EPISODE08 เจ้าเด็กน้อย
1746 Words
-ปรานต์ TALK-
พรึบ! รูปถ่ายโยนลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนโดยฝีมือของไอ้ถมทองเพื่อนในกลุ่มผมเอง
“อะไร”
“รูปถ่ายสิค้าบ เพื่อนปรานต์เห็นเป็นอะไร” ไอ้ลิ้งก์เพื่อนอีกคนที่มีนิสัยกวนประสาทพูด
“รู้ว่ารูป แต่เอามาทำไม”
“ก็หน้าไอ้เหี้ยที่ทำรดาท้องไง เนี่ยมันเสนอหน้าแล้ว” จากที่นอน ๆ ผมดีดตัวลุกขึ้นมาดูเมื่อได้ยินว่าเป็นเรื่องของใคร
“คนนี้เหรอ” หน้าตาก็ดูผู้ดีแต่ทำไมทำสันดานเลวแบบนั้น หน้าแบบนี้เองเหรอไอ้คนเลวคนนั้น
“เออ กูเคยเห็นรดาเปิดรูปมันดูครั้งหนึ่ง”
“แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกับมัน” ผมถามถึงผู้หญิงที่ถูกถ่ายติดมาด้วย
“ไอ้ปรานต์ครับ กอดกันขนาดนี้จับมือกันขนาดนี้ก็แฟนกันแหละ หรือไม่ก็พี่น้องท้องชนกัน คนเราก็มีแค่นี้ไหมวะ” ไอ้ธุพูด ไอ้นี่ก็เพื่อนในกลุ่มผมเหมือนกัน รดาที่พูดถึงคือแฟนผมเอง เราคบกับตั้งแต่ม.3 ผมมันอ่อนจะเรียกแบบนั้นก็ได้ เพราะรดาเป็นแฟนคนแรกผมจึงอยากจะถนอมเธอไว้ให้ดี ใครจะคิดว่ารดาจะโดนผู้ชายคนนั้นหลอกฟันแล้วทิ้งเธอ ผมเจ็บที่โดนรดาสวมเขา แต่เจ็บกว่าที่รดาเลือกปกป้องมัน เธอไม่บอกผมว่าไอ้ชั่วคนนั้นมันเป็นใคร ผมกับกลุ่มเพื่อนจึงต้องสืบกันเอง กว่าจะได้เรื่องก็ใช้เวลานานหลายปีเพราะมันเหมือนงมเข็มในมหาสมุทร
“กูจะแก้แค้นให้รดา” ผมพูดขณะที่มองรูปถ่ายก่อนจะขยำรูปจนยับเยิน ความเจ็บปวดที่รดาได้รับ ผมจะส่งคืนผู้ชายคนนี้ทั้งหมดให้สาสมกับที่มันทำกับเธอ
“อย่าว่างี้งั้นเลยนะเพื่อนปรานต์ กูรู้มึงรักรดามาก แต่มึงกับรดาเป็นเพื่อนกันแล้วไง ตอนนี้รดาไม่ได้รักมึงแบบนั้นแล้ว มึงจะเอาตัวเองเข้าไปยุ่งทำไม ไหนจะเรื่องแต่งงานที่มึงยังไม่เคลียร์อีก หลายเรื่องนะเพื่อน” ไอ้ลิ้งก์ทำหน้าเครียด ที่เพื่อนพูดก็ถูก แต่แค้นในอกถ้าไม่ได้เอาคืนก็ไม่มีวันหาย เหมือนที่คนพูดกันว่าสิบปีก็ไม่สายที่จะแก้แค้น
“ช่างหัวงานแต่ง ตอนนี้กูต้องเอาคืนไอ้ระยำคนนี้ให้ได้ มันแย่งแฟนกูแต่เสือกไม่ดูแลให้ดี กูจะแย่งแฟนมันบ้าง กูจะย่ำยีแฟนมันไม่ให้เหลืออะไรดีเลยคอยดู”
