“พวกเจ้ามาทำกระไรที่ห้องของเมียข้า”
“ข้าน้อยมาหาบาร์ยามาขอรับ”
“ข้าตามยุลมา เพราะเกรงว่าเจ้านี่จะมารบกวนแม่นางซาไม ภรรยาของท่าน”
“ส่วนข้านั้น นอนไม่หลับเห็น บาตาร์ออกมาก็คิดว่าเขาคงนอนไม่หลับเหมือนกันเลยออกมาเดินเล่น แต่ที่ไหนได้หวงน้องสาวจึงมาคอยกันท่าเจ้ายุล”
“แล้ว ท่านล่ะ?”
“คูลานบุกเข้าไปในกระโจมของข้าน่ะสิ ข้าจึงหนีมา”
“คูลาน งดงามขนาดนั้นท่านกล้าปฏิเสธสตรีที่มีแต่คนหมายปอง อยากได้นางมาเป็นภรรยาทั้งนั้น อีกทั้ง ยังได้ความมั่งคั่ง และบารมี
ของบิดาของนางอีก ท่านไม่สนใจรึ?”
“ข้าไม่สน เพราะนางเป็นภรรยาของพี่ชายข้า”
“แต่ถึงอย่างไรท่านจำเป็นต้องทำตามกฎ ภรรยาที่อยู่ภายใต้การครอบครองของข่านคนเก่า ที่ไม่ใช่ มารดา จำต้องแต่งงาน เพื่อเป็นการให้เกียรติ ข่านคนก่อน ว่าจะดูแลสิ่งที่เป็นของท่านอย่างดีท่านจะแหกกฎอย่างนั้นรึ?”
“ใช่...”
“ท่านคงเกรงใจ ซาไม สินะ”
“ทำไมข้าต้องเกรงใจนางด้วย
