คืนเร่าร้อนกับดาวโฮส #2
1265 Words
ด้านองศา หลังจากได้สัมผัสมือนุ่มนิ่มของรติรัตน์ เขาก็แทบไม่อยากปล่อยมือเธอเลย วันนี้เขาแค่อยากหาอะไรสนุก ๆ ทำเพราะเพิ่งเดินทางมาถึงเมืองไทยเมื่อเช้า อีกอย่างก็ยังหาคู่นอนไม่ได้เพราะลูกน้องคนสนิทอย่างเมธียังไม่เอาแค็ตตาล็อกมาให้เลือก จะให้นอนเปลี่ยวคนเดียวก็ไม่ไหวเพราะเขาเป็นคนที่มีความต้องการเรื่องนี้สูง
องศาเห็นมือของอีกฝ่ายจับแก้วสั่น ๆ เขาชำเลืองตามองดูเรือนร่างที่อยู่ภายใต้เดรสรัดรูปสีดำ ทำให้จินตนาการได้เลยว่าร่างกายของเธอภายใต้ชุดเดรสจะสวยงามมากขนาดไหน
“คุณจะดื่มอะไรดีคะ”
“ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลยนะครับเจ้าหญิง”
“เรียกพิงค์ก็ได้ค่ะ”
“งั้นคุณเรียกผมว่าทอยก็ได้ครับ... คุณมาเที่ยวที่นี่บ่อยเหรอ”
บ้าเอ๊ย เขาเผลอไปบอกชื่อเล่นของตัวเองให้เธอรู้ได้ยังไง ปกติเขาจะระวังตัวเองตลอด เพราะเขาทำอะไรแบบนี้แค่ความสนุกชั่วครั้งชั่วคราว
แต่กับเธอมันแตกต่างออกไป คงเพราะเขาสัมผัสได้ถึงความไร้เดียงสาที่เธอแสดงออกมาจากภาษากายที่สามารถอ่านได้ ซึ่งเขาเรียนมาเพื่อใช้ในการทำธุรกิจ มันจึงเป็นข้อได้เปรียบทำให้สามารถอ่านใจคู่ค้าได้ องศามองรอยยิ้มของหญิงสาวด้วยใจเต้นระส่ำ
“เปล่าค่ะ นี่คือครั้งแรกของฉัน”
“ตื่นเต้นใช่ไหมล่ะครับ”
“มากเลยละค่ะ” รติรัตน์ตอบไปตามความจริง “แล้วคุณล่ะคะ ตื่นเต้นไหม... น่าจะเคยชินแล้วใช่ไหมคะ อาชีพของคุณน่าตื่นเต้นดีนะ ได้เจอผู้คนใหม่ ๆ ตลอดเวลา... ฉันคิดว่ามันน่าสนใจดีน่ะค่ะ คุณคงจะสนุกกับงานที่ทำมาก ๆ”
“ก็ดีครับ” จะให้ตอบว่าไงล่ะ เพราะเขาไม่เคยทำ ถ้าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาถูกใจจริง ๆ ก็ฝันไปเถอะว่าเธอจะได้พูดคุยกับเขา เพราะเขาเป็นคนถือตัวและหยิ่งยโส
รติรัตน์ส่งยิ้มหวานไปให้ชายหนุ่มตรงหน้า เธอเริ่มรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น จากนั้นก็เริ่มเล่าเรื่องตลกให้ชายหนุ่มฟัง องศานั่งจิบเครื่องดื่มพลางฟังเรื่องตลกที่เธอเล่า เขายิ้มมุมปากนิด ๆ เพราะเสียงของเธอมันฟังดูไพเราะ เธอเป็นผู้หญิงที่ยิ้มสวยมาก ฟันเรียงตัวสวยอย่างเป็นระเบียบ แสดงว่าเป็นผู้หญิงที่ดูแลตัวเองเป็นอย่างดี
ว่าแต่... รู้สึกเหมือนเคยเจอเธอที่ไหนกันนะ คิดยังไงก็คิดไม่ออก
“ทำไมคุณถึงมาทำงานนี้ล่ะคะ หน้าตาหล่อ ๆ แบบคุณไปเป็นดารายังได้เลยนะ”
“งานแบบนี้เป็นยังไงล่ะครับ” เขาถาม กลับมาสู่ความเป็นจริงอีกครั้ง หลังจากตกอยู่ในภวังค์เมื่อครู่
“ก็เปลืองตัว ต้องโดนผู้หญิงแทะโลม... หรือคุณชอบให้ผู้หญิงหลาย ๆ คนสัมผัสตัวคุณ”
“เฉพาะคนที่ผมถูกใจอย่างคุณเป็นต้นครับ” ชายหนุ่มคลึงแก้วเหล้าในมือ ก่อนเอนกายลงบนโซฟาด้วยท่าทีสบาย ๆ
“อ้าว ถ้าผู้หญิงเลือกคุณ คุณมีสิทธิ์ปฏิเสธด้วยเหรอคะ”
“แน่นอนครับ ถ้าผมไม่ถูกใจผมจะไม่นั่งคุยกับเธอ”
“อ๋อ… ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าฉันสวย คุณถึงยอมมานั่งกับฉัน” รติรัตน์ขยิบตาให้เขาอย่างขี้เล่น หลังจากจิบเครื่องดื่มไปหลายแก้วจึงทำให้เธอกล้าพูดเล่นกับเขาอย่างเป็นกันเอง “คุณเป็นเกย์หรือเปล่าคะ”