“ตกหลุมรักขึ้นมาจะแย่เอานะเพื่อนปรานต์ มึงก็รู้สิ่งที่ควบคุมยากที่สุดคือหัวใจ ความรักเกิดขึ้นเมื่อไหร่ใครจะรู้” ไอ้ลิ้งก์เตือน
“กูเลิกสนใจคำว่ารักตั้งแต่รดาหักหลังกูแล้ว”
“หึ หัวใจคนเรามันเชื่อฟังเราที่ไหนล่ะ เอาเถอะมึงอยากทำอะไรก็ทำเลย” ไอ้สาธุทำหน้าเบื่อหน่าย
“กูแล้วแต่มึง” ไอ้ถมทองดูจะสนับสนุนผมนะ เพราะมันเป็นคนตามหาผู้ชายคนนี้มาตลอด ก็แน่ล่ะมันเป็นลูกพี่ลูกน้องของรดาไงครับ
“งั้นกูคงต้องเริ่มจากทำให้ผู้หญิงคนนี้รักกูก่อน”
“ตามสบายเลยครับเพื่อนปรานต์เชิญเพื่อนปรานต์ทำเต็มที่เลยแล้วอย่าเสียใจที่เล่นกับไฟนะครับ” ในเมื่อห้ามไม่ได้ไอ้ลิ้งก์มันก็ต้องปล่อยให้ผมทำตามใจตัวเองไงครับ
-END ปรานต์-
-นาฬิกา TALK-
คลับ KN
เวลา 21:26 น.
หมดไปหนึ่งวันกับการอยู่กับพี่ก้อง ตอนนี้เขาก็มาที่คลับพร้อมกับฉันด้วย เด็กคนอื่น ๆ ฉันไม่ได้ไปเจอเลย แต่ดีหน่อยที่นัดคนโปรดออกมาที่นี่ พอให้หัวใจกระชุ่มกระชวยเพราะเราไม่ได้เจอกันเป็นอาทิตย์แล้วมั้ง คิดถึงเป็นบ้าเลย
“มีเด็กมาด้วยนะพี่”
“หึ”
“อย่ามาหึใส่เค้าสิ เค้าโดนพ่อกักบริเวณตั้งนานไม่ได้เจอเด็ก ๆ เลยนะ เหงาสุด ๆ ไม่มีสายตาน่ารักคอยอ้อน”
“จ้า แม่คนมีข้ออ้างเยอะ”
“แล้วนี่เค้าสวยหรือยังอะ” ยกกระจกพกขึ้นมาส่องหน้าหนึ่งทีเจอคนโปรดทีไรมันตื่นเต้นทุกทีเลยสิน่า กลัวไม่เป๊ะ กลัวจะทำตัวเบ๊อะบ๊ะไม่น่ารักใส่เขา ฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้
“สวยแล้ว สวยกว่านี้ก็นางฟ้าแล้ว”
“เค้าชอบอยู่กับพี่เพราะแบบนี้แหละ ไม่เคยขัดอะไรเค้าเลย อวยเค้าตลอด”
“อืม ว่าแต่จะแต่งตัวอีกนานไหมถ้านานพี่จะได้นอนรอ”
“นี่ไงเสร็จแล้วค่าพ่อวัยรุ่นใจร้อน” ฉันเปิดประตูลงจากรถ พี่ก้องก็ลงเช่นกันจากนั้นฉันก็ควงแขนพี่ก้องเข้ามาทางประตูด้านหลัง เดินมาที่ห้องวีไอพี ไข่เจียวนั่งรออยู่กับคนโปรดแล้ว เด็กอะไรเห็นไกล ๆ ยังน่ารักเป็นบ้า เห็นหน้าก็พาใจเต้นตึกตัก “นั่นไงเด็กฬิน่ารักไหม”
“ก็ดูดี”
