Revenge of XL Ex-Fiancé

CHAPTER ELEVEN

Evelyn Scarlett Grace's POV:

"I'll be gentle," mahinang sambit n'ya habang malumay ang mga mata. Pumwesto s'ya sa gitna ng hita ko. Napalunok ako at napadiin ang hawak sa braso n'ya gawa ng kaba dahil alam kong masakit ito lalo na't first time ko s'ya.

Marahan n'yang pinasok sa akin ang alaga n'ya. Agad na nanlaki ang mga mata ko nang maramdaman kong para bang may napunit sa loob ko. Namuo ang luha sa gilid ng mata ko at hindi ko mapigilang mapaiyak sa sakit.

Mabilis na pinunasan ni Dristan ang luha ko. Nilapit n'ya ang mukha n'ya sa akin at hinalikan ako. Dahil sa ginawa n'ya ay nakalimutan ko ang sakit na nararamdaman at napalitan ito ng sarap. Nang magsimula s'yang gumalaw ay pinatong ko ang mga kamay ko sa batok n'ya at niyakap s'ya.

"Ahh.." nang bilisan n'ya ang galaw ay nagsimula na akong makaramdam ng kakaibang sarap. "Di-Dristan.."

"Ah.. fck.." narinig kong mahina s'yang napaungol at umalis sa pagkakapatong sa akin. "Turn around," utos n'ya sa akin. Agad ko namang sinunod ang utos n'ya at tumalikod ako sa kan'ya, naramdaman ko ang kamay n'ya sa baiwang ko at muli n'yang pinasok ang alaga sa akin. "Is this okay?" Tanong n'ya at tumango lang ako bilang sagot tapos ay nagsimula na s'yang gumalaw.

Napakapit ako sa sandalan ng coach at hindi ko na mapigilang mapaungol ng sunod-sunod at malakas dahil sa sarap na nararamdaman. Hindi ko alam na ganito pala kasarap ang pagtatalik. Pakiramdam ko ay nasa langit ako.

Pinatong ni Dristan ang mukha n'ya sa batok ko at hinalikan n'ya ako rito habang mas bumibilis ang galaw n'ya at mas dinidiin. Nakakakiliti ang paghinga n'ya sa batok ko, nakakadagdag ito sa sarap na nararamdaman ko. "I'm cúmming.." mahinang sambit n'ya.

"I, I think.. I will too.." napapaungol kong sabi. Mas binilisan ni Dristan ang galaw at naramdaman ko ang mga kamay n'ya na minamasahe ang dibdib ko hanggang sa mabilis n'yang ilabas ang alaga at ipinutok ang semén sa likuran ko.

"Don't move," sambit n'ya nang subukan kong gumalaw kahit na nanginginig ang mga binti ko. Kumuha s'ya ng tissue at pinunasan ang likuran ko. Sinuot n'ya sa akin ang pänty ko at inayos n'ya ang suot kong dress tapos ay nagbihis na rin s'ya.

"Dristan.. yung nangyari.." umupo ako ng maayos at sinubukang kausapin s'ya tungkol sa nangyari sa amin pero nakita kong kumuha s'ya ng beer at uminom pa. "Dristan, lasing kana," awat ko sa kan'ya.

Pagkalapag n'ya ng beer ay inalok n'ya ito sa akin at ngumiti. Sino ba namang makakatanggi sa gwapong mukha n'ya? Lalo na't nakangiti. Kinuha ko na lang ang beer at inubos ito.

Pagkalapag ko ng beer sa lamesa ay binalik ko ang tingin kay Dristan. Nakahiga na s'ya sa couch habang nakapikit ang mga mata. Hindi ko maiwasang mapangiti. Sa isang taong pagsasama namin ay ngayon ko lang s'ya nakitang lasing.

Humiga ako sa tabi n'ya at pinatong ang braso n'ya sa tyan ko. Pinagmasdan ko ang maaliwalas n'yang mukha habang tulog. Kahit na medyo madilim ay kitang kita ko ang bawat detalye ng mukha n'ya. Kabisado ko na nga ang mga ito. Hindi ko alam kung kailan nahulog ang loob ko sa kan'ya, hindi ko alam kung kailan ako nagsimulang magustuhan s'ya.. basta ang alam ko lang ay mahal ko na s'ya. Hinawakan ko ang pisngi n'ya at binigyan s'ya ng halik sa labi.

Bukas.. susubukan kong sabihin ang nararamdaman ko sa kan'ya. Sigurado akong parehas kami ng nararamdaman sa isa't isa. Kahit na malamig s'ya minsan sa akin o madistansya ay alam kong may gusto s'ya sa akin. Ramdam ko iyon.

Ipinikit ko na ang mga mata ko at niyakap si Dristan.

~

Naalimpungatan ako nang makarinig ako nang ingay. Dinilat ko ang mga mata ko at nakitang wala ako sa unit ni Dristan. Nandito pa pala ako sa VIP room sa club.

"You're awake. It's time to go, may dalawang oras na lang tayo bago ang flight natin." Napalingon ako sa likuran ng couch at nakita si Dristan na kakababa lang ng phone at binobotones ang puting polo.

"Dalawang oras?" Medyo gulat kong tanong at mabilis na tinignan ang oras. Nakita kong nagsasabi s'ya ng totoo kaya naman napaupo ako. Nang mapatingin ako sa lamesa at nakita ang mga beer na ininom namin ay may agad akong naalala kaya naman natigilan ako.

