ติดกลิ่น

1178 Words
ตึก Setterland เพียงแค่ประตูรถเปิดฉันก็เดินเข้าท่ามกลางสายตาของเหล่านักลงทุนและผู้คนที่อยู่แถวนั้น ฉันคือยูริ โยษิตา ปริยาภัสร์สกุล ลูกสาวคนโตของ Dr.รามิล ปริยาภัสร์สกุล ฉันคือผู้ดูแลThe K การมาที่นี่ก็เพื่อขอบคุณ ผูกมิตรกับเจ้าของเกาะที่ส่งคนไปดูแลความเรียบร้อยของ The K ทุกวัน “คุณหนูพร้อมไหมครับ วันนี้ผมได้ข่าวว่าหุ้นส่วนของคุณอัคคีก็อยู่ด้วย คุณหนูอย่าพูดอะไรเกินกว่าเหตุนะครับ” “ฉันรู้แล้ว ฉันต้องสร้างภาพว่าตัวเองเป็นสาวเรียบร้อยจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าแท้จริงแล้วฉันคือนักฆ่า” อีกด้าน... ก๊อก ก๊อก ก๊อก “คุณยูริมาขอพบครับนาย” “อือ ให้เข้ามาเลย” สาวสวยในชุดยูกาตะเดินเข้ามาพร้อมกระเช้าผลไม้ เธอเป็นสาวหน้าหวานทำให้หนุ่มๆที่นั่งเคลียร์งานกันอยู่มองไม่ละสายตา “สวัสดีค่ะ” “สวัสดีครับ ผมต้องเรียกว่าคุณยูริใช่ไหมครับ” อัคคีลุกขึ้นมากล่าวสวัสดี “เรียกอะไรก็ได้ค่ะ วันนี้ยูริผลไม้มาฝากเป็นการตอบแทนที่คุณอัคคีส่งคนไปดูเรื่องความปลอดภัยให้ฉัน” “ยูริ?” ธาดาหรี่ตามองพร้อมกับจ้องหน้ายูริ เลยเจอท่าไม้ตายเมื่อสายตาของยูริกำลังทำให้คนที่จ้องตกไปอยู่ในภวังค์ชั่วขณะ “ชื่อเหมือนนักฆ่าที่เคยเข้ามาก่อความวุ่นวายที่เกาะเลยนะครับ” ธาดายกยิ้มให้แต่อัคคีกับนิ่งเฉยมีเพียงส่งยิ้มบางๆให้เท่านั้น “ฉันก็อยากเป็นนักฆ่านะคะแต่จับมีดปลอกผลไม้ยังไม่เป็นเลย” “ฮ่าๆ เอาล่ะผมต้องขอบคุณคุณยูริมากๆเลยนะครับที่อุตส่าห์เอาผลไม้มาฝาก” อัคคีพายูริมานั่งคุยเกี่ยวกับปัญหาของกาสิโนอีกด้านทำให้รู้ว่ากาสิโนของเธอนั้นยังไม่ได้รับผลตอบรับอย่างที่ควร “แล้วกาสิโนใหญ่บนฝั่งทำไมถึงทำรายได้มหาศาลนักล่ะครับ” “The K เป็นกาสิโนที่ใหญ่มากค่ะมีหลายสาขาแทบจะทั่วโลก บนฝั่งคุณตาไม่ยอมขยายสาขาเพราะต้องการให้นักลงทุนทั้งหลายมาใช้บริการที่เดียว นอกนั้นคุณตาเป็นเพียงหุ้นส่วนเท่านั้น แต่ที่คุณแม่กับคุณพ่อต้องการมาเปิดที่นี่ก็เพราะอยากขยายชื่อเสียงให้ผู้เล่น หรือนักเที่ยวที่มารู้ว่าไม่ใช่มีเพียงบนฝั่งเท่านั้นที่จะมี The K” “แล้วแผนการตลาดของคุณเป็นแบบไหน ขอโทษนะอันนี้ผมจะแนะนำในฐานะนักธุรกิจ” “1เดือนที่ผ่านมาคนของฉันใช้ระบบเดี๋ยวกับสาขาใหญ่ มันทำให้ฉันรู้ว่าที่นี่ใช้ระบบเดียวกันไม่ได้ ตอนนี้ฉันกำลังวางแผนที่จะปรับอะไรหลายๆอย่างๆ ฉันไม่อยากเอาผู้หญิงมาเป็นจุดดึงดูด” “คุณคิดผิดแล้ว นักลงทุนทั้งหลายส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชายการมีผู้หญิงสวยๆเดินไปเดินมามันไม่ใช่การค้าประเวณีเสมอไป แค่เอามาเป็นจุดดึงดูดผู้เล่นเฉยๆ” “ฉันไม่อยากให้ใครมาด้อยคุณค่าของผู้หญิง ผู้หญิงทุกคนไม่ควรตกเป็นเครื่องมือของผู้ชาย!” อัคคีมองดวงตาที่เปลี่ยนไปของยูริ ดวงตาที่อัคคีกำลังตามหาและในที่สุดเขาก็เจอมันเสียที