“เป็นอะไรทำไมหน้าซีดๆ”
“หน้าซีดหรือ” ปราณปริยายกมือขึ้นลูบใบหน้าตนเองพร้อมถามกลับอีกฝ่ายไป ยิ้มพยักหน้าก่อนถามต่อ
“แล้วนี่ย้ายมาอยู่หอเจ๊หน่อยแล้วหรือ”
“อืม”
“หอนั้นห้องเต็มตลอดนี่ แสดงว่าเส้นใหญ่ไม่เบานะถึงอยู่หอนั้นได้”
“อย่างนั้นหรือ”
ปราณปริยาที่ไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้ขมวดคิ้วนิดๆ อย่างไม่นึกเชื่อคำของยิ้ม พอนึกได้ว่าอีกฝ่ายเบี้ยวเดินตลาดเธอเมื่อวันที่อาจารย์นัดติวคราวก่อนก็ละความสนใจเรื่องหอพักของตัวเอง บ่นว่าอีกฝ่ายไม่เลิกรา
“วันนั้นยิ้มไม่น่ารีบกลับเลย อดเดินตลาดด้วยกัน”
นอกจากยิ้มจะเบี้ยวแล้ว ต้าก็ติดช่วยงานที่บ้านมาตามที่เธอนัดไม่ได้อีกต่างหาก เลยเป็นอันว่าแผนล่มจนได้
“โอย ตลาดนัดในมอไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก ของกินก็แพง ถ้าอยากเดินเดี๋ยวพาไปตรงข้างหอในรับรองอร่อยเด็ด มีส้มตำรถเข็นของป้าหน้าหอ แซ่บมาก”
“จริงหรือ งั้นวันไหนว่างเราไปกันนะ”
ยิ้มยักคิ้วแทนการตอบตกลง คุยอะไรกันจ
