“อ๊ะ...ลุกขึ้นมาก่อน แล้วค่อยกล่าวให้ข้าฟัง เจ้าไม่เคยมีความลับกับข้า อยากรู้นักว่าเจ้า มีความในใจกระไร?”
“เอ่อ....ข้า...ข้า...”
“ท่านพี่บาตาร์อยู่ที่นี่เองข้าตามหาเสียตั้งนานท่านพี่มาฝึกม้าทำไมไม่ชวนข้ามด้วย ท่านก็อีกคน”
“ข้าเห็นว่าเจ้ามัวแต่ตามบาร์ยามาไปทั่ว จึงมิได้ชวน ข้าขอเตือนเจ้าเอาไว้ก่อนนะ บาร์ยามามิได้เหมือนกับสตรีทั่วไปที่ฝันหวานถึงครอบครัวที่ดี มีสามีที่ดี บาร์ยามามีความใฝ่ฝันว่าจะเป็นนักรบหญิง เจ้าอย่าหวังที่จะได้นางเป็นคู่ครองของเจ้าเลยยอมแพ้เสียเถอะแล้วมองหาสตรีนางอื่น”
“ไม่ ข้าก็มีความฝันเช่นเดียวกับนาง ข้าฝันว่าจะได้นางเป็นภรรยา นะ ๆ ๆ ช่วยสนับสนุนข้าด้วย”
“เมื่อไรเจ้าจะเลิกทำตัวเป็นเด็กเสียทีเพราะว่าเจ้าเป็นแบบนี้แหละ บาร์ยามาจึงไม่สนใจเจ้า”
“นางจะต้องรักข้า ในแบบที่ข้าเป็น ละข้าก็รักท่านด้วย ท่านคือคนสำคัญรองลงมาจาก บาร์ยามานะขอรับท่านพี่”
ยุล โอบแขนล่ำของบาตาร์พร
