งานเลี้ยง1

1233 Words
"เชี้ย อะไรว่ะเนี้ย"กล้าสบถขึ้นหลังเห็นห้องทำงานของภู "อะไรของมึงว่ะ "ต้นที่เดินตามหลังมาพูดขึ้น "นี้เจ้าของห้องมันเห็นยัง"ต้นถามขึ้น "ไม่รู้ กูก็พึ่งมาถึงเนี่ย"กล้าตอบ "มายืนทำไรกัน ทำไมไม่เข้าไปในห้องว่ะ"ภูถามเพื่อนรักทั้งสองคน "มึงดูเองเถอะ"ทั้งสองคนหลักทางให้ภูเข้าห้อง "มลฤดี ยัยตัวแสบ"ภูกัดฟันพูดขึ้น "พามันไปรอในห้องรับแขกก่อน เฝ้าให้ดี"ต้อมพูดขึ้น "คับนาย"บอดี้การ์ดหนุ่มรับคำสั้งแล้วพาลิลลี่ไปรอที่ห้องรับแขก "ว่าไงไอ้ต้อม กว่าจะมาได้ แล้วได้เงินมาใหมว่ะ"ภูนั่งลงที่เก้าอี้พรางยกขาขึ้นพาดที่โต๊ะ "ไม่อะ ไอ้กนกมันบอกว่ากำลังประกาศขายบ้านเดี๋ยวได้เงินจะเอามาให้ กูเลยเอาลูกสาวมันมาทำงานขัดดอกไปก่อน"ต้อมพูดขึ้นพรางกระดกเหล้าเข้าปากอย่างต่อเนี่อง "ก็พอได้ งั้นให้เปิ้ล กับลิลลี่ย้ายมาทำงานที่อ๊อฟฟิศ ข้างนอกห้องนะ และให้มลฤดีช่วยๆทำเอกสารไปพร้อมกับด้วย ถ้าต้องออกจากสวน มลฤดีต้องไปเป็นเลขาให้กู พวกมึงว่าไง" ภูถามเพื่อนรัก "อือ ก็ดีนะ/เอ่อ กูว่าก็ได้อยู่"ต้นกับกล้าพูดขึ้น "แล้วมึงละไอ้ต้อม" "เอ่อ ยังไง ก็แล้วแต่พวกมึงเถอะ ตามสบาย"ต้อมยังยกเหล้าขึ้นซดไม่หยุดยังกับว่าเป็นน้ำเปล่ายังไงยังงั้น "เห้อ กูว่าให้สามสาวมาทำงานในอ๊อฟฟิศก็ดี จะได้มีคนมาช่วยดูไอ้ต้อมมัน"ต้นพูดขึ้น "เอ่อกูเห็นด้วย ไอ้ห่า กินเหล้าเหมือนกินน้ำ"กล้าสบถขึ้น "เห้อ สภาพ เหมือนหมาที่กำลังจะตายเพราะขาดอาหาร" ภูพูดแล้วส่ายหัวเบาๆ "เอ่อ กูลืมบอกไป เมื่อกี้น้องวาวาโทรมาวอกจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับดาหลาที่ผับเรา ไปกันนะ"ต้นพูดขึ้น "อือ ไปก็ไป กล้าพูดขึ้น" "ไอ้ภู มึงจะไปสภาพนี้หรอ โกนหนวดโกนเคราบ้างดีใหม"ต้นถามขึ้น "ไม่อะ โกนทำไม เท่ดีออก " "เท่หรือซกมกว่ะ ไอ้เชี้ย"กล้าพูดขึ้น "ไอ้ต้อม"ต้นกำลังจะถาม ต้อมตอบกลับทันที "อือ ไปดิ แต่ห้ามใครยุ่งกับกู กูจะกินเหล้าอย่างเดียว"ต้อมพูดพร้อมยังกระดกเหล้าไม่หยุด "อือ ตามนั้นละ"กล้าพูดขึ้น ทั้งหมดก็คุ่ยเรื่องงานกับไปสักพัก นายภูต่อสายหาเปิ้ลกับมลทันที "อืม เปิ้ล อยู่กับมล ใช่ใหม"ภูถามขึ้น "คะนาย" "พามลไป หาที่พักให้ลิลลี่ นะ หาเสื้อผ้า และของใช้ให้ด้วย ฝากด้วยนะ" "คะนาย" "ลิลลี่อยู่ในห้องรับแขก ฝากด้วย" "รับทราบคะ" หลังจากวางสายจากผู้เป็นนายเปิ้ลได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ป้าใจ และแม่มะลิ พร้อมด้วยมลฤดีฟัง และชวนมลฤดีไปเตรียมห้องพักให้ลิลลี่ ณ.