Nang makita ni Ruthyst ang pagpasok ng kan’yang mga kaibigan sa tunnel kasama si Zeuter ay tuluyan niyang naramdaman ang kaba. Kung paanong magsisimula ay hindi niya alam. Ni hindi niya nagawang magpaalam sa kan’yang mga magulang.
“Pakiusap, sana maging maganda ang kalalabasan ng aming pagsasakripisyo,” sumama na lang sa malamig na hangin ang tinuran ni Ruthyst.
Ngayon ay nangangapa na siya kung ano ang gagawin. Wala ni isa siyang kakilala sa mundo ni Zeuter. Wala ang kan’yang mga kaibigan na naging gabay niya sa pakikipaglaban. Siya na lang mag-isa at hindi niya mawari kung paanong matutulungan ang Felix.
“Marunong akong makipaglaban ngunit paano ko magagawang makain ang mga kaluluwa?” Tanong ni Ruthyst sa sarili.
“Kailangan mong mahawakan ang kanilang dibdib, mahal na prinsepe,” t
