Ep.3 ผู้ชายอันตราย

2002 Words

Ep.3 Dangerous boy ฉันสะบัดตัวออกจากออทั่มทันที “เฮเลน มีใครรังแกมึงปะ?” ซัมเมอร์กวาดสายตาออกไปอย่างไม่พอใจ “คนใช้มึงปากไม่ดี กูเลยตบปากให้” ฉันชี้หน้าคนใช้อย่างจงใจ “ถ้างั้น...” ซัมเมอร์เดินตรงเข้าไปยัยคนใช้ก็รีบวิ่งไปหลบหลังออทั่ม “คุณออทั่มคะ ช่วยใบเตยด้วยนะคะ” เธอเขย่าแขนออทั่ม “ไม่มีอะไรน่ะ แค่เข้าใจผิดกันเอง” ออทั่มแบะปากนิด และเหล่ตามมองมาทางฉัน “แกต้องมาออดอ้อนพี่ชายฉันขนาดนี้เลยหรอ? ห๊ะ??? ” ยัยซัมเมอร์มองพี่ชายตาขว้างสลับกับคนใช้ “ไม่เอาน่าซัมเมอร์ จะมาทะเลาะกับพี่ทำไม” ออทั่มจับไหล่ยัยซัมเมอร์เบาๆ แต่ยัยคนใช้นั่นมองซัมเมอร์ด้วยสายตานิ่งๆ ไม่เคารพอะไร เพราะดูจากหน้าตาแล้วก็คงรุ่นราวคราวเดียว “ไปทำงานไป และไม่ต้องขึ้นมาโซนฉันอีก ถ้าไม่ได้เรียก” ออทั่มหันหน้าไปสั่งคนใช้นั่น “ได้ค่ะๆ “เธอยิ้มหวานให้ออทั่ม และหันหน้ามาเย้ย ๆ ฉันกับซัมเมอร์ “พี่ออทั่ม นั่นมันคนใช้นะ เลือกหน่อยได้มั้ย?? หนูจะฟ้องแม่” ซัมเมอร์ถลึงตาใส่พี่ชายอย่างโมโห “จุ๊ๆๆ ไม่เอาน่าน้องรักของพี่” ออทั่มเอามือจุ๊ปากห้ามพูดต่อ สายตาเหล่มองมาทางฉันเล็กหน่อย ก่อนจะเดินผ่านเข้าห้องของเขาไป “ว่าแต่มึงเถอะ มาทำอะไรโซนอันตรายแบบนี้” ยัยซัมเมอร์หันมาถามฉันอย่างเป็นห่วง “อันตราย??” ฉันงงๆ “ก็โซนอิพี่ชายของฉันเนี้ยไง แดนประหารของสาวใสซื่อบริสุทธิ์” ยัยซัมเมอร์พูดจนดูน่ากลัวจนโอเวอร์ ฉันทำหน้าแบบไม่ค่อยเชื่อคำพูดของนางสักเท่าไหร่ “ทำหน้าแบบนี้คือไม่เชื่อ?” ยัยซัมเมอร์แค่มองตาก็รู้ใจ “ไร้สาระน่ะ เลิกพูดถึงพี่ชายมึงเถอะ” ฉันพยายามจะเปลี่ยนเรื่อง “โอเคร ๆ ลืมไปว่ามึงอคติกับผู้ชายเจ้าชู้ทุกคนบนโลก” ยัยซัมเมอร์พูดอย่างรู้ใจ “อื้ม” ฉันก็ตอบแบบปัดๆ ไป และทั้งหมดนี่คือการเจอกันครั้งแรกของฉัน กับเขา ....และนั่นคือจูบแรกของฉัน..อีกด้วยน่าเจ็บใจที่สุดเลย _____________________ ฉันอยู่บ้านของยัยซัมเมอร์มาเกือบ หนึ่งเดือน โดยไม่ได้ติดต่อกลับหาพ่อแต่อย่างไร มาช่วยยัยซัมเมอร์ออกแบบเสื้อผ้าไปวันๆ ถึงฉันจะคิดถึงพ่อ แต่ฉันก็ไม่มีทางเดินกลับไปแน่นๆ สำหรับเรื่องภายในครอบครัวของยัยซัมเมอร์เพื่อนรักของฉันนั่น กว่ายัยซัมเมอร์จะทำใจยอมรับว่าที่พี่สะใภ้ของนางได้ ก็ใช้เวลาเกือบเดือน ว่าที่พี่สะใภ้คนนั้นก็คือ เมลบีแฟนสาวสุดที่รักของพี่วินเทอร์ พี่ชายอีกคนที่ยัยซัมเมอร์หวงและห่วงมาก ๆ จริง ๆ นางก็ห่วงพี่ชายทั้งสองคนนั่นแหละ ถ้าฉันต้องเจอน้องสามีแบบมันนะ ฉันฆ่าตัวตายเลยดีกว่า ส่วนพี่ชายอีกคนนั้นก็แทบไม่เจอกันเลย ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว เพราะฉันเกลียดขี้หน้าเหลือเกิน อี๋ๆๆ นึกแล้วก็ต้องเอามือถูปากอย่างรังเกียจ จูบแรกของฉันควรมอบให้กับผู้ชายที่แสนดีและเพียบพร้อมสิไม่น่าเลยยยยยย “อะนี่ เงินค่าออกแบบคอลเลคชันใหม่” ยัยซัมเมอร์ยื่นเช็คให้ฉัน “ไม่เอา จะบ้าหรอเราออกแบบมาด้วยกัน อีกอย่างคอลเลคชันใหม่ยังไม่ทันวางขายเลย” ฉันปัดมือออกทันที “เฮเลน!!!” ยัยซัมเมอร์พยายามจะยัดเช็คนั่นใส่มือฉัน “กูไม่เอาตังเด็ดขาด มึงเป็นคนลงทุนจะมาแบ่งให้กูทำไม” ฉันส่ายหน้าทันที “มึงก็มาช่วยกูออกแบบนี้ไง รับไปเถอะ มึงไม่มีเงิน ไม่มีอะไรติดตัวเลยนะเว้ย” ยัยซัมเมอร์ยัดเช็คนั่นใส่มือฉัน ฉันรู้ว่ามันไม่ได้ดูถูก หรือดูแคลนอะไร และรู้ดีว่ายัยซัมเมอร์พยายามจะหาทางช่วยฉันหลายครั้งแล้ว แต่ไม่รู้จะอ้างเรื่องอะไรที่จะให้เงินกับฉันใช้ เพราะถ้าให้เปล่าฉันไม่เอาแน่ ๆ “มึงว่า พ่อเขาจะคิดถึงกูบ้างมั้ยวะ?” ฉันพยายามจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ พ่อจะรู้มั้ยว่า ฉันต้องเจอกับอะไร ฉันจะรู้สึกยังไง และฉันจะลำบากอย่างไงบ้าง ฉันจะเป็นหรือจะตาย... ยัยซัมเมอร์ก็กอดฉันทันที “มึงมีกูนะเฮเลน มึงไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกนะ” ซัมเมอร์ลูบหลังปลอบใจฉัน เช็คเงินสดของยัยซัมเมอร์ก็ช่วยต่อชีวิตของฉันได้ระยะหนึ่งเลยล่ะ เช่นโทรศัพท์และกระเป๋า ใบใหม่ IG : Helen.ny 130 likes กลับมาเล่นไอจีแล้วนะ everybody... Comments fox_u : คิดถึงมากเลยครับ grimgame: น่ารักมากครับน้องเฮเลน gibzy.k : หายไปไหนมาหรอคะ? Haru.pony: พี่เฮเลนคะ กลับบ้านเถอะนะ พ่อคิดถึงพี่มากนะคะ โคร้มมมม ฉันปามือถือทิ้งอย่างอารมณ์เสีย ความเกลียดมันปี้ดขึ้นมาเลยทีเดียว ที่อิฮารุมันมาเม้นในรูปของฉัน “เห้ย ๆ ใจเย็นเพิ่งจะซื้อมาใช้ได้ไม่ถึงอาทิตย์” ยัยซัมเมอร์เก็บมือถือขึ้นมาลูบอย่างกลัว ๆ “กูเกลียดมัน เกลียดดๆๆๆๆ” ฉันพูดอย่างใส่อารมณ์ ๆ “กูว่าเด็กนี่ก็ไม่ได้ใสซื่อ เหมือนแม่มันนั่นแหละ” ยัยซัมเมอร์มองข้อความคอมเม้นของยัยฮารุ และแบะปาก BRU University หลังจากไปซัมเมอร์คอสที่อังกฤษ ฉันก็ต้องกลับมาเรียนตามปกติอีกครั้ง ในเทอมที่ 2 แนะนำตัวกันสักหน่อยอีกสักครั้ง ฉันชื่อ เฮเลน เป็นนักศึกษาคณะนิเทศศาสตร์ คณะที่มีการแข่งขันสู้ โดยเฉพาะในหมู่สตรีเพศ ทั้งความสวย ความสามารถ และความดัง ไม่ว่าจะด้านดี หรือลบก็ตาม