My Dearest Mr. Cuevas (m2m)

PART 8 (The Decision Making)

"Anong pakialam mo, gurang na bakla? Naiinggit ka ba dahil walang gustong pumatol sa'yo?" Sagot ni Christian sa isang may edad na bakla na sumaklolo sa akin.

Mukhang nasa early 30's na ito base sa kanyang itsura. Naka puting venus cut ito na blouse at may malaking bulaklak na pink sa leeg na tinirnohan ng blue lace. Samantalang white na straight cut pants naman ang suot na pang ibaba at pinaresan ng gold sandals.

"Aba't... Ang bastos na ito, napaka walang modo." Banat nito kay Christian.

"Sorry ka na lang baks, hindi mo ito matitikman.. itong si Ethan pa, pwede... Pero ikaw... NEVER... Mag laway ka." Ganti nito sabay dakot sa pundya ng kanyang suot na teslan shorts.

"Hoy, iho hindi ang tulad mo ang tipo ko.. kaya dahan dahan ka sa pananalita mo.. kaya itigil mo yang pambu-bully mo baka isuplong ko kayong lahat sa pulis." Banta nito kay Christian.

Habang nagpapalitan sila ng salita ay unti-unti naman akong humakbang papalapit sa baklang nagligtas sa akin.

"Pre, tama na yan pre... Tara na." Awat ni Wilbert kay Christian, samantalang si Jolo at at Johan naman ay nauna ng umalis.

Dahil tanging siya na lang ang natitira sa lugar na iyon kaya naman ay napilitan na rin itong sumunod sa mga kaibigan niya.

"Hindi pa tayo tapos, Ethan.. dadaan ka rin sa mga kamay ko, tandaan mo yan." Banta nito sa akin bago tuluyang umalis.

"HOOOY! MGA DUWAAAGG HINTAYIN N'YO KOO!" sigaw nito sa kanyang mga kasama.

"Thank you so much po." Ang aking pagbibigay ng pasasalamat sa baklang nag ligtas sa akin.

"Walang kaso sa'ken yun.. i don't want someone to get bullied by other kaya kita tinulungan.. i been there to that same situation before that's why.. alam mo na, sa aking preferred gender hindi ko maiwasang ma bully." Paliwanag nito.

"Teka, ano ba yang mga bitbit mo?" Tanong nito sa'ken ng mapasin ang mga natira kong paninda.

"Ahhh mga natirang puto at palitaw po, hindi naubos." Sagot ko naman.

"Ohh i see.. eh mga magkano naman ang kinikita mo d'yan?" Tanong nitong muli.

"Konti lang po, sapat lang makabili ng pagkain namin.. ako na lang po kase naghahanap buhay sa amin eh." Malungkot kong pag amin dito.

"Ganun ba? Eh paano ngayon yan na hindi mo naubos.. mga magkano ang kikitain mo d'yan?" Tanong nitong muli.

"Siguro po, mga isang daan na lang po." Sagot ko na ikinalungkot ko dahil di ko alam kung ano ang kayang bilhin ng perang kinita ko ngayong araw.

"Halika nga dito, doon tayo sa waiting shed.. tignan ko yang mga paninda mo." Pagyaya nito sa akin sa waiting shed na malapit lang sa kinaroroonan namin.

"Ahhh ok, mukhang masarap naman s'ya.. ok, wag kang mag alala.. kukunin ko nang lahat ang mga yan.. ipamemerienda ko sa aking mga mananahi." Wika nito matapos makita ang mga natira kong paninda.

"Nakuuu, t-talaga po?" Buong kagalakan kong tanong.

"Oo, tulong ko na rin sa'yo... Actually kailangan ko rin naman talaga makabili ng pang merienda.. alam mo na, kailangan ko rin alagaan ang mga manggagawa ko para mas lalo silang ganahan sa kanilang trabaho." Paliwanag nito.

"Maraming salamat po mam." Ang biglang nabuhayan kong loob na pasasalamat dito habang isa-isang binibilang ang mga natitira kong paninda.

