หลังจากที่โมนาแยกจากเอสแล้วก็รีบขึ้นมาเรียน เมื่อเข้ามาในห้องก็เห็นแพรวามาแล้วเธอจึงรีบไปนั่งข้างๆ แพรวาทันที
“ยิ้มกริ่มมาแต่ไกล อารมณ์ดีเรื่องอะไรมาจ้ะเพื่อน”
แพรวาพูดแซวโมนาอย่างกวนๆ เมื่อเห็นโมนาอารมณ์ดีแปลกๆ
“ฉันก็ปกติมั้ย”
โมนาตอบแพรวาด้วยท่าทางเลิ่กลักจนแพรวาได้แต่ยิ้มกวนๆ ใส่เธอ
“หรอจ้ะ ฉันเห็นนะว่าแกขึ้นรถใครมาเรียน”
“แกเห็นด้วยหรอ เห็นตอนไหน เห็นอะไรบ้าง”
โมนารีบถามแพรวากลับอย่างเร็วเพราะกลัวเพื่อนจะเห็นตอนเธอหอมแก้มเอส
“ฉันก็เห็นแค่ตอนแกลงรถพี่รหัสแกมาแค่นั้นล่ะ ที่ไม่รอแกเพราะเห็นเหมือนพี่เอสเรียกแกไว้ เลยขึ้นมารอแกบนห้องเรียน”
คำตอบของแพรวาทำเอาโมนาถึงกับถอนหายใจโล่งอก
“อะไร ทำไมถอนหายใจใส่ฉัน หรือที่แกรีบถามฉันด้วยท่าทางตื่นกลัวมันมีอะไรมากกว่านั้นหรอ”
แพรวาถามโมนากลับอย่างจับผิด
“เปล๊า!”
โมนาตอบแพรวาเสียงสูง
“จ้า เปล่ามาซะเสียงสูง ไม่มีอะไรหรอกเนาะ อิอิ”
แพรวาแ
