รอบสังหาร
1172 Words
หลังจากได้สาวๆเข้ามาทำงาน The K ก็มีกระแสตอบรับที่ดีขึ้น เคนตะดึงเชฟจากญี่ปุ่นมาดูแลเรื่องอาหารทำให้วัยรุ่น คู่รักต่างพามาชิมอาหารญี่ปุ่นแบบต้นตำรับที่หาทานได้ที่เดียวบนเกาะ
4เสือที่เข้ามาใช้บริการร้านอาหารก็ต่างเอ่ยชมถึงการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น
“คนที่ชื่อเคนตะนี่เก่งนะ เข้ามาพลิกเกมส์ได้ทัน” เจเจเอ่ยปากชมพร้อมกับมองไปรอบๆร้านอาหาร
“เพราะยูริเองก็รู้ตัวหรอกแต่เพียงแค่ไม่อยากเดินเกมส์ที่ตัวเองไม่ชอบ” อัคคีตอบกลับพร้อมกับคีบแซลมอนให้หนูพายที่เคี้ยวตุ้ยไม่สนใจใคร ช่วงนี้เมียผมเจริญอาหารจังเลย
“มีอีกเรื่องนึงที่พวกมึงต้องรู้ เมื่อคืนคนงานที่ท่าเรือโดนทำร้ายไป3คน กล้องวงจรจับได้เป็นผู้ชายสองคน ฝีมือไม่แน่ใจ”
“กูรู้แล้วล่ะแต่รอให้มันลงมือก่อน ตอนนี้ถ้าออกตัวไปพวกมันก็ไม่ออกมาหรอก ไอ้ภูมันบอกว่าที่ร้านอาหารเปิดใหม่มีคนเข้าออกช่วงกลางคืนผิดปกติ”
“แล้วนี่มึงเป็นอะไรไอ้หมอ นั่งหงอยเป็นหมาแดกแฟ้บเลย” ธาดามองหน้าน้องที่เอาแต่มองไปที่บันได
“ยูริไม่ยอมออกมาเจอหน้าผมเลยเฮีย ผมแค่หลอกจูบเธอไปสองทีแค่เนี้ยต้องหลบหน้าผมด้วย!”
อคินเริ่มระบายความในใจออกมาจนทุกคนต้องถอนหายใจเพราะไม่รู้จะพูดอะไร แม้แต่หนูพายก็หมดคำพูดไปด้วย
“มึงเนี่ยนะ หมกมุ่นเกินไปแล้วไอ้หมอ ทำอะไรคิดให้เยอะๆไอ้คีก็ข่มขืนเมียในโรงเรียน มึงก็ไปหลอกจูบเขา ทั้งๆที่มึงก็รู้อยู่เจ็มอกว่าเขาเป็นใคร เดี๋ยวก็จู๋ขาดไม่รู้ตัวหรอก!”
“คุณเจเจพูดถูกค่ะ หนูพายเกลียดคุณอัคคีไปหลายวันเลยเลวมาก!”
“แล้วเธอมาด่าฉันทำไมตอนนี้ฉันเป็นคนดีแล้วปะ!!” อัคคีงับหูหนูพายต่อหน้าทุกคน ทำให้อคินร้อนรนจนอยากขึ้นไปหายูริแต่ถูกทุกคนห้ามเอาไว้
กรี๊ดดดด!!!
เสียงกรีดร้องดังมาจากชั้นสองทั้งสี่คนจึงวิ่งขึ้นมาดู นักพนันรายนึงถูกยิงจนเสียชีวิต ร่องรอยนี้มันทำให้อคินหันไปมองหน้าพี่ชายด้วยความสงสัย มันเหมือนตอนที่ไอ้กวินแฟนเก่าของหมอแก้วถูกยิงด้วยสไนเปอร์
“เกิดอะไรขึ้น!” ยูริเข้ามาดูที่เกิดเหตุพร้อมกับมองไปที่มุมหน้าต่าง
“ยูริ!” เคนตะส่ายหัวไม่ให้เธอออกตัวไปมากกว่านี้เพราะห่วงเรื่องความปลอดภัยของเธอ
“เรื่องศพเดี๋ยวผมจัดการเอง คุณก็ระวังตัวไว้หน่อยนะครับ” อคินแสดงความเป็นห่วงทำให้ยูริหันไปมองหน้าและกล่าวของคุณ
“เดี๋ยวพี่จัดการต่อเองยูริไปพักเถอะ”
“พี่เคนตะเรื่องนี้ยูริไม่ยอมนะ!”
