“แม่ วันก่อนพี่แพทให้ไปตั้งหมื่นหนึ่งนะ แล้วตอนนี้เราก็ไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอก อีกเดี๋ยวก็ต้องจ่ายเงินเดือนพนักงาน ไหนจะค่าเช่าร้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ แล้วไหนจะเก็บเงินไว้คืนพี่หมออีก” พาธินีย์ที่รู้สึกสงสารพี่สาวก็พูดระรัวเสียงดัง
“เอ๊ะ! นังพีช ตกลงใครเป็นแม่ ใครเป็นลูกกันแน่ ฮะ! ”
“พีช ขอโทษจ้ะแม่ แต่ว่าแม่สงสารพี่แพทบ้างสิจ๊ะ”
“แล้วแกไม่สงสารฉันบ้างหรือไง ฮะ! ใจคอแกสองคนจะให้ฉันนั่งอยู่แต่ในร้าน ไม่ให้ฉันออกไปเปิดหูเปิดตาบ้างหรือไง ก็แค่เงินห้าพันให้ไม่ได้หรือไง” พูดไปก็แสร้งบีบน้ำตาจนบุตรสาวใจอ่อนอีกตามเคย “ก็ได้ๆ พีชจะให้ห้าพัน แต่เนี่ยเป็นเงินที่พีชได้จากลูกค้ามาเมื่อกี้ เราต้องเอามาแบ่งให้พนักงานเหมือนกัน” พาธินีย์หันไปเปิดลิ้นชักแล้วหยิบเงินออกมาปึกใหญ่ที่คนเป็นแม่เห็นก็ตาลุกวาว เพราะเท่าที่เห็นก็หลายหมื่นอยู่เหมือนกัน
“นังพีช ใครให้ทิปแกม
