“คุณกำลังทำอะไรครับพิงค์ ท่าทางเคลิ้มเชียว”
“ก็ทอยตัวหอม พิงค์ชอบกลิ่นคุณ... พิงค์จินตนาการว่าคุณกำลังเดินแบบอยู่บนแคตวอล์ก ลุคคุณเหมือนนายแบบน้ำหอมตามเคาน์เตอร์แบรนด์ดังเลยค่ะ”
“ฮ่า ๆ หื่นจริงนะคุณผู้หญิง ขนาดป่วยอยู่แบบนี้ หิวผมล่ะสิ” องศายักคิ้วถามอย่างชอบใจ ถ้าไม่ติดว่าเธอป่วย เขาจะจับเธอกดตอนนี้ไปเลย อะไรคือการมาทำสายตาเว้าวอนแบบนี้ใส่เขา ยัยผู้หญิงหื่น
“ไปเอาข้าวมาเลยค่ะ ชิ ! งอนแล้ว พิงค์จะได้กินยานอน… ส่วนเรื่องงานพิงค์ ทอยช่วยไปที่บริษัท เพื่อลางานให้พิงค์หน่อยได้ไหมคะ”
“ได้ครับ เดี๋ยวผมจัดการให้ครับ พิงค์ไม่ต้องกังวล มาทานข้าวกันดีกว่าครับ” องศาปรับเตียงนอนให้เธอได้นั่งสบายขึ้น แขนข้างขวาของเธอยังใช้งานไม่ได้ เพราะโดนมีดแทง เย็บไปตั้งหลายเข็ม “ค่อย ๆ ทานนะครับ ไม่ต้องรีบ”
“แต่งงานกับพิงค์เถอะทอย มาเป็นสามีพิงค์” อยู่ดี ๆ รติรัตน์ก็พูดขึ้นมาหน้าตาเฉย
“อะไรนะครับ”
“พิงค์อยาก
