ภูผาร้าย..พ่ายรัก

ทวงหนี้..

ณ.บ้านของดาหลา

"อากาศดีจังนะคะแม่" ดาหลาพูดขึ้น

"ใช่ลูก เสียอย่างเดียวพ่อแก ชอบมีคนอื่นให้แม่ออกโรงอยู่เรื่อย"

"แม่รักคุณพ่อมากขนาดนั้นเลยหรอคะ"

"แม่แอบรักพ่อแกมาตั้งแต่สมัยเด็กแล้ว แต่พ่อแกดันไปรักอีมะลิ แต่ด้วยความจำเป็นของครอบครัวพ่อแกตอนนั้น จำต้องแต่งงานกับแม่ แม่รู้เรื่องนี้มาตลอดแต่แค่ไม่พูด แต่ก่อนแม่พยายามไม่คิดอะไร เลยไม่ได้สนใจอะไรมาก แต่ตอนนั้น อีมะลิมันท้อง ลูกมันจะมาแย่งทุกอย่างที่แม่สร้างให้แก ไปเป็นของลูกมันซึ่งแม่ยอมไม่ได้" กานดาพูดขึ้น

"คุณแม่"ดาหลาพูดด้วยน้ำเสียงปนเศร้า ใจเห็นมารดาตนเองเจ็บปวดทุกทนทรมาน

"ไม่เป็นไรลูก แม่รักลูกนะดาหลา"

"หนูก็รักแม่คะ หนูสัญญา หนูจะตามแก้แค้นสองแม่ลูกนั้นให้คุณแม่เองคะ"ดาหลาพูดขึ้น

ครื้น...ครื้้นนน

"ว่าไง วาวา"ดาหลาพูดขึ้น วาวา เป็นเพื่อนสนิท ของดาหลา และยังมี ลดาอีกคน

"แก ฉันกับยัยลดา อยากเลี้ยงต้อนรับแก มาเจอกันที่ผับนะ"

"ได้ ส่งโลมา เย็นๆเจอกัน "

"โอเค ตามนั้น!!!"

ณ.ไร่ภูดารัน ห้องทำงานนายภู

"นายภูคะ นี้ กาแฟฟฟ"เสียงมลฤดีเอื่อยลงตามภาพที่เห็น

"เอาวางไว้ตรงนั้น"

"ตรงใหนคะ "

"ก็ตรงที่มันว่างไง ห้ามขยับอะไรนะ เดี๋ยวฉันจำไม่ได้ ว่าเอาอะไรไว้ตรงใหน"

"คือ มัน เอ่อ มัน ไม่มีที่ว่างเลยอะคะ"

"เอามานี้มา"นายภูเงยหน้าขึ้นมองมลฤดี พร้อมพูดออกมา

"นายคับนาย "เกื้อวิ่งหน้าตาตื่นมา

"มีไรเกื้อ"นายภูตะโกนถามออกไป

"ตาบุญถูกงูกัดคับนาย "

"ไปดิ รีบไปโรงพยาบาล"

"แล้ว มล ละคะนาย"มลพูดขึ้น

"ทำความสะอาดห้อง ก็ได้ แต่ห้ามขยับอะไรนะ"

"คะ รับทราบคะ ขับรถดีๆนะคะนาย"

"อืม"สิ้นเสียงพูดนายภูก็ขับรถออกไปทันที

"ทำยังไงละทีนี้เรา" มลฤดีพูดขึ้น

ทีแรกฉันตั้งใจแค่จะกวาดๆภูๆพื้นที่ว่างๆ รู้อีกที ฉันก็จัดเอกสารเข้าแฟ้ม และเก็บกวาดเศษฝุ่นและก็ถูพื้นเรียบร้อย มองไปอีกที ห้องนี้โล่งไปเยอะมาก ฉันจึงเขียนกระดาษโน๊ตแปะไว้ที่ชั้น แต่ละชั้นว่าชั้นนี้คืออะไร ตั้งแต่ปีใหนถึงปีใหน จนเรียบร้อยเสร็จจบทุกอบ่างในห้องนี้

"หนูมล หนูมล มากินข้าวลูกเที่ยงแล้ว"เสียงป้าใจตะโกนเรียกออกมา

"ค่าา ไปเดี๋ยวนี้ละคะ"มลฤดีพูดออกไป

"อ้าวเปิ้ล ไปกินข้าวกัน"มลฤดีพูดขึ้น

"ไปสิ กำลังหิวเลย "เปิ้ลพูดขึ้น

"เปิ้ล ฝากบอกป้าใจ ไม่ต้องตั้งโต๊ะนะ เดี๋ยวจะออกไปทานนอกบ้าน "กล้าพูดขึ้น

"คะนายกล้า"เปิ้ลรับคำ แล้วเดินเกาะแขนมลออกไป พอสิ้นคำ กล้าก็ขับรถออกไปทันที

ณ.บ้านของกนก

กริ๊งงงง....กริ๊งงงงงงเสียงกริงหน้าบ้านดังขึ้น

"ใครมานะ "เสียงพึมพำเล็กๆ พึมพำคนเดียวบนห้องนอน

"อย่าลงไปข้างล่างนะลูก"เสียงของกนก ผู้เป็นพ่อบอกลูกสาวเพียงคนเดียว กนกตั้งโต๊ะบอลและถูกเพื่อนรักแบบทรงพลโกงไปจนหมดตัว ตอนนี้เป็นหนี้มาเฟียใหญ่อยู่ เกือบ100 ล้าน