เคนตะไม่ได้ตอบอะไรแต่หันไปคุยกับอัคคีผู้เป็นเจ้าของเกาะแห่งนี้เพื่อจัดการกับศพและปิดข่าวการเสียชีวิตของนักพนัน โชคดีที่ตอนนี้มีเพียงลูกค้าประจำแต่อัคคีปัดไปว่าผู้ตายถูกรอบสังหารเพราะปมชู้สาว
//ยูริ//
พวกมันเริ่มกันแล้ว เพราะฉันรู้ว่าไอ้ฮิโรชิมันเป็นใครพวกมันต้องเริ่มแผนสองในการยึดอำนาจบนเกาะนี้ ถึงไม่ได้อำนาจแต่ก็ต้องการต่อรองเพื่อขอซื้อพื้นที่หรือยึดพื้นที่ในการทำอะไรสักอย่าง ถ้าเรย์อยู่คงแฮกระบบรักษาความปลอดภัยเพื่อดูกล้องวงจรปิดทุกตัวบนเกาะได้แล้ว
“ยูริพี่จัดการทุกอย่างให้แล้วนะ”
“พี่เคนตะ พวกมันเริ่มกันแล้ว”
“มันเคยเห็นยูริเหรอ มีอะไรที่พี่ยังไม่รู้อีกไหมยูริ!” เคนตะเดินเข้ามาหายูริอย่างต้องการคำตอบ
“พี่เคนตะ...”
“พูดมา!!” น้ำเสียงตะคอกของเคนตะทำเอายูริต้องก้มหน้าเพื่อหลบสายตาของเคนตะ
“ตอนที่ยูริเปิดโปงไอ้เถ้าแก่เจียง ยูริเข้ามาช่วยคุณอัคคีเค้นความจริงจากผู้หญิงที่ชื่อญาญ่า ยูริเลยได้ข้อมูลที่คุณอัคคีไม่รู้ ยูริจะเข้าไปจัดการกับไอ้ฮิโรชิด้วยตัวเอง แต่ยูริถูกมันจับได้ พี่เคนตะยูริขอโทษที่ทำอะไรไม่คิด” ฉันก้มหน้าเพราะรู้ชะตากรรม การทำงานพลาดบทลงโทษมันร้ายแรงมาก
วันเกิดเหตุในอดีต
หลังจากรู้ความจริงจากไอ้ราชันมันก็เลือกที่จะออกไปให้คุณอัคคียิงจนเสียชีวิตคาที่ ฉันก็กลับขึ้นฝั่งในคืนนั้นและบินกลับมาญี่ปุ่นเพื่อจัดการสืบหาคนอยู่เบื้องหลังไอ้ฮิโรชิ ฉันยอมปลอมตัวเข้าไปเป็นสาวในเลาจน์ของไอ้ฮิโรชิ แต่การทำแบบนี้มันเสี่ยงเกินไปฉันใช้ผ้าบางๆมาปิดใบหน้าจนถูกมันเรียกให้ขึ้นไปหา
“ชื่ออะไรหรือสาวน้อย” น้ำเสียงของไอ้ระยำที่เอาผู้หญิงมาปรนเปรอถามฉันที่กำลังนวดขาให้มัน
“โซระค่ะ”
“ท้องฟ้างั้นเหรอ”
หมับ!!
ฉันถูกไอ้ฮิโรชิจับเข้าที่หน้าอก แม้แต่ตกใจและอยากจะเอามีดปักอกมันแต่ตอนนี้ลูกน้องมันอยู่เยอะเกินไปฉันจึงต้องยอมให้มันบีบเคล้นอยู่แบบนั้น
“เปิดหน้าออก แล้วเอาปากเธอมาอมอะไรที่มันตื่นให้ฉันหน่อย”
เพียงแค่ฮิโรชิสะบัดมือลูกน้องที่ยืนอยู่ก็เดินออกไปรอข้างนอกกันหมด ฉันจึงค่อยๆบีบนวดไล่ขึ้นมาจนถึงขาอ่อนของมัน ฉันรอจังหวะที่มันเคลิ้มจนหลับตาพริ้ม มีดพกที่ถูกซ่อนเอาไว้ในตระกร้าดอกไม้ถูกฉันหยิบขึ้นมา เพียงแค่ฉันง้างไอ้ฮิโรชิมันก็ใช้หมอนปัดจนผ้าที่ฉันใช้ปิดหน้าหลุดออกมา
“สวยนี่หว่าแต่ไม่น่าอายุสั้นเลย!”
ฉันกลิ้งไปคว้ามีดด้วยความไวแต่เสียงลูกน้องมันกำลังเข้ามาฉันเลยต้องหนีมาทางหน้าต่าง และนี่เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ฉันต้องรีบหนีกลับบ้านมาหาคุณพ่อ ถ้าเกิดฉันยังอยู่ญี่ปุ่นคุณตาโอตะคงจะล้างบางจนเกิดสงครามอีกครั้งนึงแน่
ปัจจุบัน
ฉันยอมเล่าเรื่องทุกอย่างให้พี่เคนตะฟัง กฏของนักฆ่าหากใครเห็นหน้าเราไม่มันก็เราที่ต้องตาย พี่เคนตะเลยเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัย พวกมันอาจจะตามฉันมาสักพักแล้วยิ่งเห็นว่าฉันกับคุณอัคคีรู้จักกันและมีผลประโยชน์ให้กันมันเลยต้องรีบจัดการฉันให้ไวที่สุด
“รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วง”
“รู้ค่ะ”
แกร๊ก!
อคินที่ยืนฟังอยู่แต่ก็ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร กลับทนไม่ได้จึงเปิดประตูเข้ามาเคนตะจึงถอยออกมาจากยูริและลงไปจัดการที่เหลือต่อ
- Writer
