คุณได้ไปต่อ (เพราะคุณทำให้ผมมีความสุขมาก) #1
1565 Words
เวลาบ่ายโมงกว่า ๆ องศาที่ตื่นนอนได้สักพักแล้ว กำลังรอให้หญิงสาวข้างกายตื่นเพราะเริ่มรู้สึกหิว เขาไม่ได้รู้สึกเหนื่อยหรือเพลียแต่อย่างใด แต่กลับมีความสุขปนรู้สึกผิดต่อหญิงสาว เพราะนี่เป็นครั้งแรกของเธอ เธอจึงน่าจะรู้สึกปวดร้าวไปทั้งตัวแน่นอน
องศานอนเท้าแขนจ้องมองหญิงสาวอย่างไม่วางตา ดวงตาของเธอบวมช้ำเพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก แต่ก็ไม่สามารถลดทอนความสวยของเธอไปได้เลย
รติรัตน์มีผมหยักศกสีน้ำตาลเข้มล้อมกรอบหน้าขับให้ยิ่งสวยกว่าเดิม แถมริมฝีปากก็อวบอิ่มจนเขาอยากบดจูบตลอดเวลา หญิงสาวพลิกตัวนอนตะแคงมาทางเขาจนผ้าห่มร่นลงไปทำให้เขาได้เห็นหน้าอกคู่สวยของเธอกระตุ้นต่อมหื่นของเขาให้ถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง
ไม่นานรติรัตน์ก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาช้า ๆ เพื่อปรับแสง พลันสายตาของเธอก็ปะทะเข้ากับอกแกร่ง เธอยื่นมือออกไปสัมผัสเบา ๆ คล้ายกับกำลังคิดว่าตัวเองอยู่ในความฝัน เธอลูบไล้แผงอกกว้างอย่างชอบใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองชายหนุ่มตาแป๋ว องศาจึงใช้ปลายนิ้วไล้สันจมูกเธออย่างเอ็นดู เมื่อรู้สึกตัวเธอจึงรีบหันหลังให้เขาอย่างไวด้วยความเขินอาย
‘อร๊าย นี้ฉันทำอะไรลงไปน่ะยัยพิงค์ ตื่นขึ้นมาบนเตียงกับผู้ชายงานดี’
“อายเหรอ หืม” องศากระซิบ
“ค่ะ”
“ไม่เห็นมีอะไรต้องอายเลย เรื่องธรรมชาติ... แถมคุณก็ยังสวยขนาดนี้”
“พิงค์ว่าเราไปอาบน้ำกลับกันดีกว่านะคะ พิงค์หิวข้าว” รติรัตน์รีบเปลี่ยนเรื่อง ใบหน้านวลแดงก่ำและร้อนผ่าว
“ผมก็หิว”
“งั้นลุกเลยค่ะ คุณไปอาบก่อน พิงค์อาบทีหลัง จะได้ออกไปหาอะไรทาน”
“ผมไม่ได้หิวข้าว แต่ผมหิวคุณต่างหากล่ะ”
“อุ๊ย ! ไม่ได้นะคะพิงค์ยังเจ็บอยู่เลยค่ะ กินพิงค์ไม่อิ่มเหมือนกินข้าวนะคะ” รติรัตน์รีบสั่นหน้า ให้ตายสิ ทำไมเขาถึงหื่นขนาดนี้
“ก็ได้ครับ งั้นผมไปอาบน้ำก่อน” พูดจบองศาก็ลุกขึ้นด้วยสภาพเปลือยเปล่าจนหญิงสาวต้องเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอาย
“ทอยหาอะไรมาปิดด้วยค่ะ เดี๋ยวพิงค์เป็นตากุ้งยิง”
“ฮ่า ๆ คุณเขินได้น่ากินชะมัดเลย”
“โอ๊ย ! คนหื่น... ไปเลยค่ะ พิงค์หิวไส้จะขาดแล้ว”
“ไปแล้วครับเจ้าหญิง”
องศาใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็พันผ้าเช็ดตัวเดินออกมา ทำให้รติรัตน์ถึงกับต้องกลั้นหายใจในความหล่อเหลาของเขา น่าเสียดาย ไม่น่ามาทำอาชีพแบบนี้เลย เธอไม่อยากใช้ผู้ชายร่วมกับผู้หญิงคนอื่น เธอเป็นคนหวงของ บางทีเธออาจจะพูดกับเขาเรื่องนี้ ถ้าเขาอยากเปลี่ยนงาน เธอก็สามารถหาให้เขาได้
“ทอยขา ขอผ้าเช็ดตัวให้พิงค์ได้ไหมคะ” แทนที่องศาจะหยิบผ้าเช็ดตัวให้ตามคำขอ เขากลับเดินตรงมาหาเธอ ก่อนจะช้อนอุ้มเดินไปเข้าห้องน้ำ
“กรี๊ดดด… คุณจะทำอะไรพิงค์คะ”
“ผมแค่จะอุ้มคุณไปอาบน้ำเอง กรี๊ดจนหูผมแทบแตก... ผมกลัวคุณจะเดินไม่ไหว เลยอยากจะช่วยคุณน่ะ”
เมื่อรติรัตน์อาบน้ำเสร็จแล้วก็ชะโงกหน้ามาดูว่าอีกฝ่ายยังอยู่แถวนี้ไหม จากนั้นก็รีบใส่เสื้อคลุมเดินออกมาแล้วหยิบเอาชุดที่วางอยู่เกลื่อนพื้นกลับเข้าไปใส่ในห้องน้ำ
“เสร็จแล้วค่ะ”
องศาหันกลับมามองตามเสียง เขาไม่ชอบชุดที่เธอใส่เลย มันโป๊เกินไป เขาไม่อยากให้ผู้ชายคนอื่นเห็นผิวสวย ๆ ของเธอ ชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวแล้วหยิบเอาเบลเซอร์ติดมือมาหนึ่งตัวแล้วยื่นให้
“พิงค์ครับ ใส่นี่คลุมทับไว้นะครับ จะได้ออกไปทานข้าวกัน”
“ขอบคุณค่ะ ทอยคิดว่าชุดพิงค์โป๊ไปเหรอคะ” เขาพยักหน้า เธอเลยสวมเสื้อคลุมทับแล้วหมุนตัวให้เขาดู “ดีขึ้นหรือยังคะ”
“ดีมากครับ... งั้นไปกันเถอะ”
“แล้วเราจะไปที่ไหนคะ พิงค์เอารถมา ขับรถพิงค์ไปกันนะคะ”
“ร้านอาหารที่ผมรู้จักครับ รับรองว่าคุณต้องชอบแน่นอน”
เมื่อมาถึงลานจอดรถ องศาก็มองรถของรติรัตน์ไม่วางตา เธอขับรถดี ๆ แบบนี้แสดงว่ารวยพอตัว เขาอาสาขับรถให้แต่พอรติรัตน์ขึ้นรถมาได้ก็ผล็อยหลับไปทันที คงเพราะอ่อนเพลียไม่ได้นอนทั้งคืน กระทั่งองศาพารติรัตน์มาถึงจุดหมายจึงได้เขย่าแขนเรียวเบา ๆ เพื่อปลุก
“พิงค์ ตื่นได้แล้วครับ ถึงร้านอาหารแล้วนะ”
“ง่วงจัง คุณไปส่งพิงค์ตามที่อยู่นี่ทีนะคะ ห้อง 4206 พิงค์ลุกไม่ไหวค่ะ พิงค์ต้องการยาคุมฉุกเฉินด้วย เพราะเมื่อคืนคุณไม่ได้ใส่ถุง” รติรัตน์ยื่นโทรศัพท์ให้เขาพร้อมคีย์การ์ดห้องเสร็จก็หลับไปอีกครั้ง องศาจึงยื่นฝ่ามือไปแตะหน้าผากของเธอ แล้วเขาก็ต้องหลุดสบถออกมาเสียงดัง
“เวรแล้ว… คุณกำลังเป็นไข้นี่นา งั้นเราลงไปทานข้าวกันก่อนนะครับ แล้วค่อยนอนต่อ” องศาพูดอย่างเป็นห่วง หากแต่เธอไม่ให้ความร่วมมือนักเพราะหลับไปแล้ว
ชายหนุ่มมองโทรศัพท์กับคีย์การ์ดของเธออย่างงง ๆ นี่เธอไว้ใจคนแปลกหน้าขนาดนี้เลยเหรอ ไม่ระวังตัวเอาเสียเลย มือหนาเอื้อมไปแตะหน้าผากมนอีกครั้งเพื่อวัดไข้ ดูทรงแล้วเธอน่าจะเป็นไข้จริง ๆ ด้วย อะไรกันวะ ตั้งแต่เอากับผู้หญิงมา ยังไม่เคยมีใครจับไข้แบบนี้เลย
นี่สินะ พิษสาวบริสุทธิ์ !
องศาจำต้องขับรถออกมาจากร้านอาหาร สายตาก็มองหาร้านขายยาไปด้วยจนเจอเข้า เขาจึงแวะจอดซื้อยาลดไข้กับยาคุมฉุกเฉินให้เธอ แถมเขายังถามวิธีทานกับหมอด้วย ใจจริงเขาไม่อยากให้เธอทานเลยเพราะมันอันตรายสำหรับอนาคต
ขณะที่รถยนต์คันหรูใกล้จะถึงคอนโดมิเนียมของรติรัตน์ สายเรียกเข้าโทรศัพท์ของหญิงสาวก็ดังขึ้น แต่องศาไม่ได้สนใจปล่อยให้ปล่อยสายตัดไปเอง ทว่าเสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นอีกครั้งจนเขารู้สึกรำคาญ
ไอ้บ้านี่มันเป็นใครวะ จะโทรมาทำซากอะไรนักหนา
องศาอดใจไม่ไหว เขาจึงกดรับสายแทนเธอ
“สวัสดีครับ”
(มึงเป็นใคร มารับโทรศัพท์ของคู่หมั้นกูได้ยังไง)
“มึงเป็นแค่คู่หมั้น อย่ามาสะเออะ เพราะกูเป็นผัว” องศาย้อน เพราะน้ำเสียงของอีกฝั่งมันทำให้เขานึกโมโห
(มึงอย่ามาพูดมั่ว ๆ ให้น้องพิงค์เสียหายแบบนี้นะ กูรู้จักเธอดี เธอไม่มีวันมีอะไรกับผู้ชายถ้ายังไม่แต่งงานแน่)
“เรื่องของกูกับพิงค์ ส่วนมึงน่ะแค่นี้แหละ” องศากดปิดโทรศัพท์ทันที ทว่าเปรมก็ยังคงกระหน่ำโทรมาไม่ขาดสาย
‘ไอ้เวรนี่ ! มึงได้เจอกูแน่โทษฐานที่มึงทำให้พิงค์ร้องไห้’
องศาหมายมั่นในใจอย่างแค้นเคืองแทนเธอ เขายังจำตอนที่เธอร้องไห้อยู่ในลิฟต์ได้ เธอทั้งสาวทั้งสวยขนาดนี้ ผู้ชายแบบไหนกันที่ทิ้งเธอได้ลงคอ ถ้ามันไม่ใช่ผู้ชายชั่วที่ขาดความรับผิดชอบ
เฮ้ย ! พูดแล้วเหมือนจะเข้าตัวเลยแฮะ
แต่เมื่อคืนเธอเป็นคนซื้อเขาไปนอนด้วยเองนะ แสดงว่าเธอเต็มใจเป็นของเขา แต่ทำยังไงได้ล่ะ เพราะตอนนี้เขาดันรู้สึกติดใจเธอมาก ถึงจะเงอะงะไม่เป็นงานแต่ก็น่ารักดี และอีกอย่างเธอก็ร้อนแรงกว่าพวกผู้หญิงที่เจนสนามเสียอีก ถ้าเธอเป็นแฟนเขา เขาจะทะนุถนอมเธอ และจะปฏิบัติกับเธอราวกับเจ้าหญิงไปเลย
ขอเดาเลยว่า... ไอ้หมอนั่นมันต้องวิ่งแจ้นมาหาเธออย่างไวเชียวละ
องศาอุ้มรติรัตน์ขึ้นลิฟต์มาจนถึงหน้าห้องของเธอ เขาแตะคีย์การ์ดก่อนจะผลักประตูให้เปิดออกแบบกว้างที่สุด เพราะเกรงว่าประตูจะโดนหัวเธอ
ชายหนุ่มมองหาห้องนอนจากนั้นก็อุ้มเธอไปวางบนเตียงอย่างเบามือ เขาจัดการถอดเสื้อผ้าของเธอออกก่อนจะเดินไปหาผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดตัวลดไข้ให้ หลังจากนั้นก็แกะยาออกมาก่อนมองดูยาคุมกำเนิดอย่างชั่งใจ
แล้วถ้าลูก ๆ ของเขาอยู่ในนี้แล้วล่ะ หากเขาให้เธอกินยาก็เท่ากับเขาทำเรื่องไม่ดี แต่เขาเพิ่งรู้จักเธอมันเลยเร็วไป แต่เธอก็สวยถูกใจจนเขาชักจะติดใจ หวังว่าคงจะไม่เบื่อเธอในเร็ววันนี้แน่
- Writer