"ทำไมละคะพ่อ สาวน้อยวัย 25 พูดขึ้น

"ลิลลี่ พ่อบอกให้ทำอะไรก็ทำ อย่าถามให้มาก"ผู้เป็นพ่อดุสาวน้อย

หน้าบ้าน

"ไอ้กนก เปิดประตูเดี๋ยวนี้"เสียงต้อมตะโกนบอกคนในบ้าน

"คับๆๆมาแล้วคับ"

"มึงทำอะไรอยู่ว่ะ ชักช้า"

"ขอโทษทีคับ ผมเข้าห้องน้ำอยู่คับเมื่อกี้"

"แล้วว่าไง เรื่องหนี้ จะจัดการยังไง"

"ผมขอพลัดไปอีกหน่อยได้ใหมคับ ผมกำลังประกาศขายบ้านและถ้าขายได้ผมจะรับจัดการคืนให้ครบทุกบ้าทเลยนะคับ"

"มึงพลัดมากี่ทีแล้ว"

"นะคับนาย ผมขอ เถอะนะคับ"กนกยกมือไหว้ต้อมผู้เป็นเจ้าหนี้

ตุ๊บๆๆ พลั๊ววๆๆๆๆๆ

"เสียงอะไร" เสียงเหมือนคนทุบตีกัน ดังมาจากหน้าบ้าน ลิลลี่วิ่งลงไปที่หน้าบ้านทันที

"หยุดนะคะ ฮึกๆๆ อย่าทำอะไรพ่อหนูนะ"ลิลลี่วิ่งเอาตัวไปขวางคนที่กำลังทำร้ายพ่อตัวเอง

"อะไรว่ะเนี่ย"ต้อมสบถขึ้นทันที ที่มีมือคู่นึ่งมามาพลักเขาออกจากลูกหนี้ของเขา สายตาของต้อมดันไปสุดที่ร่างของหญิงสาว คนนึ่ง หน้าเหมือนตุ๊กตา ผมยาวหยิกเสมือนคนที่ถักเปียแล้วปล่อยผมสวย ดูมีเสน่ห์ ดวงตาสีน้ำตาลออน ผมหน้าม้า ดูน่ารัก สดใส

"อย่าทำอะไรพ่อหนูเลยนะคะ ฮึกๆ"สาวน้อยยกมือไหว้พร้อมกับสะอื้นร่ำให้ปานจะขาดใจ

"นายคับ อย่าทำอะไรลูกสาวผมเลยนะคับ ลงมาทำไมลิลลี่ พ่อบอกแล้วห้ามลงมา"ผู้เป็นพ่อพูดกับต้อมเสร็จก็หันไปพูดกับลูกสาวพร้อมกอดลูกสาวไว้แน่น

"เอางี้ เอาลูกมึงไปทำงานใช้ดอกก่อน มีเงินจ่ายต้นเมื่อไหร่ค่อยมารับลูกมึงคืนไป"ต้อมกระชากแขนของลิลลี่ขึ้น โดยมีบอดี้การ์ดถือปืนจี้หัวกนกอยู่

"อย่าเอาลูกผมไปเลยนะคับ ผมขอร้อง"ผู้เป็นพ่อยกมือไหว้มาเฟียหนุ่ม

"ไม่นะ พ่อ หนูไม่ไป"ลิลลี่พูดขึ้นพร้อมกับสบัดแขนพยายามจะหนี

"ถ้าไม่อยากให้พ่อแกตาย ไปกับฉันดีๆ"ต้อมกระซิบเบาๆที่หูของลิลลี่

"พ่อไม่ต้องห่วงหนูนะ ไว้หนูจะโทรหานะคะพ่อ ฮึกๆ"ลิลลี่พูดกับพ่อด้วยน้ำตา

"ลิลลี่ลูก พ่อขอโทษ พ่อจะรีบขายบ้านแล้วเอาเงินไปใช้หนี้เขานะลูก รอพ่ออีกแปปเดียวนะลูก"กนกพูดกับลูกสาวพร้อมน้ำตา

"ไปกันได้แล้วเสียเวลา "ต้อมพูดขึ้น

ลิลลี่:

หญิงสาวที่ถูกเลี้ยงมาด้วยความรัก ความเอาใจใส่ของผู้เป็นพ่อเป็นอย่างดี โดยเลี้ยงลูกสาวให้มองโลกในแง่บวก ให้มองคนแต่ในด้านดีๆ มีจิตใตที่เมตตา ไม่คิดร้ายกับใคร ไม่สนใจใครคำพูดของใคร ชอบช่วยเหลือคนอื่นอยู่เสมอ แล้วชีวิตของฉันก็ต้องเปลี่ยนไป เมื่อมาเจอกับมาเฟียหนุ่มที่แสนดุ โหดและใจร้ายที่สุดเท่าที่เคยเจอมา