พรหมลิขิตร้ายพ่ายรัก

แคว้นต้าไฮ่เป็นแคว้นขนาดกลางที่มีอนาเขตอยู่ของมหาสมุทร การขับเคลื่อนเศรษฐกิจของแคว้นก็มาจากเหล่าพ่อค้าวาณิชย์นี่แล้ว และตระกูลหวังก็เป็นหนึ่งในนั้น แถมยังเป็นตระกูลคหบดีที่ร่ำรวยเป็นอันดับต้น ๆ ของเมืองหลวงไฮ่อีกด้วย นายท่านสกุลหวัง...หวังยี่ชวนมีบุตรสาวอยู่สองคน คนโตมีนามว่าม่านหลิว...หวังม่านหลิวเกิดจากภรรยาคนแรกที่หวังยี่ชวนจำใจยอมแต่งงานด้วย เพราะบุญคุณที่สกุลเถามีต่อบรรพบุรุษของสกุลหวังในอดีตนั่นเอง ส่วนบุตรสาวคนเล็กมีนามว่ามู่หยา...หวังมู่หยาเป็นบุตรสาวที่เกิดจากภรรยาคนรองสตรีหนึ่งเดียวที่หวังยี่ชวนรักปานดวงใจ หวังม่านหลิวเกิดก่อนน้องสาวต่างมารดาเกือบห้าปี นางเป็นเด็กน้อยที่รู้ความมาตั้งแต่เด็ก และได้รับการเอาใจใส่จากบิดาเพียงแค่ช่วงแรกที่นางเกิดเท่านั้น นั่นเพราะมารดาของนางได้เสียชีวิตลงเนื่องจากอาการป่วยที่เกิดขึ้นหลังคลอดได้ไม่นาน หวังยี่ชวนจึงดูแลบุตรสาวเพียงเพราะความสงสารที่นางกำพร้ามารดา แต่ผ่านไปเพียงไม่กี่ปี ภรรยาอีกคนของหวังยี่ชวนก็ได้คลอดบุตรสาวที่น่ารักให้กับเขา แล้วทุกอย่างหลังจากนั้นก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปสำหรับหวังม่านหลิว นางถูกผู้เป็นบิดาหมางเมินทันทีที่น้องสาวเกิดมาลืมตาดูโลก แต่เด็กน้อยที่รู้ความเช่นนางก็เข้าใจ ว่าน้องยังเด็กนัก บิดาย่อมให้ความสำคัญเป็นพิเศษเหมือนกับที่นางเคยได้รับมาก่อนหน้านั้น หากน้องสาวโตขึ้นและรู้ความ บิดาย่อมหันมาใส่ใจนางเหมือนเดิมอย่างแน่นอน นั่นคือความคิดที่แสนจะไร้เดียงสาของเด็กน้อย แต่ผ่านมาอีกหลายปี จนแล้วจนรอด การเฝ้ารอให้บิดากลับมาเหลียวแลก็ไร้ผล บ่อยครั้งที่นางจะไปหาที่เรือนใหญ่ แต่ก็ถูกสาวใช้ที่บิดาส่งมาให้ดูแลนางห้ามเอาไว้ทุกที อวิ๋นหมี่คือสาวใช้คนใหม่ที่บิดาส่งมาดูแลนางแทนคนเก่า ด้วยเหตุผลใดเด็กสาวเช่นนางคงไม่มีทางจะรู้ได้ “คุณหนูเจ้าขา จะไปไหนหรือเจ้าคะ” “ข้าจะไปหาท่านพ่อ” “ที่เรือนใหญ่ นายท่านกับฮูหยินห้ามไม่ให้ใครรบกวนเจ้าค่ะ” “แต่ข้าเป็นลูก ข้าจะไปหาท่านพ่อ” นางตวาดสาวใช้ “บ่าวเตือนคุณหนูแล้วนะเจ้าคะ” อวิ๋นหมี่ทำเป็นห้าม แต่สุดท้ายนางก็ปล่อยให้คุณหนูของนางเดินไปที่เรือนใหญ่อยู่ดี ขณะที่หวังม่านหลิวกำลังเดินไปถึงบริเวณสวนดอกไม้ของเรือนใหญ่ ภาพพ่อแม่ลูกที่อยู่เบื้องหน้าทำให้นางก้าวขาไม่ออก นางเหม่อมองภาพนั้นน้ำตาตกในด้วยความริษยา ตั้งแต่รู้ความจนกระทั่งตอนนี้ ไม่มีสักครั้งที่บิดาจะยิ้มให้นางแบบนั้น แม้แต่ร่วมโต๊ะกินข้าวก็ไม่เคย ความเอาใจใส่ที่บิดาเคยมีให้ คือการจ่ายเบี้ยหวัดให้นางไม่เคยขาด และหาสาวใช้ให้นางเท่านั้นเอง “บ่าวเตือนแล้วว่าอย่ามาก็ไม่เชื่อ” อวิ๋นหมี่ที่ตามหลังมาติด ๆ บ่นว่าให้เจ้านายสาว ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาหวังม่านหลิวก็ไม้ดินเฉียดเรือนใหญ่อีกเลย จะออกไปข้างนอกนางก็ใช้ประตูหลังจวนเท่านั้น โชคยังดีที่บิดาไม้ได้ห้ามให้นางออกไปนอกจวน จนเวลาล่วงเลยมาอีกหลายปี บัดนี้เด็กสาวตัวน้อยหวังม่านหลิวมีอายุใกล้จะถึงวัยปักปิ่นแล้ว ความสวยของนางเบ่งบานตั้งแต่ยังเด็กและเป็นที่เลื่องลือไปทั่วเมืองหลวงแม้กระทั่งในราชสำนักผู้คนก็เอาไปเล่าต่อ ๆ กันไป จนข่าวลือเรื่องความงามของนางไปเข้าหูองค์ชายเป่ยหานเฟยเข้า “เสด็จพ่อ บุตรสาวคนโตสกุลหวังนางเหมาะยิ่งนักที่จะเป็นชายาของหม่อมฉัน นางไม่เพียงแต่สวยและรวยมากเท่านั้น กิริยามารยาทก็เพียบพร้อม ครบตามคุณสมบัติของสะใภ้หลวงแน่นอน หากหม่อมฉันจะขอหมั้นหมายหวังม่านหลิวหลังจากพิธีปักปิ่นของนางจบลง เสด็จพ่อจะคิดเห็นเช่นไร ถ้าเห็นชอบ ก็ทรงโปรดประทานสมรสพระราชทานให้หม่อมฉันกับคุณหนูหวังม่านหลิวด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ” เป่ยหานเฟยโอรสองค์โตกราบทูลความต้องการของตัวเองยืดยาว เพื่อให้พระบิดาคล้อยตาม ซึ่งก็แน่นอนที่ฮ่องเต้เป่ยหานไม่มีทางปฏิเสธคำขอของโอรสองค์โต ในเมื่อราชวงศ์เป่ยที่ผู้คนเห็นว่าร่ำรวยอู้ฟู่นั้น มันก็แค่เปลือกนอก แต่ในท้องพระคลังแทบจะไม่เหลือสมบัติอะไรให้เอามาผลาญเล่นแล้ว ต่อให้เก็บภาษีจากคนรวยได้อย่างมหาศาล แต่คนในราชวงศ์ก็ใช้จ่ายออกไปอย่างฟุ่มเฟือยไม่แพ้กัน จนรายได้กับรายจ่ายเหลื่อมล้ำไม่มีความสมดุล และราชวงศ์เป่ยคงจะถังแตกในอีกไม่ช้านี้อย่างแน่นอน ฉะนั้นฮ่องเต้เป่ยหานจึงคิดที่จะแต่งเอาบุตรสาวของตระกูลพ่อค้าที่ร่ำรวยทั้งหลายเพื่อหวังจะได้เงินทองและสมบัติมากมายมาอุดรอยรั่วให้กับท้องพระคลังที่กำลังว่างเปล่า “เมื่อถึงเวลานั้นพ่อจะออกราชโองการให้เจ้าและน้อง ๆ ของเจ้าทุกคน ให้รับชายาที่เป็นบุตรสาวของพ่อค้าวาณิชย์พวกนั้นได้ หนึ่งตระกูลหนึ่งสะใภ้หลวงก็เพียงพอแล้ว สกุลหวังร่ำรวยมหาศาลเป็นอันดับต้น ๆ ของแคว้น เจ้าคิดถูกที่เลือกคุณหนูจากตระกูลนี้ อย่าได้พลาดเชียว ต้องเอาสมบัติของสกุลหวังมาให้ได้ทั้งหมด เข้าใจหรือไม่” “ลูกเข้าใจแล้วเสด็จพ่อ อย่างที่หม่อมฉันทูลเสด็จพ่อไป คุณหนูใหญ่สกุลหวังเหมาะสมเป็นอย่างยิ่งพ่ะย่ะค่ะ ขนาดยังไม่ไม่ได้ปักปิ่นนางก็โตเป็นสาวสะพรั่งงามหยดย้อยถึงเพียงนั้น รูปร่างก็งาม ทรัพย์สมบัติก็พร้อม นางจะเป็นหน้าเป็นตาให้กับราชวงศ์เป่ยของเราได้อย่างไม่มีที่ติพ่ะย่ะค่ะ” ฮ่องเต้กับองค์ชายใหญ่เป่ยหานเฟยหารือกันอยู่นาน กับแผนการแต่งสะใภ้ที่ร่ำรวยเข้าวัง เพื่อหวังจะปอกลอกเอาสมบัติและสินเดิมของพวกนาง