และฉันก็มีเพื่อนแค่ยัยซัมเมอร์เพียงคนเดียว เพราะนอกนั้นก็แตกคอกันไปหมดแล้ว เพื่อนผู้หญิงก็แบบนี้นั่นแหละหาความจริงใจยาก พอลุกออกจากวงก็โดนนินทาทันที ส่วนฉันกับยัยซัมเมอร์คบกันมาตั้งแต่เรียก high school เอาง่ายๆ ว่านิสัยแบบเราสองคนนะ ถ้าเลิกคบกันก็ไม่มีใครคบด้วยแล้วล่ะ 5555 ห้องประชุมใหญ่ BRU University “นี่ก็เข้าสู่ Semester 2 แล้วนะทุกคน กฎของมหาลัยก็คือนักศึกษาทุกคนต้องเข้าร่วมคลับ หรือชมรมที่สนใจ และต้องออกค่ายอาสา ทุกคน” ศาสตราจารย์คนหนึ่งกำลังขึ้นพูดบนเวที “ทุกคนมีเวลาตัดสินใจภายในวันนี้เท่านั้น ถ้าใครยังหาชมรมไม่ได้จะถูกตัดสิทธิ์ให้ไม่ผ่านในภาควิชา Ethic หรือ คุณธรรมจริยธรรมนั่นเอง จอ บอ จบข่าว “ก่อนที่ท่านจะวางไมค์ลง เสียงโห่ คุยซิบก็ดังกระหึ่มขึ้นทันที “พวกพี่ๆ ทุก ๆ คลับจะเปิดบูธอยู่สนามกีฬา เลือกที่ชอบที่ใช่ได้ตามสบายใจเลยนะ” และท่านก็ตะโกนขึ้นอีกครั้ง โดยไม่ใช้ไมค์ และเดินออกไป “ชมรมแฟชั่น ผู้หญิงเยอะแน่ ๆ” ยัยซัมเมอร์พูดแบบเอือม ๆ “พี่สะใภ้!!!!!!” ยัยซัมเมอร์รีบลากแขนฉันตรงเข้าไปหาเมลบี แฟนสาวสุดซื่อ แสนสวยของพี่ชายของนางทันที “ซัมเมอร์??” เมลบีดูหน้าตาตกใจนิดๆ “นี่เพื่อนพี่สะใภ้หรอ?” ยัยซัมเมอร์โบกมือทักทายอย่างเฟรนลี่ ทั้งที่ปกติมันหยิ่งจะตาย “ใช่ๆ แล้วซัมเมอร์กับเฮเลนละเพื่อนไปไหน” ฉันหันไปถามเพราะเห็นเธอยืนกันสองคน “เหลือกันแค่กันแค่สองคนนี้แหละ” ฉันตอบแทน เพราะเราก็ทะเลาะกันด้วยปัญหาผู้หญิง ๆ ทั้งที่วันก่อนก็ยังปาร์ตี้กันดี ๆ อยู่เลย “คบเพื่อนผู้หญิง ก็แบบนี้แหละ ไม่จริงใจ ขี้นินทา และขี้อิจฉา” ซัมเมอร์พูดอย่างจิก ๆ แม้ว่าพวกเพื่อนๆ ของเมลบีจะมีสายตาเจ้าชู้ไปบ้าง ซึ่งฉันก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แต่ยัยซัมเมอร์นะสิ อยากหาเพื่อนเพิ่มซะจริง ๆ “มีเพื่อนผู้ชายเยอะ ๆ คงสนุกดีนะ” ยัยซัมเมอร์หันไปเม้าท์มอยกับ ฮิปโป สาวอวบหน้าสวยคนหนึ่งของกลุ่มนี้ โดยมีแฟนหนุ่มลูกครึ่งน่าโหด ยืนประกบตลอดเวลา แต่คู่นี้ก็น่ารักดีแหละ เราเดินหาชมรมกันอยู่นาน จนพบกับ ชมรม Dog lover พอดูโปสเตอร์ต่าง ๆ ก็นึกถึง เจ้าซื่อบื้อที่บ้านเลย หมาของฉันเองนะคะ พ่อซื้อเป็นของขวัญวันเกิดให้ฉันตอนอายุ 19 เพราะฉันไปบอกพ่อว่าฉันเหงาและไม่มีเพื่อน “ยิ้มอะไรหรอเฮเลน” เมลบีเดินเข้ามาถามฉันอย่างงง ๆ เหมือนเห็นฉันมองภาพกิจกรรมของชมรม รักหมา ๆ แมว ๆ นี้ “คิดถึง ซื่อบื้อนะหมาของฉันเอง” ฉันหันไปบอกเมลบีแม้ว่าในตาของฉันจะเศร้ามากก็ตาม