“ที่สุด ระดับฬิแล้ว” ฉันยิ้มให้พี่ก้องแล้วหันไปโบกมือส่งยิ้มให้คนโปรดก่อนจะเดินไปนั่งข้าง ๆ เขา
“ใครครับฬิ” คนโปรดกระซิบถาม
“เพื่อนฬิน่ะ ชื่อก้อง” เวลาแนะนำพี่ก้องก็จะประมาณนี้นะ คนโปรดเป็นแค่เด็กที่เลี้ยงไว้ ไม่จำเป็นต้องรู้เยอะแยะ
“ผมเพิ่งเห็นฬิพาเพื่อนมา”
“คนนี้เขาสำคัญกับฬิ โปรดเป็นยังไงบ้าง สบายดีไหมเนี่ย เหมือนจะผอมลงนะ”
“ไม่ค่อยสบายครับ ผมคิดถึงฬิ” คนโปรดโอบรอบเอวฉันไว้ เขาโน้มใบหน้ามาหอมแก้มและกระซิบว่า “ฬิมีกลิ่นผู้ชายอื่นอีกแล้ว ผมไม่ชอบเลย”
“เอ่อ พี่ก้องคะนี่คนโปรดค่ะ” ฉันเปลี่ยนเรื่อง พูดคล้ายว่าลืมแนะนำคนโปรดให้พี่ก้องรู้จัก
“...” พี่ก้องพยักหน้าด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง พี่ก้องนั่งข้างไข่เจียว ต้องบอกว่าพี่ก้องกับไข่เจียวก็รู้จักกันบ้าง รู้จักไข่เจียวที่เรียบร้อยนะ
“คืนนี้ค้างด้วยกันไหม ผมคิดถึงฬิมากจริง ๆ นะครับ” อืม ฉันก็คิดถึงเด็กขี้อ่อยคนนี้นะ แต่พี่ก้องมาด้วยน่ะสิ ฉันจะทิ้งให้เขากลับคนเดียวได้ยังไง เดี๋ยวน้อยใจฉันอีก “นะครับฬิ พรุ่งนี้ผมมีสอบด้วย ผมอยากได้กำลังใจจากฬิก่อนไปสอบ”
“เอ้า มีสอบแล้วมาทำไมเนี่ย รีบกลับไปอ่านหนังสือเลย”
“ไม่เอาครับ ผมอยากอยู่กับฬิไง ฬิคือกำลังใจของผม คืนนี้อยู่ด้วยกันนะครับ นะครับ” สายตาและน้ำเสียงอ้อน ๆ ทำให้ฉันใจร้ายไม่ลง
“พี่ก้องคะ พี่เอารถฬิกลับเลยนะ คืนนี้ฬิจะค้างที่นี่” ก็เด็กมันอ้อนไง ไม่ให้ใจอ่อนได้ไงอะ ไม่ได้อยู่ด้วยกันนานแล้วด้วยขอนอนกอดให้หายคิดถึงหน่อย
“ตามใจ” พี่ก้องแสยะยิ้มก่อนจะยกแก้วชนกับแก้วของไข่เจียว หลังจากนั้นไข่เจียวชวนพี่ก้องพูดคุย ฉันก็นั่งคลอเคลียคนโปรดไง ก็เด็กมันน่ารัก เห็นคนโปรดแล้วลืมทุกอย่างที่ปวดหัวเลยนะ
นั่งดื่มกับพี่ก้อง ไข่เจียวและคนโปรดอยู่สักพักเราก็แยกย้าย ฉันกับคนโปรดค้างที่คลับ เราเคยค้างด้วยกันบ่อย นอนเตียงเดียวกัน กอดกันบ้าง หอมแก้มบ้าง แต่ไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่านั้นนะ ฉันไม่พร้อม คนโปรดก็ดูไม่ได้กระตือรือร้นในเรื่องนั้น ฉันไม่อยากมีอะไรกันที่มันลึกซึ้งมาก ๆ กลัวเรื่องแดงจะวุ่นวายถึงพ่อ เดี๋ยวได้ว่าฉันทำชื่อเสียงตระกูลเสียหาย ขี้เกียจฟังพ่อบ่น
