Rochelle Dianne's POV
"Aalis na ko. Bantayan mong maigi si Shoti, Ethan. Kahit medyo maayos pa siya, sigurado ako na may masakit pa rin."
Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa sofa at dahan-dahan na nilapag sa ibabaw ng sofa si Shoti. Ayoko pang umalis dahil kay Shoti pero kailangan dahil may lolo pa ko na makulit. Baka mamaya hindi na naman no'n, nainom 'yong gamot niya.
"Ihahatid na kita."
Napatingin ako kay Ethan na nakatayo na rin sa harapan ng isa pang sofa. Napataas ang kilay sa kanya at itinaas ko ang dalawang braso ko sa harapan ng dibdib ko.
"Kaya ko ang sarili ko," mataray na saad ko sa kanya.
Akala yata niya nakalimutan ko na agad lahat ng pang gogoyo niya sa akin. Masyado siyang pakialamero kaya ibubuhos ko sa kanya ang lahat ng sama ng loob ko.
"Alam ko," sagot sa akin ni
