Chapter 2

2027 Words

“ ที่บ้านมีใครอยู่หรือเปล่า” มาเฟียเอ่ยถาม “ ไม่มีค่ะ คุณแม่ไปทำงานเข้าเวรคืนนี้ ดาอยู่กับมารีนสองคนค่ะ“ ” ฉันขอเข้าไปในบ้านหน่อยได้ไหม“ ” ได้ค่ะ“ ดานีน เดินนำหน้ามาเฟียเข้าไปในบ้าน ก่อนที่เขาจะนั่งลงที่ห้องรับแขก สายตามองไปรอบๆบ้าน โดยที่ไปสะดุดตาเข้ากับ ดานีน ที่กำลังเดินเข้าไปหยิบน้ำจากในตู้เย็น และพยายามเอื้อมหยิบแก้วที่อยู่สูงขึ้นไปบนชั้น มาเฟียเดินเข้าไปด้านหลังก่อนหยิบแก้วใบนั้นที่ดานีนพยายามจะหยิบ แต่อกแกร่งกลับชนเข้ากับหลังของหญิงสาว ทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย และรู้สึกแปลกๆ ” ระวังหน่อย สูงขนาดนี้แก้วมันจะหล่นใส่เอา“ มาเฟียยื่นแก้วที่เพิ่งหยิบให้ดานีน ที่หันกลับมาเผชิญหน้ากับอกแกร่งของเขาในระยะกระชั้นชิด ” ขอบคุณค่ะพี่มาเฟีย....“ กลิ่นน้ำหอมที่ทำเอาดานีน ใบหน้าเห่อร้อน เพราะนี่เป็นครั้งแรก ที่เขาเห็นพี่ชายของมารีนใกล้ๆแบบนี้ รอยยิ้มที่กดยิ้มมุมปากของมาเฟียหนุ่มที่หญิงสาวไม่เห็น ก่อนที่เขาจะหมุนตัวเดินออกไป ปล่อยให้ดานีนยืนอึ้งอยู่แบบนั้น ไม่นานเสียงใสๆของมารีนก็ดังขึ้น "เฮียทำไมยังไม่กลับคะ?" "เฮียแค่แวะเข้ามาดูว่าหนูอยู่กันยังไงแล้วเฮียจะกลับครับ" "เฮียไม่ต้องเป็นห่วงน๊าาาาา" "โอเค งั้นเฮียกลับนะครับ" มาเฟียเดินออกจากบ้านของดานีน ก่อนจะเดินไปที่รถที่จอดฝั่งตรงข้าม แต่สายตากลับหันไปเห็นวัยรุ่นท่าทางไม่ดีสองคนที่ทำท่าทางมองบ้านของดานีนแล้วออกอาการท่าทางจะไม่น่าไว้ใจ สายตาคู่คมมองครู่เดียวก็รู้ทันทีว่าไม่ปกติ เมื่อมองไปรอบๆ หากดึกมากกว่านี้ ที่นี่คงไม่ปลอดภัยแน่หากไอ้สองคนนี้ยังอยู่ และก็เป็นจริงเมื่อเห็นชายสองคนนั้นเดินอ้อมไปด้านข้างบ้านของดานีน แม้จะมีรั้ว แต่รั้วก็เตี้ยเอาซะเหลือเกิน "เสียเวลากูจนได้" ขาแกร่งก้าวไปอย่างเงียบๆ ก่อนจะไปจนกระทั่งถึงด้านหลัง ที่สองคนนั้นพยายามจะสเดะากุญแจประตูด้านข้างบ้านของดานีน "เร็วดิไอ้ห่า ป้าเจ้าของบ้านไปเข้าเวรนานชัว กูนับวันมาแล้ว" "ลูกสาวแจ่มแบบนี้ก็ชมหน่อยแล้วกันเว้ย" เสียงทั้งสองคุยกันก่อนที่มาเฟียหนุ่มที่ยืนด้านหลังราวกับเงามัจุราชก็มีแววตาที่ดุขึ้น "ชู่ว" ทั้งสองคนไม่กล้าขยับแม้แต่น้อย เมื่อถูกมีดคมกริบจอคอคนที่สะเดาะกุญแจ ส่วนข้างๆอีกคนก็ถูกปืนจ่อ เสียงของมาเฟียหนุ่มเอ่ยขึ้น ทำเอาทั้งคู่ที่เป็นแค่อันทพาลกระจอกกลัวแทบฉี่ราด "มึงจะมีเวลา15วินาทีเพื่อมองโลกหลังจากกูกรีดมีดลงคอหอยมึง