ปราบพยศลูกสาวเจ้าพ่อ

สหรัฐอเมริกา มหานครนิวยอร์ค ศูนย์กลางของคนกว่าครึ่งโลก ไม่ว่าจะเป็นศูนย์กลางวัฒนธรรม แฟชั่น วงการบันเทิงหรือแม้กระทั่งการศึกษาระดับแถวหน้า ก็รวมอยู่ที่นี่ ไม่เว้นแม้กระทั่งคนไทยก็หมายมุ่งมาที่นี่เพื่อศึกษาเล่าเรียน เมื่อเรียนจบดังที่ตั้งใจ บ้างก็บินกลับสู่เมืองไทย เพื่อทำงานตามที่หวังเอาไว้ บ้างก็ใช้ชีวิตที่นี่และทำงานที่ได้รับค่าตอบแทนมากกว่า พร้อมกับหาประสบการณ์ชีวิตให้กับตัวเอง เหมือนเหล่าทายาทมหาเศรษฐีจากเมืองไทย เรียนจบแล้วก็กินเที่ยวเล่นให้หนำใจ จนไม่อยากจะกลับบ้าน เช่นเดียวกับปรายฟ้า ตฤณยากร ทายาทมหาเศรษฐีที่เพิ่งเรียนจบ แต่ยังไม่มีวี่แววว่าจะกลับไปดูแลธุรกิจครอบครัว นัยหนึ่งเธอชอบความหรูหราฟู่ฟ่าของความเป็นแฟชั่นระดับโลก และชื่นชอบการช้อปปิ้ง อีกนัยหนึ่งนั่นคือติดผู้ชาย คนรักของเธออยู่ที่นี่ การกลับเมืองไทยทำให้ต้องห่างเหินกันคนละฟากฟ้า เพราะจัสตินคนรักไม่ยอมตามเธอกลับเมืองไทยแน่ๆ เวลาสี่โมงเย็นตามเวลาของนิวยอร์ค ปรายฟ้ายังคงดื่มด่ำและสนุกกับการช้อปปิ้ง โปรยเงินเล่นบนถนนฟิฟท์ อเวนิว เข้าที่นั่นออกที่นี่กันแบบจุใจ ข้าวของเต็มมือ พอใจแล้วเธอก็จำเป็นต้องกลับ เพราะคืนนี้มีดินเนอร์กับชายคนรัก ฉะนั้นต้องไปเตรียมตัวกันตั้งแต่เวลานี้กันเลยทีเดียว ปรายฟ้ากลับขึ้นเพ้นท์เฮ้าท์สุดหรู เพื่อแต่งองค์ทรงเครื่องให้สวย เธอเลือกชุดแสกเกาะอกสีบรอนเงินรัดรูป ยาวจนไปถึงหัวเข่า ผมยาวสลวยสีบลอนถูกดัดเป็นลอนๆ และเบี่ยงมารวมกันไว้เพียงข้างขวาข้างเดียว             ใบหน้าสวยเจิดจรัสแต่ดวงตาคมกริบราวกับดวงตาเหยี่ยว แต่งแต้มด้วยอายแชร์โดว์สีน้ำตาลบางๆ และกรีดซ้ำด้วยอายไลน์สีดำให้เฉี่ยวคม ปัดแก้มบางๆ รับกับ ริมฝีปากเอิบอิ่มสีแดงเลือดนก เธอแต่งตัวจนกระทั่งเสร็จเรียบร้อย จากนั้นจึงรอคนรักมารับ แต่เมื่อใกล้จะถึงเวลานัด ชายคนรักกลับไม่ยอมโผล่มา ด้วยความร้อนใจจึงโทรศัพท์ไปโทรหาทันที             กริ้ง! กริ้ง! เสียงโทรศัพท์ของอีกฝั่งดังขึ้น ทว่าไม่มีคนรับสาย             “จัสติน ทำไมไม่รับล่ะ นี่มันจะทุ่มหนึ่งแล้วนะ” ปรายฟ้าพยายามโทรศัพท์ติดต่อชายคนรักอีกหลายครั้ง จนกระทั่งรู้สึกไม่สบายใจ จึงออกจากห้องพักไปเพื่อไปหาชายหนุ่มถึงห้องพักอีกที่หนึ่งเช่นกัน              ใช้เวลาเดินทางด้วยแท็กซี่ไม่นานนักก็มาถึงหน้าตึก ซึ่งเป็นเพนท์เฮ้าท์ของ จัสติน เธอให้รถจอดที่ริมถนนพร้อมกับจ่ายค่าโดยสารและเดินเข้าไปในตัวตึก จากนั้นก็ขึ้นลิฟต์ ตรงดิ่งไปหาคนรักทันที ปรายฟ้าถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปโดยไม่ได้เคาะ เพราะปกติเธอก็ทำแบบนี้อยู่แล้วอีกอย่างชายหนุ่มไม่ค่อยล็อคห้อง นอกเสียจากว่าเขาจะไม่อยู่ แต่ปรากฏว่าจัสตินอยู่ในเพ้นท์เฮาท์ และคิดว่าลืมนัดแน่ๆ ปรายฟ้าจึงเดินเข้าไปในห้อง ผ่านห้องนั่งเล่นและห้องครัว และเตียงนอนก็อยู่บริเวณเดียวกัน ไม่ได้มีห้องเป็นสัดส่วนเหมือนบ้านคนไทย เพียงแต่ทำเป็นฉากกั้นเท่านั้นสำหรับห้องพักของหนุ่มโสด ขณะที่เธอเดินเข้าไปใกล้ๆ ฉากกระจกขุ่นขนาดใหญ่ซึ่งมีทั้งหมดสามบาน ภาพเบื้องหน้าคือชายหญิงกำลังแสดงบทรักกันอย่างถึงพริกถึงขิง จัสติน ปรายฟ้าคิดและพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยืนช็อกกับภาพเคลื่อนไหวที่เห็น             จัสติน คนรักของปรายฟ้าอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า กำลังแสดงลีลารักสุดเร่าร้อนสะเด็ดสะเด่ากับผู้หญิงคนหนึ่ง พร้อมกับเสียงร้องครวญครางดังลั่นห้อง ทั้งเสียงของจัสตินและผู้หญิงคนนั้น นี่มีความสุขกันขนาดที่ลืมเธอเลยหรือ ปรายฟ้าได้แต่ยืนนิ่งน้ำตาไหลพราก ริมฝีปากสั่นระริก ทว่าในมือกำกระเป๋าถือไว้แน่น ด้วยความรู้สึกโกรธและโมโหจนอยากจะลากคนทั้งคู่มาฆ่าทิ้งเสียให้รู้แล้วรู้รอด             “Oh god! Come on baby!” เสียงร้องครางของสาวฝรั่งดังออกมาตอกย้ำหัวใจของปรายฟ้า ให้เจ็บปวดยิ่งขึ้นไปอีก “จัสติน เยี่ยมที่สุด เร่งอีก โอ้ว อ่า... ซี๊ด เร่งอีก ฮันนี่” หญิงสาวร้องครางอย่างสุขสม ทว่าคนฟังยังช็อกอยู่ หน้าชาและแทบจะทนฟังไม่ได้อีกต่อไป “โอ้ว ฉันชอบจัง ร้องอีก ร้องดังๆ” ให้ตายสิเสียงของจัสตินคนรักของเธอ ขนาดนี้เชียวหรือ “อูย... อ่า โอ้ว ไม่ไหวแล้วค่ะ จะเสร็จแล้ว จัสติน” หญิงสาวยังคงร้องครางไม่หยุดหย่อน จนกระทั่งปรายฟ้าทนไม่ไหว เรียกสติให้กลับคืนและตัดสินใจขว้างกระเป๋าถือ ใส่ฉากกระจกบานใหญ่ พร้อมกับเอ่ยเรียกชื่อคนรักด้วยน้ำเสียงดังลั่นเกรี้ยวกราด             “จัสติน!” เสียงเรียกคุ้นหูทำให้ทั้งคู่ซึ่งอยู่บนเตียงเร่าร้อนถึงกับชะงักด้วยความตกใจ รีบคว้าผ้าห่มขึ้นคลุมกายทันที             “my god angel!” จัสตินอุทานอย่างตกใจ รีบขยับตัวออกจากการคร่อมคู่ควงอย่างรวดเร็ว และควานหาผ้าเช็ดตัวมาห่อกายเอาไว้ ก่อนจะออกมารับหน้าด้วยท่าทีร้อนรน ขณะที่ร่างกายเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อราวกับคนออกกำลังกายอย่างหนักด             “What do you doing?” ปรายฟ้าไม่อยากจะถามคำถามนี้ ทว่าต้องถามเขาทั้งน้ำตา             “Take it easy honey” จัสตินพยายามบอกให้เธอใจเย็น