"Mama Louie... just call me mama Louie." Pakilala nito saken.

"Bale, 160 po lahat... Mama Louie." Wika ko matapos mabilang ang mga natirang kakanin.

"Oh diba, sounds good kung mama Louie ang tawag mo sa'ken.. kase alanganin kung mam ang itatawag mo, because you know.. wala naman akong keps at boobies... At mas lalong NO NO ang sir.. sa ayos kong ito tatawagin akong sir." Natatawang pahayag nito sa akin na akin namang ikinangiti.

Inabot nito sa akin ang isang buong limang daan at wag ko na daw siyang suklian, kaya naman ay lalo akong natuwa sa kanya. Magaan din ang pakiramdam ko kay mama Louie hindi dahil sa pag ligtas niya sa akin o sa sobrang bayad nito kundi sa bukas na aklat ng kanyang buhay na ibinahagi sa akin, medyo marami na kaming napagkwentohan lalo na sa buhay niya na isang designer ng mga damit at gowns na sikat dito sa aming lugar.

Patuloy ang aming kwentohan habang hinihintay niya ang kanyang kasama na nag papa-volcanize lang daw ng owner nila sa kabilang kanto.

"Ethan right... Your name is Ethan?" Tanong nito sa akin na sinagot ko naman ng pagtango.

"I hope you don't mind my asking.. ilang taon ka na ba?" Si mama Louie.

"Ahhmm.. 14 po.. pa 15 sa November." Sagot ko.

"Bingo." Natutuwang wika niya na ubod lapad ng mga ngiti.

"B-bakit po?" Medyo kinutoban ako sa kanyang kinikilos.

"Kase ganito... Pano ba i-explain.." panimula nito.

"Kase alam mo Ethan, nag hahanap ako ng kaseng edad mo para sa isang palabas as in show... Naisip ko lang na baka interesado ka.. extra income din ito Ethan, at medyo pricey or should i say.. medyo mahal ang offer ko sa'yo." Mahabang paliwanag sa'ken ni mama Louie.

"A-ano pong... K-klaseng palabas yun... Mama Louie?" Tanong ko na medyo interesado ako dahil sa mahal daw ang bayad na ibibigay.

"Isang torohan..." Sagot nito sa'ken.

"Torohan po? sorry po, hindi ko po alam yun eh." muli kong tanong.

"Torohan... Ibig sabihin nun ay makikipag s*x ka habang may nanunuod sa inyo... Pero ito yung klase ng torohan na may kwento... Gets mo ba?" Paliwanag nito na ikinagulat ko.

"M-mukhang hindi ko po.... Yata kaya yan... Mama Louie." Sagot ko.

"Pag-isipan mong mabuti ang alok ko Ethan dear... Malaking halaga ang ibabayad ko sa'yo... Kinse mil para sa isang palabas lang... Hindi mo yun kayang kikitain sa pagtitinda mo lang ng mga kakanin." Pagpipilit nito sa akin.

Nagulat ako sa inaalok na tranaho sa akin ni mama Louie. Isa itong uri ng trabaho na hindi ko inaasahang iaalok sa akin kapalit ang malaking halaga, ngunit kapalit naman nito ay ang bagay na inilalaan ko sa iba. Ito ang bagay na ipinangako ko kay kuya.

Naguguluhan ako kung ano dapat kong gawin. Sa laki ng halaga na iyon ay matagal din akong hindi mag bibilad sa araw sa paglalako ng paninda, at isa pa ay kailangan din namin ng sapat na pera na maari namin gamitin ni papa para sa aming paghahanap ng bagong matitirhan, lalo pa na may ilang araw na lang kaming nalalabi upang lisanin ang aming dating tahanan.

Nais ko na rin makaalis sa lugar na ito upang malimot ang masasamang bangungot na nangyare sa aming pamilya, at dumagdag pa ang encounter namin ni Christian na dapat kong iwasan.

"Ano Ethan... Kaya mo ba ang trabahong ino-offer ko sa'yo?" Muling tanong nito.