รีบมองโลกให้เยอะๆแล้วกัน" ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ชายสองคนนอนแน่นิ่งในพงหญ้ารกๆข้างบ้านของดานีน ก่อนที่ชายหนุ่มจะตามลูกน้องมาเก็บกวาด หากไม่จัดการ น้องสาวของเขาและดานีนคงจะตกเป็นเหยื่อในวันนี้แน่ๆ ครืด ครืด มารีน สายเข้า (ว่าไงครับ) (เฮียไปทำงานเหรอคะ) (ทำงานอยู่ครับ หนูมีอะไรหรือเปล่า) (หนูเห็นลูกน้องเฮียมาทำอะไรข้างบ้านเพื่อนหนูด้วยนะ เฮียบอกมาเลยว่าเกิดอะไรขึ้น) (เฮียไม่ได้ให้ไปแอบเฝ้าหนูหรอกครับ) (แล้วพวกเขามาทำไมกันละคะ) (เฮียให้ไปทำงานแถวนั้น ไม่มีอะไรหรอกครับ) (อ่อ แน่นะคะ) (แน่ครับ ว่าแต่เฮียว่าหนูพาเพื่อนไปนอนที่คอนโดมั้ย แถวนั้นสายเฮียบอกว่าจะมีเรื่อง) (จริงเหรอคะ!!! งั้นเดี๋ยวหนูไปนอนที่คอนโดก็ได้ เฮียส่งคนมารับหนูหน่อยนะคะ) (ครับ) มาเฟียกดยิ้มเมื่อได้ยินน้องสาวเอ่ยแบบนั้น แม้เขาจะโกหกมารีน แต่ก็เพื่อความปลอดภัยของเธอและเพื่อนอย่างดานีน “นายครับ ผมจัดการเรียบร้อยครับ” ลูกน้องที่ถูกส่งไปเก็บงานตรงข้างบ้านของดานีนกลับมารายงาน “อืม เก็บงานยังไงของมึง มารีนถึงเห็น” “ครับ!! คุณหนูเห็นพวกผมเหรอครับนาย! แย่แล้วเห็นตอนผมลากไอ้สองคนนั่นมั้ยครับ” “ไม่เห็น รอบหน้าพวกมึงระวังหน่อย น้องสาวกูหูตาไว้” “ครับนาย” “คืนนี้ของเข้ากูคงไม่ได้อยู่ดู และคงไม่เข้ามาแล้ว” “ครับนาย” มาเฟียเป็นคนขับรถไปรับมารีนด้วยตัวเอง เมื่อมาถึงบ้านของดานีน ทั้งคู่ก็นั่งรอพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า “เฮียมาเองเลยเหรอคะ” “เฮียว่างพอดี” “เฮียเนี่ยนะว่าง!!” “ไปขึ้นรถครับ” มารีนที่เดินนำหน้าออกไปก่อนด้วยความเคยชิน แต่ดานีนแม้จะรู้ว่ามาเฟียคือพี่ชายของมารียมานาน แต่ไม่เคยมีโอกาศใกล้มากบ่อยๆแบบวันนี้ “ไปซิ รถจอดอยู่หน้าบ้าน“ ”คะ...ค่ะ“ ”เธอกลัวฉันหรือไง ทำไมเสียงสั่น?“ มาเฟียเอ่ย ”ปะ...เปล่าค่ะ“ ”งั้นไปขึ้นรถ“ ”ปกติ พี่พกทั้งปืน ทั้งมีดติดตัวตลอดเหรอคะ...“ ”เธอเห็น?“ ”มะ...ไม่เห็นค่ะ“ “ไม่เห็นก็ดี แต่ฉันแนะนำว่าถ้าเห็น ให้ลืมมันซะ และรีบไปขึ้นรถ นี่ดึกแล้ว” “!!!!!!!!” ตลอดทางดานีน ที่นั่งอยู่ด้านหลังไม่กล้าแม้แต่จะมองไปด้านหน้ารถพี่ชายของมารีนอย่างมาเฟียที่กำลังขับอยู่ เมื่อเธอนึกถึงภาพที่เธอเห็นเมื่อตอนก่อนออกมาจากบ้านช่วงหัวค่ำ แม้จะเป็นภาพที่เห็นไม่ชัดนัก แต่เธอเห็นมาเฟียที่เดินมาจากข้างบ้านของเธอ พร้อมมีดสั้นและมือกับมีดที่เปื้อนเลือด เขาเดินออกมาพรางใช้ผ้า