WHEN I'M BACK ON MY FEET AGAIN

CHAPTER 1- Sacrifices for the love one

"Anak, kailangan mo ba talagang umalis?" malungkot na tanong ni MJ sa anak.

"Yes, Papa. And you know the reason why I should go. I hate to leave but that's the best way that I know." Humarap ang dalaga sa ama. Aalis siya para sa ikabubuti nilang lahat.

"Pero anak, the wedding of your twin is coming. Hindi ka ba dadalo?" muli ay tanong ni MJ na kahit alam na niya ang sagot nito. Nagbabakasakali lang naman siya kaso hindi siya nagkamali ng sapantaha.

"I'm hurt, Papa. And I'm stupid if I'll not admit that I'm still in love with him. Hindi na magandang tingnan kung dadalo pa ako. Mahal ko silang pareho, Papa. Kahit ganoon man ang nangyari ay masakit pa rin po para sa akin. Pero wala na po tayong magagawa riyan. CJ is carrying their child already and besides she's still my twin, Papa. Gusto ko rin naman siyang lumigaya kahit pa ang katapat nito ay ang sarili kong kaligayahan. Aalis po ako Papa para hanapin ang sarili ko. Don't worry 'Pa, babalik din po ako when my wounded heart will be healed and let's pray that God will show me way." Pinilit niyang ngumiti sa ama.

She's hurt so bad!

Ang inakala niyang lalaki na panghabang-buhay niyang makakasama ay sa mismong kambal pa niya ikakasal.

It's crazy at all!

Forgot to mention, Crystalline Jamellah and Janellah Pearl are identical twins and most of person who doesn't know the differences of the two they always says CJ is JP and JP is CJ. Only their friends and families knows about it.

"Kung iyan ang desisyon mo ay hindi na kita pipigilan, anak. Basta huwag mong pababayaan ang sarili mo ha? Isipin mo lagi na nandito pa kaming lahat na maghihintay sa iyong pagbabalik someday and hopefully when the time will come that your heart will be heald already just call any of us here okay?" Niyakap ni MJ ang anak. Nais niyang iparamdam dito na hindi ito nag-iisa. Kahit na alam niyang nahihirapan din ito sa paglayo.

Hindi naman maiwasang matawa ng dalaga dahil sa sinabi ng ama kaya't even she's in the middle of delimas. She joked at him.

"Si Papa talaga oo, hindi pa nga po ako nakakaalis eh pagbalik na agad?" Nakatawang biro niya.

"Thank you, anak. Napatawa na rin kita kahit papaano. Puweding advance na lang muna anak?" ganting biro naman ni MJ.

"Papa, pansamantala lamang po ito, babalik naman po ako sa piling ninyo. A little time lang po para makapag-isip malay ninyo pagbalik ko ay may dala na akong mamanugangin ninyo." Kinindatan ng dalaga ang ama at iyon din ang nadatnan ng kaniyang ina.

"Kaya nga naman, MJ. Ikaw naman kasi hayaan mo na muna ang anak natin," anito.

"Basta mag-ingat ka sa iyong pupuntahan, anak. Tumawag ka agad pagdating mo roon para malaman naming okay ka. You're strong woman, Janellah. And I know that you deserve to be happy as everyone does." Humarap ito sa dalaga. Gusto rin niyang suportahan ang anak. Parehas lang ang pagmamahal nila sa mga ito kaya't pare-parehas lang kung asikasuhin.

Napangiti ang dalaga sa tinuran ng ina. Ngiting hindi umabot sa mata. Hindi niya iyon ipagkakaila pero kailangan niyang ipakita sa lahat na may papanindigan siyang tao.

"Yes, Mama. I will and thank you po sa suporta," sagot ni Janellah saka akmang hihilain ang kaniyang maleta palabas ng nakita ang anino ng kambal niya kaya't napatigil silang tatlo.

Isang malungkot na Crystalline Jamellah ang kanilang nakita nang tumingin sila rito. Hindi naman sila galit dito dahil nauunawaan nila ito subalit ang hindi nila alam ay labis-labis nitong sinisisi ang sarili sa kaniyang paglayo.

"I'm so sorry, kambal. I'm so sorry for everything. I'm so sorry for causing you all the pain. You deserves to be happy, twin. Hindi ko rin magawang magsaya kapag alam kong malungkot ka rin. I'm so sorry, kambal." Nagmadali rin itong umalis. Marahil ay hindi nakaya ang emosyong lumulukob sa sarili.