Hindi ako makapag isip ng maayos. Parang gusto kong tanggapin na parang hindi.

"P-pag iisipan ko po.. m-mama.. Louie." Ang tangi ko na lang nasagot.

"Ok.. pero i need your answer until tonight.. kase kung di ka pwede.. hahanap na lang ako ng iba... Hindi kase pwede yung mga call boy dito sa atin eh.. coz i need fresh at bago.. even yung partner mo hindi rin pwedeng call boy, dapat hindi pa nakikita ng kliyente ko." Dagdag na paliwanag nito.

Hindi ako maka imik dahil sa pag iisip ng malalim. Nanghihinayang ako sa kinse mil na offer nito na minsan lang dumating.

"Well, kung decided ka na.. just text me here." Wika ni mama Louie sabay abot sa akin ng kanyang calling card.

Matapos noon at nag paalam na ito sa akin dahil tinatawag na ito ng kanyang kasama.

Sa aking pag uwi ay okupado pa rin ang isip ko ng offer ni mama Louie. Hindi ko na nga alam kung paano ako naka uwi dahil namalayan ko na lang na nasa harap na pala ako ng tindahan ni aling Mercy. Kung hindi pa ako nito tinawag ay hindi babalik ang aking ulirat.

Matapos kong makapag remit ng kita ko ngayong araw kay aling Mercy at mabili ang aming kakainin para sa araw na ito ay umuwi na ako para sa isa ko pang gampanin at alalahanin. Dumagdag pa sa gastusin ang bisyo ni papa sa pag iinom, at isa pa, pagod na pagod na ako.

As usual, sa aking pag pasok sa aming tahanan ay ganoong eksena pa rin ang bumungad sa akin. Ang tulog at lasing kong ama na isa rin sa aking asikasuhin. Mga hugasin, mga lutuin, at mga linisin.

Sa araw-araw kong buhay ay lagi na lang ganito ang aking routine, pakiramdam ko tuloy ay pinabayaan na ako ng mundo at pinabayaan na rin ako ng pamilya ko, lalo na si papa na patuloy pa rin sa kanyang bisyo.

Sila mama at kuya kaya, naaalala pa kaya nila ako? Mula ng umalis sila ay wala na akong balita. Maging sa Fac*book nila na araw-araw kong chini-check ay wala ring update. Naka ilang message na ako sa messenger nila pero hanggang ngayon ay wala pa ring tugon.

Punong puno na ang utak ko ng mga problema at pag iisip ng mga maaring solusyon sa mga ito. Parang sasabog na ako, dumagdag pa ang pantitrip na ginawa sa'ken ni Christian kanina kasama ng mga kaibigan nito.

Lutang na naman pala ako habang bitbit ko ngayon ang planggana na may maligamgam na tubig na gagamitin ko kay papa, hindi ko maiwasang maiyak sanhi ng paghihirap na aking dinaranas na hindi naman sana dapat mangyare.

Kaya naman kahit alam kong hindi ako naririnig ni papa ay itinuloy ko pa rin na mag labas ng sama ng aking loob.

"Pa... Haggang kailan ba ako kikilos para sa ating dalawa? Hindi lang naman ikaw ang iniwan, maging ako iniwan din ng sarili kong ina at kapatid.. andyan ka nga pero parang wala ka rin.. hindi ko maramdaman ang presensya mo.. pakiramdam ko, iniwan na ninyo akong lahat ng mag isa... Pa... Pagod na pagod na po ako.. ilang araw na lang mawawalan na tayo ng tirahan.." hagulhol ko ng iyak habang pinupunasan ko ng towel na nilublob sa maligamgam na tubig ang lasing kong ama.

Halos di ko na makita ang pigura niya sanhi ng mga lambong na luha na humaharang sa aking mga mata.

"Pagod na po akong kumita ng karampot na pera para lang makaraos tayong dalawa sa pangangailangan natin.. kahit pinagtatawanan na ako ng mga kaklase ko na nakakakita sa akin ay tinitiis ko para lang magkalaman ang sikmura natin.. pero hanggang kailan ko po ito kailangang gawin?.. sana po, pa.. tulungan n'yo naman ako." Dagdag ko pa.

