต่างหาก” มือน้อย ๆ ตักไอติมเข้าปากแค่ก็ยังไม่หายเคืองที่คนพี่นั้นเรียกชื่อตัวเองผิด แก้มกลมมันน่าเรียกตรงไหนกัน
“พี่จะเรียกแก้มกลมเพราะน้องน่ารัก”
ธีรภาคยิ้มขณะที่มือยังคงล้วงหาขนมเพื่อเอามามอบให้น้อง ภาคินัยยิ้มขำลูกชายกับมีนา
“พี่ธีมใจดีนะคะ หนูเล่นกับพี่เขาได้”
มีนาบอกลูกสาวบนตักเมื่อเห็