"Twin, saan---"

Kaso hindi na natapos ni Janellah ang pananalita dahil mabilis itong nakalayo sa kinaroroonan nila.

"Huh! Parang hindi buntis ang taong iyon. Ang bilis nawala sa paningin natin ah," sambit ni MJ.

"I want to talk to her, Mama, Papa, pero mukhang malabo na. My domestic flight to Manila is coming so fast dahil flight ko din bukas patungong America kaya sana kayo na lang ang bahalang magpaliwanag kay kambal. Hindi po ako galit sa kaniya dahil ang kaligayahan niya ay kaligayahan ko na rin. Hindi ko po iyon ipagdadadamot sa kaniya kung iyon ang iniisip niya. Gustuhin ko man siyang personal na kausapin pero like what I've said hinahabol ko ang oras ng flight ko. Mauna na po ako, Mama, Papa." Hinagkan niya sa noo ang mga magulang bago tuluyang tumalikod. Kaso ang taong pinakahuling nais niyang makita ang nakasalubong niya.

Nagtungo si Zack sa tahanan ng mga Mckevin but not for Janellah, it's for Crystalline Jamellah sana but as a man he extended his helping hand to her.

"Hi, Janellah, aalis ka ba? Ako na magdadala sa mga iyan sa car mo," walang-malisyang wika ng binata.

"Hi, din sa iyo, Major Espinoza. Thank you na lang pero mauna na ako. Anyway good luck sa inyo ni kambal and best wishes sa kasal ninyo," magalang na tanggi ni Janellah.

Tumanggi siyang tanggapin ang ikialok nitong tulong not because she doesn't want but she refused to accept the help of his ex-boyfriend for the sake of her twin sister. Though, maayos na ang usapan nila. But upon remembering the reaction of her twin a while ago she can't avoid to think that she's jealous.

"Thank you, Janellah. I'm wishing you too that someday you will find someone else who deserves your love. Anyway where's CJ?" sagot at tanong ni Zack.

"Di ko napansin, Major. Pero teka at ipatawag ko kay Nana." Tumalikod na siya rito upang maiwasan ang paghaba pa ng usapan nila.

"Okay thanks, Janellah," tugon naman ng binata.

"Nana Berta, pakitawag naman po si kambal nandito ang fiancee niya." Baling ng dalaga sa yaya nilang hindi na umalis sa tahanan nila.

"Someday makakalimutan din kita, Zack. It's not easy to pretend but I need to do it. I'd rather to pretend that I'm okay than to hurt my twin. God have mercy on me," bulong ni Janellah bago bumaling sa kanilang driver este driver daw pala ng Lolo B at Lola D nila dahil hindi nangangailan ng driver ang mga magulang nila.

"Mang Dado, tara na po baka malate pa ako sa flight ko," pukaw niya rito na kahit may katandaan na ay nakaheadset pa rin ito dahil sa kaadikan sa radio.

"Anak, hindi na ba magbabago iyang desisyon mo? Aba'y ang laki ng maleta mo ah, parang hindi ka na babalik," anito.

"Ikaw talaga, Mang Dado. Of course babalik pa ako pero sa ngayon po ay tara na bago ako malate sa flight ko. Ikaw din baka tanggalin ka ni Lolo B sa trabaho mo kapag hindi ako makaalis today." Nakangiti niyang biro. Kahit alam naman niyang hindi ugali ng kanilang abuelo ang basta-basta nagtatanggal ng mga tauhan lalo kapag walang valid reason ang mga ito.

"Ay, maawa ka naman anak. Aba'y nasa college na ang anak ko baka hindi iyon makapagpatuloy kung mawawalan ako ng trabaho kaya tara let's na anak," nakangiti nitong sagot.

After sometimes they headed to the Baguio Airport for Janellah's domestic flight to Manila.

Harvard, USA

"Sir Smith, the Big Boss wants to talk to you," pukaw ng secretary ni Jameston sa kaniya.

"Okay, thanks," tugon niya.

Aalis na sana ang binatang Smith para puntahan ang opisina ng Boss nila pero tumunog naman ang kaniyang personal mobile.

"Yes, Honey?" sagot niya sa caller na walang iba kundi ang nobya niya na kagaya rin niyang isang alagad ng batas sa bansang Harvard kung saan sila nakabase.

"Come over here at the conference room, Honey. We've some matter to discuss together with Sir Jordan. Be quick! " malakas na tugon ng nasa kabilang linya.

"Okay, Hon. I'm coming and besides I'm on my way my secretary just told me about this meeting." Pinatay na niya ang tawagan saka nagmadaling nagtungo sa conference room.

Jameston Clarke Ignacio Smith is one of the FBI's officers in the said place. As his grandfather does before, he followed his footsteps not because they commanded him but he did it because he really wants to serve his country men as well as he want to be independent from his parents. Knowing that his father is a business minded as well as their mother and they are the one who managed their business.

" Come in!" dinig niyang sagot ng nasa loob ng conference room.

"Hand salute." Nakasaludo siyang lumapit sa mga ito.

" Carry on, Officer Smith. Come closer and let's begin the meeting." Tumango ang superior niya bilang tugon.

Lumapit ang binata sa bakanteng upuan saka naupo .

"First of all I just want to tell you guys that this urgent meeting is all about the operation that we will be executing tonight. And I want to let you know that no matter what happen avoid doing moves that will let them know that we are around the perimeter. Second, we all know that you officer Smith and agent Johnson are couples. I want to tell you frankly that when it comes to our job separate your emotion, in short business is business. Just focus your attention to your job. And lastly, be ready all the time because we don't know what will be the next to happen specially when they can notice our presence." Pinaglipat-lipat pa ng opisyal ang paningin sa mga tauhan.

Kaso dahil walang imik ang magkasintahan ay muli itong nagsalita.

"Any question and suggestion, guys?" tanong nito.

"Sir, what's the connection of our relationships to our job? Sorry to tell you but of course I know my limitations regarding this matter." He smirked sarcastically. Tsk! He know himself! No need to say those words to him.

"Smith!" mariing sambit ni Alice. She know it well when her boyfriend talk like that. He, the Boss pissed him off! Still, he is their superior.

"Let him be, Agent Johnson," sabi ng opisyal saka muling bumaling sa binata.

"I don't have any bad intention on what I've said, Officer Smith. I just want to remind you about it," anitong muli.

"Okay, Sir, and I'm sorry if I reacted that way. My sincerely apologies." Napatungo ang binata sa paghingi ng paumanhin.

"Nothing to worry about that, Officer Smith." Iginala nito ang paningin sa mga tauhang naroon.

"I trust in you guys and I know that we can make it successfully. Some of you will serves as a watch out, some of you will be snipers who will be the guide of those who will enter the perimeter. And you, Smith and Johnson, the two of you will be one to lead the rest. In case of emergency guys, you know already what to do. Each of you have the earpiece to have communication and give a warning to each other if there's a enemy. But as I've said avoid doing moves to let them know that we are around" muli ay pahayag ng superior nila.

Then he paused for a moment to catch some air.

"Any suggestion, guys?" muli ay tanong nito pero dahil wala nang sumagot ay tinapos na rin nito ang meeting.

"Since that no one of you want to say something, let's end up the meeting . Just prepare yourselves for tonight. The meeting is adjourned," pagtatapos nito.

Matapos ang meeting nila ay nagsibalik na silang lahat sa kani-kanilang trabaho and as the General says they prepared themselves for the operation that they will be on that night.

NINOY INTERNATIONAL AIRPORT

Pagpasok pa lamang ni Janellah sa paliparan mula sa connecting flight niya ay umalingawngaw na ang panawagan ng management sa mga pasaheros.

"Attention to all passengers bound to Barcelona , Spain please proceed to the gate 4. Any moment from now the gate will be open." Umalingawngaw ang panawagan ng tatlong beses mula sa paliparan.

Hindi na nagsayang ang dalaga ng oras, agad siyang nagtungo sa harap ng gate 4 at doon na naghintay hanggang sa bumukas ang gate at nagsimulang pumila ang mga pasaheros.

"I know oh, My Jesus, that in every teardrop and sadness there will be a sunshine to shine on me to makes me happy once again. Alam ko po AMA na may rason ka po sa kaganapang ito sa buhay ko. I still believe in you oh God and I know oh God that you will never give any hindrance to us if you know that we can't handle it. Almighty Father in heaven have mercy on us including my twin sister as well as her future family. AMEN." Taimtim na panalangin ni Janellah bago pumasok sa eroplano.