"I'll start the car-" pinutol ko ang sasabihin n'ya. "Dristan, about last night.." tumayo ako sabay hinarap s'ya at napakagat sa labi ko gawa ng takot at hiya na nararamdaman. Hindi ko alam kung papaano ko sisimulan. Hindi ko alam kung papaano ko sasabihin sa kan'ya tong nararamdaman ko. "I.. I think I-"

"Last night was a mistake." Nang marinig ko ang sinabi n'ya ay para bang nabingi ako at bumigat ang dibdib ko. "We're both drunk.. and that mistake happened."

Napalunok ako habang pinipigilan ang luha kong tumulo. Yumuko ako dahil ayokong makita n'yang naiiyak ako. Ayokong kaawaan n'ya ako.

"I will wait for you in the parking area." Kinuha n'ya ang bag n'ya tapos ay lumabas na ng kwarto nang hindi man lang ako tinignan.

Agad akong napaupo sa couch at pinunasan ang luha ko. Mali ang pag-amin ko sa kan'ya. Sino ba naman ako para magustuhan ni Dristan? Sigurado akong pinandirian n'ya rin ako dati tulad ni Caleb. Isa akong mataba at pangit dati. Hindi porket maganda at sexy na ako ngayon ay magkakagusto na s'ya sa akin. Naging mabait lang naman s'ya sa akin dahil gusto n'ya ako tulungan at alam kong ginagawa n'ya ang lahat ng ito dahil gusto n'ya rin gumanti sa mga Kier.

Pumikit ako at huminga nang malalim. Hindi ko dapat makalimutan ang pangako namin ni Dristan, tinupad n'ya ang pangako n'ya sa akin na papagandahin n'ya ako kaya naman ngayon ay oras na para tuparin ko ang pangako kong gaganti ako kay Caleb. "Scarlett, you have yo collect yourself," mahinang sambit ko sa sarili sabay dumilat at tumayo.

Pagkarating ko sa parking area ay nakita ko si Dristan na tulala lang habang nakaupo sa driver's seat at naghihintay sa akin. Nang buksan ko ang passenger's seat ay dito lang s'ya natauhan. Napatikhim s'ya tapos ay pinaandar na ang sasakyan.

"Pinakuha ko ang mga gamit sa unit, pinaderetso ko na sila sa airport," sambit n'ya.

Hindi ako sumagot at tumango lang. Sinandal ko ang ulo ko at tumingin na lang sa labas. Habang nasa papunta kami sa airport ay agad kong naalala ang paghihirap ko rito sa korea para lang gumanda. Hindi naging madali ang lahat ng pinagdaanan ko pero worth it ito.

Narating namin ni Dristan ang airport sa loob lamang ng isang oras. Pinick up namin ang luggage namin tapos ay hinintay nang tawagin ang flight number namin. Habang naghihintay ay biglang dumating si Gio na umiiyak at niyakap kami, "bisitahin n'yo ako ulit dito, okay?" Napatawa ako nang mahina dahil parang bata s'ya tuwing umiiyak o malungkot.

"We will do," sagot ko at humiwalay na sa yakap, sakto namang tinawag na ang flight number namin ni Dristan kaya nagpaalam na kami sa kan'ya tapos ay sumakay na sa eroplano. Magkatabi kami at nasa bandang bintana ako kaya naman kita ko ang kulay asul na langit at mga puti na ulap.

Nilingon ko si Dristan at nakita kong tulog s'ya. Medyo namumula pa nga ang mukha n'ya. Mukhang hindi parin nawawala ang tama ng alak sa kan'ya.

Nang may dumaan na flight attendant ay nanghingi ako ng dalawang kape. Hindi rin kami nakakin ng umagahan ni Dristan dahil sa pagmamadali namin kanina. Nang dumating ang kape ay binaba ko ang temporary mini table sa harap namin at nilapag ko rito ang dalawang kape.

Marahan ko s'yang tinabig, "Dristan," tawag ko sa kan'ya upang magising at agad naman s'yang napadilat. "Pinakuhaan kita ng americano. Uminom ka muna nito." Americano ang paborito n'ya at dahil hindi ko kaya ang pait nito ay caramel latte ang pinagawa ko para sa akin.

Hindi s'ya sumagot sa akin, bagkus ay tumango lang s'ya upang magpasalamat tapos ay ininom ang kape. Mabilis n'ya itong naubos at bumalik sa pagtulog. Binalik ko na lang ang tingin sa latte ko at sinubukang pagaangin ang nararamdaman.

Hindi ako dapat mahulog sa kan'ya. Mali na nagkagusto ako sa kan'ya. Ngayon ay kailangan ko tuloy tiisin ang sakit na nararamdaman ko at kailangan kong mag-focus sa plano namin.

Nang maubos ko ang latté ko ay nakatulog na rin ako. Matapos makalipas ang ilang oras ay nagising na lang ako nang marahan akong tabigin ni Dristan. Pagkadilat ko ng mga mata ay sumalubong ang napakagwapo n'yang mukha.

"We're here," seryosong sambit n'ya. "Nasa Pilipinas na tayo, Scarlett." Nang bigkasin n'ya ang mga ito ay napatingin ako sa bintana at saktong nag-announce din na lalapag na ang eroplano maya-maya.