“ฮ่า ๆ คิดว่าไงล่ะ” องศาถึงกับหัวเราะเสียงดังอย่างอารมณ์ดี กล้าคิดได้ไงว่าเขาเป็นเกย์ ทั้งที่เขากินผู้หญิงเป็นอาหาร เขารู้สึกชอบใจผู้หญิงคนนี้จริง ๆ เธอดูไม่มีเล่ห์เหลี่ยม ซื่อ ๆ คิดยังไงก็พูดออกมาแบบนั้น แถมยังไม่ได้อ่อยเขาเหมือนผู้หญิงคนอื่น แบบนี้สิน่าค้นหา เขามองหญิงสาวด้วยสายตาอ่อนแสงลง มันเป็นสายตาสำหรับเวลาเจอของที่ถูกใจมาก ๆ เท่านั้น
“ไม่รู้สิคะ ผู้ชายหน้าตาดีสมัยนี้มักกินกันเอง ดูยากค่ะ”
“ผมยินดีให้คุณพิสูจน์ทั้งคืนเลยครับ” องศายิ้มพลางมองเธอด้วยสายตาแพรวพราว
“น่าสนใจดีนะคะ” ตอนนี้รติรัตน์คิดว่าตัวเองเริ่มเมา เพราะไม่ว่าชายหนุ่มจะพูดอะไรให้ฟังก็เหมือนจะตลกไปเสียทุกเรื่อง แถมเขายังหล่อจนเธอหัวใจแทบจะทะลุออกมา ทั้งที่เขาสวมแค่เสื้อยืดกางเกงยีน
ไม่รู้สิ เธอรู้สึกว่าเขาดูแพง แถมนาฬิกาข้อมือที่เขาใส่ดูก็รู้ว่าเป็นของแพงไม่ใช่ของแบกะดิน เธออยู่ในวงการหนังสือมานาน เจอคนมาทุกระดับ เขาหล่อขนาดนี้ก็น่าจะมีผู้หญิงมาติดพันเยอะ บางทีผู้หญิงพวกนั้นอาจจะเปย์ให้เขา เพราะเธอเคยได้ยินข่าวเกี่ยวกับสาวขี้เหงามีฐานะที่มักเปย์ผู้ชายที่เธอสนใจไม่อั้นเพื่อแลกกับการปรนนิบัติและการเอาอกเอาใจจากผู้ชายพวกนี้
“ไปกันเถอะครับ” องศาดึงมือเธอให้ลุกขึ้น
“ไปไหนคะ แล้วฉันต้องจ่ายค่าเครื่องดื่มให้คุณเท่าไหร่ นี่บัตรเครดิตของฉัน เอาไปรูดได้เลยค่ะ”
องศารับมาถือไว้ เขาแค่อยากรู้ว่าเธอชื่ออะไรเพราะมันมีชื่อเธอบนหน้าบัตร เขาอ่านและจดจำไว้ในสมองจากนั้นก็คืนบัตรให้เธอ
“คืนนี้ผมเลี้ยงคุณเองแล้วกันครับ”
“แบบนี้ก็ได้เหรอ... ไม่เอาค่ะ ฉันไม่อยากเอาเปรียบคุณ คุณมาทำงาน คุณต้องการเงินไปเลี้ยงครอบครัว... หรือคุณต้องการเงินสด... เท่าไหร่คะ ฉันจะลองค้นดูว่าฉันมีเงินสดติดกระเป๋าหรือเปล่าเพราะปกติฉันไม่ค่อยพกเงินสด” รติรัตน์ค้นกระเป๋าตัวเองแล้วหยิบเงินทั้งหมดที่มีมายื่นให้เขา “ฉันมีอยู่แค่นี้แหละค่ะ... ฉันคิดออกแล้ว เอาเลขบัญชีคุณมาสิคะ เดี๋ยวฉันโอนเพิ่มให้”
“เอาเงินของคุณคืนไปเถอะครับ คืนนี้ผมเลี้ยง เอาเป็นว่าผมขอเบอร์โทร หรือไอดีไลน์คุณได้ไหมครับ แล้วคุณค่อยเลี้ยงผมคืน” องศามองเงินประมาณหกพันบาทในมือเธอแล้วอมยิ้มกับค่าตัวของเขา ก่อนยัดเงินคืนใส่กระเป๋าให้เธอ
“เอาโทรศัพท์คุณมา ฉันจะยิงคิวอาร์โค้ดให้ค่ะ” ได้ยินอย่างนั้นองศาจึงยื่นโทรศัพท์เครื่องหรูของตัวเองให้เธอ พลันจู่ ๆ ความทรงจำเมื่อวันก่อนก็ย้อนกลับมา
เขาจำเธอได้แล้ว เธอคือคนที่ร้องไห้อยู่ในลิฟต์วันนั้น โลกจะกลมอะไรขนาดนี้
ผู้ชายคนไหนมันช่างตาถึงไม่เห็นเพชรแบบเธอ แต่ไม่เป็นไร เขาจะเจียระไนเธอให้เป็นเพชรเม็ดงามส่องแสงสว่างที่มีแต่คนอยากได้เอง
องศาจูงมือเธอพาเดินเข้าลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังชั้นบนสุด ซึ่งเป็นห้องพักของเขากับมอส ส่วนชั้นอื่น ๆ เป็นห้องรับรองแขกที่อยากเปิดห้องเป็นการส่วนตัว เขาแตะคีย์การ์ดแล้วผลักประตูให้เปิดออก แล้วดันตัวเธอเข้าไปด้านในก่อนจะปิดประตูให้สนิท
“ห้องคุณเหรอคะ แล้วคุณพาฉันมาที่นี่ทำไม”
- Writer