ค่อยๆเช็ดไปบนมือและมีดสั้นนั่น มันทำให้เธอรู้สึกกลัวใบหน้าหล่อๆของเขาไม่น้อย สายตาคู่ที่มองกระจกหลัง เห็นหญิงสาวที่นั่งมองแต่ข้างทางมาตลอดเวลา ก็รู้ได้ทันทีว่าเธอน่าจะเห็นเหตุการณ์ที่เขาจัดการอันธพาลกระจอกสองคนนั้นที่ข้างบ้าน “ มารีน พรุ่งนี้ไปเรียนกี่โมงครับ” “ 9 โมงค่ะเฮีย แต่เดี๋ยวหนูขับรถไป เฮียไม่ต้องห่วงนะคะ” “ เฮียจะห่วงก็ตรงหนูขับรถไปเองนี่แหละ แถมพาเพื่อนร่วมชะตากรรมอีกหนึ่งชีวิตนะครับ” “ เฮียหลอกด่าหนูป่ะเนี่ย” “ เฮียก็แค่เป็นห่วง เดี๋ยวพรุ่งนี้เฮียให้การ์ดมาขับรถให้นะครับ” “ ก็ได้ค่ะ“ ” ดานีน“ เสียงมาเฟียเอ่ยเรียกเพื่อนของน้องสาวที่นั่งอยู่ด้านหลัง ”คะ...คะพี่มาเฟีย“ ” ถ้าไปกับมารีน บอกมารีนขับรถเร็วๆหน่อยนะ เดี๋ยวคนอื่นชนท้ายเข้า“ ” เฮียอ่าาา“ ไม่นานหลังจากถึงคอนโดของมารีน สองสาวก็พากันยกกระเป๋าลงจากรถของมาเฟียทันที ก่อนที่จะเดินขึ้นไปบนคอนโด มาเฟียเอ่ยกับดานีนเบาๆขึ้น ” ฉันร้ายเฉพาะกับคนที่ควรร้ายเท่านั้น“ ”ค่ะ....“ ” เลิกทำหน้าหวาดกลัวฉันได้แล้ว ฉันไม่ใช่ผี“ ” ค่ะพี่มาเฟีย“ หลังจากส่งสองสาวที่คอนโดเสร็จ มาเฟียหนุ่มขับรถกลับที่บ้านปีกขวา ซึ่งหากเทียบกันกับเมื่อก่อนตอนเขายังเด็ก บ้านปีกขวาใหญ่ขึ้นมากกว่าเดิมอีกสามถึงสี่เท่าตัว เพราะกะตัญผู้เป็นพ่อ ขยายบ้านปีกขวาออกไปเป็นสามส่วนจากตัวบ้านหลัก ในช่วงที่เขาและน้องๆเริ่มเข้าสู่วัยมัธยม บ้านทั้งสามส่วนที่แยกออกมาจากบ้านหลักเป็นของเขาและน้องๆคนละหนึ่งส่วน และทั้งสามพี่น้องแม้จะมีคอนโดเป็นของตัวเอง แต่ก็ยังเลือกที่จะกลับเข้ามาอยู่ในบ้านปีกขวาของพ่อและแม่ตัวเองอยู่ดี ” เรียกแม่บ้านมาเตรียมน้ำให้อาบหน่อย“ มาเฟียหนุ่มเอ่ยขึ้นในขณะที่เดินกลับเข้ามาในบ้าน ” ครับนาย“ หลังจากความเหนื่อยล้าที่ก่อตัวมาตลอดทั้งวัน มาเฟียหนุ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าเหลือเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวต่ำๆเท่านั้น ไม่นานน้ำที่อุ่นกำลังดีถูกเตรียมขึ้นจากฝีมือของแม่บ้านในเวลาเกือบตีหนึ่งนั่น ” ยังยืนอยู่ทำไม?“ มาเฟียหนุ่มเอ่ยเมื่อเห็นสาวใช้ที่เพิ่งเตรียมน้ำให้เขาอาบ ยังยืนอยู่ที่เดิมในห้องน้ำนั่น ” เผื่อคุณมาเฟียมีอะไรให้รับใช้อีกค่ะ“ ” กลับออกไปได้แล้ว ถ้าฉันไม่ได้สั่ง อย่าทำนอกเหนือคำสั่ง!!! เพราะฉันไม่ชอบ!!!“ ” ค่ะ...“ ” อย่าคิดเอาตัวเองไปเทียบกับแม่ฉัน!!! เพราะสิ่งที่เธอกำลังทำมันต่างจากแม่ฉันโดยสิ้นเชิง จำไว้! ออกไป!!!