Kahit alam kong hindi niya ako naririnig ay binuhos ko pa rin ang lahat ng sama ng loob ko, dahil kung hindi ko ito gagawin ay baka masiraan na ako ng ulo.

"Sana... Pinayagan mo na lang akong umalis kasama sila.. para hindi ko nararamdaman ang ganitong pakiramdam.... na nag iisa na lang sa buhay na lumalaban." Dagdag ko pa na tigmak pa rin ng luha.

Kahit walang response mula kay papa ay patuloy pa rin ako sa pag-iyak dahil punong puno na ng sakit ang dibdib ko haggang sa matapos ko ang pag asikaso sa lasinggo kong ama.

Matapos kong linisan si papa ay ang mga gawain sa kusina naman ang inatupag ko dahil nagkalat pa rin sa lababo ang mga ligpitin na aming pinagkainan.

Lalo ako pinanghinaan, nang sa kalagitnaan ng aking pagluluto ay naubusan kami ng gas sa kalan.

"AAAAAAHHHHH... AYAW KO NAAAA... pagod na po ako Lord, sana naman tulungan n'yo ako bago ko tapusin ang buhay ko para matapos na ang lahat ng ito." Sigaw ko habang patuloy na humahagulhol ng iyak sa kanto ng lababo.

Paano ko ngayon lulutuin ang aming pagkain para sa gabing ito. Ni wala na akong sapat na pera upang bumili ng panibagong gas para sa aming kalan dahil sapat lang ang aking kinita para sa aming makakain. Ang sobrang sukli na bigay ni mama Louie ay hindi rin sasapat pambili ng tangke ng gas.

Meron naman akong nilutong kanin, pero paano ko lulutuin ang aming ulam na tuyo at itlog. Napabuntong hininga na lang ako sa pag-iisip ng paraan kung paano ko lulutuin ang aming ulam sa gabing ito.

Naisip ko na lang na gamitin ang rice cooker na baka sakaling pupwede itong makapagluto ng aming uulamin.

Laking pasasalamat ko na lamang dahil naging effective ang aking naisip na paraan.

Matapos ko makapaghapunan ay tinakpan ko na lang ang mga natira sa ibabaw ng lamesa just in case magutom si papa, pagkaraa'y minabuti kong magpahinga na para magkaroon ako ng sapat na lakas para sa pagharap sa panibagong kinabukasan nasusuungin ko sa aking muling pagtitinda.

Habang nakahiga ako ay sinilip kong muli ang aking messenger sa pagbabakasakaling may mensahe mula kay mama at mas lalo't higit kay kuya na aking nobyo. Pero wala.

Mahal ba talaga ako ni kuya? Bakit ang bilis naman yata niya akong nakalimutan? Sinabi n'ya lang ba na mahal n'ya ako dahil sa mga namagitan sa amin? O baka naman mas mabuting kalimutan ko na rin s'ya.

Para saan pa na manatili sa isang sumpaan na hindi naman niya tinupad. Mahirap bang mangumusta man lang sa akin? Sa amin?

Kung ganon, mas mainam pa sigurong bumitaw na sa pangako namin sa isa't isa, lalo pa na mukhang ako na lang ang nananatiling kumakapit.

Sa puntong ito ay naisip ko na natanggapin na ang alok sa akin na trabaho ni mama Louie. Mas kailangan namin ni papa ito upang maka survive sa problema na kinahaharap namin. Kung hindi niya mapanghawakan ang aming relasyon, ngayon mismo pinuputol ko na.

Kinuha ko ang calling card na bigay ni mama Louie at isinave ang number nito sa aking contacts. Nanginig ang mga kamay kong nag simulang mag compose ng message dito.

"Good evening, mama Louie.

Ethan po to..

Nakapag isip na po ako.

Tinatanggap ko na po

ang alok ninyong trabaho."

Ang text ko kay mama Louie.