เมลบีนิ่งไป เหมือนทำอะไรไม่ถูก “ลงชื่อก่อนดีกว่า เดี๋ยวเต็มพอดี” และฉันก็รีบไปลงชื่อเข้าชมรมนี้ทันทีพร้อมกับเพื่อน ๆ แต่หายนะมันมักจะมาแบบไม่คาดคิด เมื่อประธานชมรมก็คือ อิตาออทั่มนั่นแหละ ซวยในซวยจริงๆ หลังจากที่เราเดินออกมาจากสนามกีฬา จุดลงทะเบียนชมรมเสร็จ “พี่ออทั่มทำอะไรแบบนี้ได้ด้วยหรอ? ” ยัยซัมเมอร์ยังแทบไม่เชื่อว่า น้ำหน้าอย่างพี่ชายตัวเองจะสามารถรับผิดชอบและรั้งตำแหน่งประธาน ชมรม Dog lover “ถ้าเป็น Porn lover ฉันยังพอเชื่อ ” ซัมเมอร์พูดขึ้นเองก็ขำเอง “ขนาดนั้นเลยหรอซัมเมอร์ แต่ก็จริง 5555” ขนาดเมลบียังอดขำไม่ได้ “เฮเลนๆ คุณเฮเลนครับ ผมตามหาซะทั่วเลย...อาจารย์ Alina เรียกหานะครับ” เพื่อนผู้ชายแว่นหนาๆ คนหนึ่งวิ่งตรงมาหาฉันทันทีอย่างเหนื่อยๆ จำได้ว่าเขาเป็นเด็กทุนที่ต้องช่วยงานอาจารย์และจดจำชื่อของนักศึกษาในคณะได้ทั้งหมด “อาจารย์เรียกฉัน? อ่อ...ขอบใจนะเดี๋ยวฉันไปพบเดี๋ยวนี้เลย ” ฉันก็เดินตามนายแว่นนั่นไปทันที ยัยซัมเมอร์ทำท่าว่าจะเดินตามฉันมา “ไปรอกับพวกเมลบี ฮิปโปที่ตึกบริหารก็ได้ เดี๋ยวกูตามไปนะ” ฉันหันไปบอกมันทันที “ก็ได้ รีบมานะ” ยัยซัมเมอร์ก็พยักหน้าก่อนจะเดินตามพวกเมลบีไปและเดินไปคั่นกลางระหว่าง เมลบีกับสายฟ้า “นายนะหรอที่ชื่อสายฟ้า ” ยัยซัมเมอร์หันไปถามเพื่อนชายคนหนึ่งในกลุ่มเพื่อนใหม่ของเรา ห้องพักอาจารย์ Alina เธอเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของฉันเอง เธอเป็นลูกครึ่งอิตาลีไทย หน้าสวยอย่างกับปูไปรยา ดี ๆ นี่เอง นายแว่นหนาเคาะประตูก่อนจะเปิดให้ฉัน “สวัสดีค่ะ อาจารย์” ฉันยกมือไหว้ทันทีที่เข้าไปในห้องพัก “อ้าวเฮเลน มานั่งก่อน ๆ อาจารย์มีเรื่องจะถามหนู” อาจารย์มีสีหน้าเครียด ๆ “ค่ะ?” ฉันนั่งลงอย่างงงๆ “นี่คือจดหมายจากทางมหาลัยนะจ๊ะเฮเลน” อาจารย์ยืนซองจดหมายสีขาวให้กับฉัน แต่ว่าฉันไม่ได้เรียนแย่ขนาดจะโดนรีไทร์นี่น่า ฉันก็เลยรีบเปิดอ่านทันที จดหมายภาษาอังกฤษ ถูกเซ็นกำกับโดย บราเดอร์ผู้อำนวยการมหาวิทยาลัย “ใบแจ้งเตือน เกินกำหนดการจ่ายค่าเทอม?” ฉันแปลแบบงงๆ “ใช่จ้ะ คุณพ่อเฮเลนลืมรึเปล่าลูกว่าเราต้องจ่ายค่าเทอม เพราะนี่เกินกำหนดมา หนึ่งอาทิตย์แล้วนะ” อาจารย์ถามแบบยิ้มๆ ฉันก้มหน้าอ่านจดหมายและไม่กล้าสบตาของอาจารย์เลยจริง ๆ ปกติพ่อเป็นคนดูแลค่าเทอมมาตลอด ฉันจะไปหาเองที่ไหนมาได้ ค่าเทอมเป็นแสนแบบนี้ ..ฉันคงต้องโดนทางมหาลัยไล่ออกแน่ ๆ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more