คิงเห็นสายตาและน้ำเสียงของคุณหนูที่เปลี่ยนไปจึงกระแอมออกมาเพื่อเรียกสติคุณหนู “ผมเข้าใจ แต่ผู้หญิงที่อยู่ที่นี่ล้วนแต่มีความยินยอมในการทำงาน ไม่เชื่อคุณลองไปถามได้เลย ถ้าคุณสนใจที่จะปรับแผนเรื่องนี้ผมจะแนะนำให้คุณรู้จักน้องชายผม เขาเป็นคนที่ดูแลผู้หญิงบนเกาะ ใครที่ทำงานที่นี่ต้องผ่านการคัดจากน้องชายผม” “หยุดๆๆ” ยูริยกมือขึ้นเบรกไม่ให้อัคคีพูดต่อ แต่อัคคีกับกลั้นขำให้กับท่าทีของยูริที่บ่งบอกว่าไม่ค่อยชอบน้องชายของตนสักเท่าไหร่ “ครับ” “เอาเป็นว่าฉันจะลองปรับแผนตามแบบของฉันก่อน ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ ไปเถอะคิง” “ครับคุณหนู” เพียงแค่พ้นสายตาธาดาก็เดินเข้ามาถามถึงยูริที่ดูคุ้นหน้าคุ้นตาแถมเพื่อนยังเรียกไปคุยเป็นการส่วนตัวอีก “ใช่คนที่มึงตามหาไหม” “ไม่รู้สิ แต่ที่รู้รายได้ของ The K ไม่ค่อยเป็นที่พึงพอใจเท่าไหร่ ไม่รู้ทำไมDr.รามิลกับท่านไคถึงส่งเด็กมาบริหาร ประสบการณ์ก็ไม่มีเลย เท่าที่คุยกูว่าหนูพายยังมีไหวพริบดีกว่า” อีกด้าน... ยูริเดินขึ้นรถไปด้วยอาการหงุดหงิด ทำไมจะต้องไปขอร้องให้ไอ้หมอปีศาจมันช่วย ฝันไปเถอะ รถของThe Kเคลื่อนตัวออกไปเป็นจังหวะเดียวกันกับรถของอคินที่ขับเข้ามาจอดพอดี ทำให้อคินมองตามด้วยความสงสัย แต่เมื่อขึ้นไปยังชั้นผู้บริหารก็ได้กลิ่น กลิ่นที่ตามหา “เฮีย กลิ่น กลิ่น ใช่ๆกลิ่นนี้มันกลิ่นอะไร” ผมถามเฮียๆทั้งสองที่นั่งจัดการบัญชีอยู่ในห้องแต่สายตาดันมองไปเห็นตระกร้าผลไม้ผมเลยต้องหยิบมาดม ชัดเจนกลิ่นนี้ที่ผมตามหา “เป็นหมาหรือไงจมูกดีจริง” อัคคีหันมาด่าน้องชายก่อนจะหยิบเอกสารขึ้นมาดู เทียร์ถึงกับกลั้นขำแต่อคินกับไม่ขำด้วยเพราะตนกำลังจะประสาทเสียกับการตามหาเจ้าของกลิ่นนี้ “เฮีย! ใครคือเจ้าของผลไม้บอกมา!!” “กูไม่บอก เดี๋ยวถึงเวลามึงก็รู้เอง อะนี่งานของมึงไปเตรียมคัดสาวๆไว้สัก20คน เป็นไปได้เอาแนวญี่ปุ่นหน่อย กูช่วยมึงได้แค่นี้แหละขอผลไม้ด้วยเมียกูจองแล้ว” ผมมองตามหลังเฮียคีไปอย่างงงๆ คืออะไรให้ผมเตรียมคัดผู้หญิงไว้เหรอ ทุกวันนี้ก็ไม่มีแรงจะทดสอบแล้วนะ ผมกลับมาบ้านด้วยความสับสนไอ้เทียร์มันเลยเตรียมเช็คผู้หญิงที่กำลังจะเข้ามาคัดเลือก แต่ว่ารอบนี้อคินส่ายหัวแทบหมดทุกคน “ทำไมไม่ผ่านเลยครับ ผมว่าก็โอเคนะ” “ถ้าแนวญี่ปุ่นมันต้องดูหน่อมแน้มหน่อยดิ แบบว่าแค่มองก็ดูไร้เดียงสา ดูบริสุทธิ์ แค่มองก็อยากผสมพันธุ์ด้วย ไปหามาให้ได้” “ผมว่าก็คงมีแค่นายนั่นแหละที่เห็นใครถูกใจก็อยากผสมพันธุ์ไปหมด” อคินมองหน้าลูกน้องอย่างไม่พอใจแต่ก็ไม่เถียงเพราะมันคือเรื่องจริง ในมือของอคินกำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับ The K ที่กำลังทำการโปรโมทอย่างคึกคักแต่ยอดการแชร์ต่างจาก Setterland เหลือเกิน “อยากรู้ว่าใครคือผู้ดูแล The K ถ้าเป็นผู้หญิงที่เห็นวันนั้นก็ดีสิ”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD