อีกมุมหนึ่งของถนนสายสี่ ด้านหน้าตรอกปู้จางซึ่งอยู่ห่างจากตึกเขียวที่เป็นตึกเก่าของทหารราวๆ ห้าร้อยเมตร ร่างสูงใหญ่ยืนโดนเด่นอยู่มุมถนนสายห้า คือย่านโรงงานที่ถูกปล่อยร้าง สาเหตุเป็นเพราะมีกลุ่มคนมีอิทธิพลหลายสกุล ต่างต้องการปรับพื้นที่แถวนี้ให้เป็นคาสิโน รวมถึงย่านการค้ารองรับการเจริญของเมืองในอนาคต
หลัวอี้หยางเหรินเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศได้ไม่ถึงครึ่งเดือน ซึ่งก่อนหน้านี้ เขามีเรื่องพัวพันกับการค้ายาเสพติด แต่เดิมเขาเกือบต้องจำคุก หากสุดท้ายชนะคดีดังกล่าว ด้วยอำนาจเงิน และบารมีของบิดาที่ยังพอมีอยู่บ้าง และเขาถูกส่งตัวด่วนไปให้ไกลจากเกาะซานเฉียง กล่าวได้ว่าเหตุการณ์หลังจากถูกปืนลั่นใส่กลางฝ่ามือ ชีวิตเขาดิ่งลงเหว คงเพราะผู้หญิงแสนสวยคนนั้นมีดาวหายนะฉุดให้เขาตกต่ำ
“เสี่ยวเจี๋ย...” เขายังจำกลิ่นกายหอมหวานเธอได้ ความพยศบนเตียง ทั้งรอยกัด รอยข่วน ยามเขาโถมร่างหนาใส่เรือนร่างนุ่มนิ่ม และสุด
