เสียงแตะคีย์การ์ดทำให้องศาต้องเงยหน้าจากเตาแก๊สแล้วหันไปมองทางประตู... เขามองท่าทางเหน็ดเหนื่อยของรติรัตน์แล้วก็อดสงสารไม่ได้
รติรัตน์เดินไปล้มตัวลงนอนที่โซฟาตัวยาว วันนี้เธอรู้สึกเหนื่อยมากเพราะมีแต่งานเร่ง ๆ เธอต้องรีบเช็กความเรียบร้อยจนตอนนี้รู้สึกปวดตาไปหมด แม้เธอจะเข้ามาได้สักพักแล้วแต่ก็ยังไม่เอ่ยทักทายองศา เธอน่าจะลืมว่าไม่ได้อยู่คนเดียวแล้วตอนนี้ คงเพราะเธอเหนื่อยและเพลียมากละมั้ง องศาเลยเดินเข้าไปในครัวแล้วจัดการทำน้ำผลไม้ปั่นเผื่อจะช่วยให้เธอรู้สึกสดชื่นขึ้น
“พิงค์ เหนื่อยมากเลยเหรอครับ”
“อุ๊ย … ขอโทษทีค่ะ พิงค์ลืมว่าคุณอยู่ในห้องด้วย ปกติถ้าพิงค์กลับมาเหนื่อย ๆ พิงค์จะนอนพักก่อนแล้วค่อยไปอาบน้ำน่ะค่ะ”
“ดื่มน้ำผลไม้ก่อนนะครับ จะช่วยให้คุณรู้สึกดีขึ้น... หิวไหมครับ ผมทำอาหารไว้รอคุณด้วยนะ”
“น่ารักจังเลยค่ะ... เย็นสดชื่นดีจัง ขอบคุณมาก ๆ นะคะที่ช่วยดูแลพิงค์”
“ผมยินดีมากครั