ห้องรับแขก "สวัสดี เราชื่อมลฤดีนะ ส่วนนี้เปิ้ล"มลพูดขึ้น "สวัสดีเราชื่อลิลลี่ ฮึกๆ"เสียงน้อยๆยังร่ำให้ไม่หยุด "ไม่ต้องร้องนะ พวกเราก็เหมือนเพื่อนกัน มีไรก็เล่าให้เราฟังได้น่ะ"มลพูดขึ้น "งั้นไปคุ่ยที่ห้องดีกว่าเนอะ "เปิ้ลพูดพร้อมกับพยุงคนตัวน้อยเข้าห้องนอน "พ่อเรามีปัญหาอะไรกับพวกนายๆๆไม่รู้ เลยให้เรามาทำงานที่นี้เพื่อใช้หนี้แทน"ลิลลี่พูดขึ้น "นายๆที่นี้ใจดีทุกคนไม่ต้องกลัวนะ มีอะไรก็ปรึกษาเราได้ "เปิ้ลปลอบเพื่อนสาวตัวน้อย "ขอบใจทั้งสองคนนะ "ลิลลี่คลายความกังวลเล็กน้อย "งั้นวันนี้ใส่เสื้อผ้าเราไปก่อน พรุ่งนี้วันหยุด ค่อยไปซื้อกันนะ "มลพูดขึ้น "ขอบใจมากนะมล "ลิลลี่ยังขอบคุณไม่หยุด "ไม่ต้องขอบคุณแล้ว"เปิ้ลพูดขึ้น "เอางี้ ให้ลิลลี่ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วเราจะไปไปกินข้าวเนอะ "เปิ้ลพูดขึ้น "งั้นลิลลี่ไปอาบน้ำ เดี๋ยวมลไปเอาเสื้อผ้ามาให้"มลพูดพร้อมเดินออกไป "เปิ้ลอยู่เป็นเพื่อนเราก่อนนะ"ลิลลี่พูดขึ้น "อือ ได้ไปอาบน้ำเถอะ เรานั่งรอตรงนี้นะ"เปิ้ลพูดขึ้น ลิลลี่เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ เสียงน้ำดังกระทบพื้น ครื้น....ครื้น.... "เปิ้ล เดี๋ยวให้ลิลลี่เริ่มงานวันจันทร์ เปิ้ลกับมล ย้ายมาทำงานที่อ๊อฟฟิศ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมีคนมาทำอ๊อฟฟิศและตั้งโต๊ะ และเครื่องใช้สำนักงานใหม่ และให้ลิลลี่ทำงานกับเปิ้ลและมลนะ"นายภูโทรมาสั่งงานเปิ้ลทันทีที่รับสาย "คะนาย พรุ่งนี้วันหยุด เปิ้ล มล และลิลลี่ขอไปตลาดนัดได้ใหมคะ ลิลลี่ไม่มีของใช้ส่วนตัวมาเลยคะ"เปิ้ลพูดออกไป "ได้ มีเงินกันใหม ฉันจะโอนให้ 20,000 ไปหาซื้อของและหาไรกินกันเลยก็ได้"นายภูพูดขึ้น "ขอบคุณคะนาย" "ให้เกื้อพาไปก็ได้ ไปสามคนอันตายยิ่งมีแต่ผู้หญิง เท่ากับว่ามีงบให้คนละ 5,000 โอเคนะ"นายภูพูดขึ้น "ขอบคุณมากคะนาย แค่นี้ก็เยอะมากพอแล้วคะ"เปิ้ลกล่าวขอบคุณผู้เป็นนาย "อือ ตามนั้น ขอบใจมาก"ภูวางสายไป เสียงโทรศัพของลิลลี่ดังขึ้น ครื้นนนนน....ครื้นนนนน ลิลลี่เดินออกมาจากห้องน้ำพอดีโดยใช้ผ้าเช็ดตัวห่มตัวออกมาโดยมีอีกผืนที่ใช้ห่มที่ห้วไหล่แล้วเดินมารับสาย "คะพ่อ ไม่ต้องห่วงลี่ นะคะ ลี่สบายดีคะ เพื่อนๆที่นี้ใจดีทุกคนคะคุณพ่อ" "แน่ใจนะลูก หนูยิ่งเป็นคนกลัวความมืด อยู่ได้แน่นะ"ผู้เป็นพ่อห่วงลูกสาวของตัวเอง "แน่ใจคะ ไม่ต้องห่วงนะคะ แต่นี้ก่อนนะคะพ่อ ไว้หนูจะโทรหาคะ"ลิลลี่วางสายจากผู้เป็นพ่อแล้วถอนหายใจออกมาทันที "มาแล้ว โทษทีนะ ช้าไปนิดนึ่ง "มลพูดขึ้น "ขอบใจ เราไปเปลี่ยนแปปนะ"ลิลลี่หายไปเปลี่ยนชุดทันที "ว่าไงนะ พรุ่งนี้นายให้พวกเราไปตลาดนัดหรอ"มลพูดขึ้นพรางปรบมือดีใจใหญ่ "ไม่ได้ให้ไปอย่างเดี๋ยวให้เงินไปช๊อบปิ้งด้วย"เปิ้ลพูดขึ้น มีงบให้คนละ 5 พัน "5 พันเลยอ๋อ โห้ ซื้อของได้เยอะเลย"มลพูดขึ้น ลิลลี่เดินออกมาด้วยชุดของมลฤดี ด้วยอายุเท่ากัน หุ่นไล่เลี่ยกัน ทำให้ลิลลี่ใส่ชุดของมลฤดีได้อย่างพอดิบพอดี "พรุ่งนี้ไปตลาดกันลิลลี่"เปิ้ลพูดขึ้น "แต่เราไม่มีเงินนะ"ลิลลี่ก้มหน้าพูดออกมา "นายภูให้ติบมา คนละ 5 พัน ของลิลลี่ก็มีนะ"เปิ้ลพูดขึ้น "จริงหรอ ว่าแต่นายภู คือใคร"ลิลลี่ถามออก "เดี๋ยวเราเล่าให้ฟัง "เปิ้ลพูดขึ้น สามสาวนั่งล้อมวงคุ่ยกันอย่างสนุกสนาน...
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD