ลืมตาตื่นขึ้นในตอนสายพร้อมอาการหนึบหน่วงที่ศีรษะเหมือนถูกบีบอัดแรงๆ และปวดตุบๆ คล้ายถูกกดทับด้วยหินหลายๆ ตัน
เมื่อคืนเธอดื่มอะไรไปขนาดไหนถึงทำให้ย่ำแย่ได้ขนาดนี้ ก่อนเหลือบตามองยังข้างกาย เมื่อเห็นว่าผ้าปูเรียบตึง ก็รู้ได้โดยสัญชาตญาณว่านอนบนเตียงกว้างนี้เพียงลำพังมาทั้งคืน
พลันความหนาวยะเยือกบังเกิดขึ้นในหัวใจ แว่วเสียงเดินผ่านประตูเข้ามาด้วยฝีเท้าหนักแน่นเป็นจังหวะสม่ำเสมอมั่นคงที่มาพร้อมเสียงติดดุเล็กน้อย โดยที่เจ้าของร่างยังมาไม่ถึงตัวเธอเลยด้วยซ้ำ
“เมื่อคืนทำอะไรลงไปจำได้ไหม ปราณปริยา”
สิ้นเสียงถาม ปรานต์ปรากฏกายตรงหน้าเตียงนอนพอดิบพอดี
เธอได้ยินที่เขาถามแล้ว ก่อนความรู้สึกอย่างหนึ่งจะเกิดขึ้นที่ข้างในอย่างไม่เคยเป็น อยากเหน็บแนม อยากประชดประชัน พร้อมกับอยากลุกขึ้นไปดมตามเนื้อตัว เสื้อผ้าของเขาว่ามีกลิ่นแปลกปลอมติดมาด้วยหรือไม่
เมื่อคืนเธอแค่มึนเมา ไม่ได้สมองเสื่อมจนจำไม่ได้ว่