แต่ทว่าสีหน้าและแววตาของปรายฟ้าดูน่ากลัวเกินกว่าจะต่อรองอะไรได้อีกแล้ว             เพียะ! เพียะ! ปรายฟ้าไม่ได้ใจเย็นอย่างที่เขาบอก แต่เธอกลับเหวี่ยงฝ่ามือหนักๆ ใส่ใบหน้าจัสตินจนหันขวับอย่างแรง ใบหน้าหล่อเหลาสะบัดตามแรงปะทะ และยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเรียกสติ             “angel ผมขอโทษ” จัสตินเอ่ยคำขอโทษด้วยน้ำเสียงตื่นตะลึง เพราะไม่คิดว่าปรายฟ้าจะกล้าตบเขาได้ แต่น้ำเสียงของเขาเหมือนไม่ได้สำนึกสักเท่าไหร่             “ไปตายซะจัสติน” พูดจบปรายฟ้าจึงเดินอ้อมไปยังเตียงกว้างของจัสติน ซึ่งยังมีสาวฝรั่งหน้าสวย นั่งเอาผ้าห่มห่อตัวไว้เช่นเดิม ปรายฟ้าจึงเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วเอื้อมมือไปจิกผมพร้อมกับลากออกมาจากเตียงทันที “นังตัวดี! ออกมานี่!” ปรายฟ้าเอ่ยออกมาเป็นภาษาไทยกับหญิงสาว และลากออกมาโยนไว้ต่อหน้าจัสติน             “นังฝรั่งนี่เป็นใครจัสติน!” ปรายฟ้าถามด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดอีกครั้ง ดวงตาดุกร้าวน่ากลัว             “คือ” จัสตินหาคำแก้ตัวไม่ได้จึงได้แต่อ้ำอึ้ง ปรายฟ้าจึงระเบิดอารมณ์ด้วยการผลักอกเขาแรงๆ จนเซถลาไปเลยทีเดียว             “Fuck you จัสติน!” ปรายฟ้าไม่เคยหยาบคายกับใคร ทว่าผู้ชายคนนี้ทำให้เธอเหลืออดและเสียน้ำตาจนเกินควบคุม               “ที่รัก ฟังผมก่อน” จัสตินพยายามอ้อนวอนและหาคำแก้ตัว ซึ่งมันไม่มีทางฟังขึ้นเป็นอันขาด             “ฟังว่าคุณกำลัง Fuck! กับนังนี่แล้วลืมนัดฟ้าอย่างนั้นเหรอ! คุณลืมดินเนอร์เรา เพราะนังนี่ใช่ไหม” ปรายฟ้าไม่รู้จะหาคำไหนมาด่าให้มันสะใจฝรั่งดี ก็ต้องเลือกคำนี้แหละ             “ไล่มันออกไปเดี๋ยวนี้!” ปรายฟ้าออกคำสั่งดังลั่น โดยไม่สนใจว่าเขาจะทำได้หรือไม่             “แองจี้” จัสตินแทบจะเข่าทรุดเพราะรู้สึกเสียดาย และยังไม่เสร็จสมอารมณ์หมายเสียด้วยซ้ำ             “เดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นฟ้าจะลากมันออกไปเอง!” ปรายฟ้าสั่งอีกครั้งทว่าจัสตินทำอึกอักไม่กล้า เธอจึงต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้จบเสียเลย             “Get out bich!” ปรายฟ้าออกปากไล่พร้อมกับด่าด้วย “What?” หญิงสาวถามกลับราวกับไม่รู้ไม่ชี้เสียอย่างนั้น แถมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าปรายฟ้าคือใคร “I said get out!” ปรายฟ้าออกปากไล่เสียงดังลั่นอีกครั้ง สาวผมบรอนจึงรุกรี้รุกรนวิ่งไปเก็บเอาเสื้อผ้าและรีบใส่ก่อนจะวิ่งออกไปจากห้องทันที