“ ”คะ...ค่ะคุณมาเฟีย“ สาวชายคนนั้นตัวสั่นเทาเมื่อได้ยินเสียงตวาดจากมาเฟียหนุ่ม เธอรีบก้มหัวให้ผู้เป็นนายแล้วเดินออกจากที่นั่นในทันที มาเฟียหนุ่มหงุดหงิดไม่น้อยที่เห็นการกระทำของสาวใช้ในบ้าน ซึ่งในตอนที่แม่กับพ่อเธอรักกัน แม่เธอจริงๆอยู่ในสถานะของเด็กอุปถัมภ์ของปู่เขา ไม่ใช่สาวใช้แต่อย่างใด แต่เพราะแม่ของเขาเป็นคนที่ถ่อมเนื้อถ่อมตน เลยชอบกดตัวเองในสถานะสาวใช้มาตลอด และอีกอย่าง พ่อของเขารักแม่ของเขามาตั้งแต่แม่เขายังเด็กด้วยซ้ำ หลังจากนอนแช่น้ำอุ่นๆอย่างสบายตัวอยู่พักใหญ่ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปคว้าและกดรับสาย (ว่าไงครับทำไมป่านนี้หนูยังไม่นอน) (เฮียคะ ไฟที่คอนโดดับทั้งคอนโดเลยค่ะ หนูสับเบรคเกอร์แล้ว มันก็ยังดับอยู่ค่ะ) (หนูอยู่เฉยๆนะมารีน ห้ามแตะต้องอะไรเด็ดขาดจนกว่าเฮียจะไปเข้าใจไหมครับ) (ค่ะเฮีย) แต่ในเสี้ยววินาทีที่กำลังจะกำลังจะวางสาย มาเฟียได้ยินเสียงแว่วๆมาจากปลายสายของมารีน เสียงนั้นเป็นเสียงของดานีน ที่เอ่ยว่าหลอดไฟมันช็อต และเธอเจอหลอดไฟใหม่สำรองแล้ว เธอสามารถเปลี่ยนมันเองได้ ไม่ต้องรบกวนเขาให้ไปดึกๆดื่นๆ ” ห้ามน้องตัวเองได้ อย่าเสือกห้ามเพื่อนน้องไม่ได้อีกกู“ สองสาวที่อยู่ในคอนโดใหญ่ท่ามกลางความมืด โดยที่มารีนเจ้าของคอนโด เธอกลัวความมืดอยู่ไม่น้อย ได้แต่เดินเกาะชายเสื้อของดานีน ที่กำลังพยายามหาทางซ่อมไฟดวงที่เสีย จนทำให้ไฟทั้งห้องตัดอยู่ในความมืด “ ดา เรารอเฮียมาก่อนดีกว่าไหม” มาลีนเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นดานีน ยกเก้าอี้ตัวสูงจากบาร์มายังพื้นที่เพดานมีไฟเสีย “ ดาเปลี่ยนได้ ปกติอยู่บ้านดาก็ทำเองนะ” “ ทำไมดาเก่งจัง เรานี่ทำอะไรไม่เป็นซักอย่างเลย” “ ดาอยู่กับแม่แค่สองคน ถ้าดาไม่ทำแล้วใครจะทำล่ะจริงไหม รีนอยู่กับครอบครัว มีพี่ชายทั้งสองคน รีน ไม่จำเป็นต้องทำเองสักหน่อยถูกไหม” “ มีพี่ชายสองคนก็จริงนะ แต่พี่คนที่สองนี่ชอบแหย่เราอยู่เรื่อย” “ เดี๋ยวรีน จับเก้าอี้ไว้นะ ดาจะปีนขึ้นไปเปลี่ยนหลอดไฟ” “ โอเค” ดานีน ที่เป็นหญิงสาวตัวเล็กเหมือนกับมารีน เธอค่อยๆปีนขึ้นไปบนเก้าอี้บาร์ที่ไม่มีพนักพิงตัวสูง พร้อมถือหลอดไฟขึ้นไปด้วยอีกหนึ่งดวง มารีนที่ก็กลัวว่าเพื่อนจะตกลงมา เธอพยายามจับเก้าอี้ไว้แน่นท่ามกลางความมืด ซึ่งมีแต่แสงจากแฟลชมือถือของทั้งคู่ที่เปิดทิ้งไว้เท่านั้น

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more