แต่ว่าวันนี้ทำไมไม่เหมือนทุกครั้ง จากที่นอนกอดและหอมแก้มคล้ายว่ามันจะเลยเถิดไปไกล คนโปรดกำลังขึ้นมาคร่อมทับบนตัวฉัน
“เอ่อ ฬิง่วงแล้ว เรานอนกันเถอะ” อย่านะเจ้าเด็กน้อย อย่ามาจ้องตากันแบบนี้สิ
“แต่ผมยังไม่ง่วงไง เราหาอะไรทำกันไหมครับ” คนโปรดกระซิบที่ข้างใบหูเมื่อพูดจบเขาก็หอมแก้มฉันและแตะจูบตามซอกคอฉัน
“เอ่อ…” แบบนี้ไม่ได้ดิ ฉันยังไม่พร้อม เออถึงจะเลี้ยงผู้ชายเยอะแยะ แต่ก็ไม่ได้ปล่อยตัวขนาดนั้น เกิดป่องขึ้นมาไม่รู้ใครคือพ่อเด็ก แม่ได้อายชาวบ้าน
ในขณะที่ฉันตะกุกตะกักไปไม่เป็น ปลายนิ้วคนโปรดแตะที่ปลายคางฉันแล้วลูบเบา ๆ อีกนิดริมฝีปากของเราคงประกบกัน “ผมคิดถึงฬิมากนะครับ”
ริมฝีปากคนโปรดอยู่ในระดับที่ฉันขยับเพียงนิดก็จะสัมผัสกัน ฉันจึงผลักออก “อย่าแหกกฎสิ”
“...” คนโปรดชะงัก
“ลืมเหรอเราเป็นอะไรกัน” ฉันจึงพูดย้ำเพื่อดึงสติที่เหมือนจะเตลิดของเขา
“ผมแค่อยากเป็นคนเดียวของฬิ อยากเป็นคนเดียวที่ฬิคิดถึงและใส่ใจอยู่ตลอดเวลาไงครับ”
“โปรดก็เป็นมากกว่าคนอื่นอยู่แล้วไง” ฉันยกมือขึ้นลูบใบหน้าหล่อเหลาเมื่อเขาพูดด้วยน้ำเสียงแอบเศร้า
“ไม่อยากมากกว่าคนอื่น อยากเป็นคนเดียว”
“อ่า ง่วงแล้วสิ เรานอนกันเถอะโปรด พรุ่งนี้พี่มีธุระ” แทนตัวว่าพี่นี่คือจริงจังแล้วนะ หมดหนทางจึงต้องมาจบที่ตรงนี้
“โปรดจะนอนได้ไงครับพี่ฬิ ตรงนี้ของโปรดมันตื่นแล้ว” เอาสิ เอากับเด็กเจ้าเล่ห์คนนี้ แทนที่จะกลัวกลับแทนตัวด้วยชื่อ เรียกฉันว่าพี่ไหนจะทำหน้าทำเสียงอ้อนอีก ละ ละอะไรที่ว่าตื่นน่ะ
“ก็ทำให้หลับสิ” อะไรตื่นไม่รู้ แต่อย่าตื่นขึ้นมาเลยหลับ ๆ ไปเถอะ “พรุ่งนี้มีสอบไม่ใช่เหรอ ต้องรีบนอนนะ”
“โปรดก็อยากนอน แต่ว่า…”
“พี่ว่า…”
“แค่จับก็ได้ครับ พี่ฬิไม่เคยจับของโปรดเลยนะ” โปรดต้องพูดว่าพี่ฬิไม่เคยจับของใครเลยถึงจะถูกนะลูก พี่เคยจับแต่ของปลอมที่ไข่เจียวเอามาเล่นแล้วบังคับให้พี่จับ บังคับให้พี่เล่นด้วย
- Writer
