จูบนี้เป็นค่ามัดจำก็แล้วกัน
1046 Words
THE K
ผมลงจากรถเพื่อเดินเข้ามาในตึกThe K แม้ผมจะมาแล้วหลายครั้งแต่ทุกครั้งมันกับเงียบเหงาจนผมแยกไม่ออกเลยว่านี่ตึกกาสิโนหรือศาลเจ้า เงี๊ยบเงียบ!
“สวัสดีครับคุณอคินลมอะไรหอบมาครับเนี้ย” บอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ตรงจุดบริการเอ่ยทักผมแต่จะให้ดีกว่านี้มันควรเป็นสาวๆสิ
“ฉันมาดูความเรียบร้อยน่ะ เฮียคีไม่สะดวกมาเอง”
ผมไม่รอคำตอบแต่เดินดิ่งเข้ามาเลยแม้ไอ้เทียร์จะระวังหลังให้แต่นาทีนี้ผมอยากรู้ว่าไอ้บุคคลสำคัญมันเป็นใคร ตอนนี้ผมขึ้นมาที่ชั้น2ของตึก แม้จะมีผู้เล่นการพนันบ้างแต่ก็ไม่ค่อยครึกครื้นเท่าไหร่
“คนนั้นไงครับที่ยืนคุยกับเสี่ยหนูอยู่”
ผมยืนดูไอ้ขี้เหร่ที่กำลังคุยกับไอ้เสี่ยหนูถึงเรื่องสมุนไพร ถุ้ยย หน้าอย่างกับจอมปลวกเปียกฝนทำเป็นเท่
“เอาไงต่อดีครับนาย ตอนนี้คุณยูริกำลังเดินไปหามันแล้ว”
“ดูไปก่อน กูอยากรู้ว่ามันเป็นใครทำไมถึงเป็นคนสำคัญของยูริ ถ้าเป็นแฟนมึงเตรียมคนให้พร้อมกูจะอุ้มมันไปฆ่าทิ้ง”
“แล้วถ้าเป็นญาติคุณยูริล่ะครับ”
“ก็เดินไปยกมือไหว้สวัสดีครับพี่ไงล่ะ!!”
“หมดสภาพ”
ผมดูยูริเดินเข้าไปคุยกับมันแต่ทำไมต้องใกล้ชิดขนาดนั้นด้วย มากไปแล้วจะสิงกันเลยหรือไง ชีพจรลงขาเลยผมหันไปมองไอ้เทียร์ที่ยืนส่องไพ่ให้นักพนันคนนึงอยู่ก็เลยถีบมันจนล่วงไปเลย
“นายยยย!!”
“คุณอคิน!!” ยูริหันมามองพร้อมกับเดินมาหาอคินที่ด่าลูกน้องอยู่ข้างๆ
“ครับ”
“คุณมาทำไมคะ มีธุระอะไรหรือเปล่า”
“ผมแค่มาดูความเรียบร้อยครับ”
สายตาของอคินยังมองไปที่บุคคลสำคัญที่เดินมายืนข้างๆยูริทำให้ยูริต้องแนะนำให้รู้จัก
“พี่เคนตะคะนี่คุณอคินเป็นคุณหมอและก็เป็นน้องชายของคุณอัคคีเจ้าของเกาะนี้ค่ะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” เคนตะยื่นมือไปจับกับอคินทำให้ทั้งสองได้สบตากัน อคินเลยรู้ทันทีว่าภายใต้แววตาที่ดูใสซื่อมันต้องคิดไม่ซื่อกับยูริแน่ๆ
“คุณอคินคะฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณหน่อย เชิญที่ห้องทำงานฉันดีกว่าค่ะ พี่เคนตะคะฝากทางนี้ด้วยนะคะ” ฉันเดินนำคุณอคินมาที่ชั้น3 เดินตรงมาริมสุดก็เป็นห้องทำงานของฉัน เพียงแค่เข้ามากลิ่นหอมๆของดอกไม้มันก็ทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลาย
“เชิญนั่งค่ะ”
“ครับ” ผมเดินมานั่งที่โซฟา ส่วนยูริหันไปหยิบชุดน้ำชามาเทให้ผม
“ฉันปรึกษากับพี่เคนตะแล้วว่าจะรับพนักงานผู้หญิงเข้ามาทำงานที่นี่ เรื่องนี้คุณอัคคีบอกว่าต้องคุยกับคุณ”
อ๋อออ ทำไมผมรู้สึกรักเฮียจังเลย แสดงว่าที่ให้ผมหาสาวสวยๆแนวญี่ปุ่นก็เพราะแบบนี้นี่เอง
“ไม่มีปัญหาครับ แต่เรื่องค่าแรงต้องเป็นไปตามมาตรฐานกรมแรงงานนะครับ เพราะผู้หญิงที่มาทำงานที่นี่ส่วนใหญ่เป็นลูกหนี้ของเฮียคี ทุกคนต้องทำงานเพื่อใช้หนี้ เงินเดือนจะต้องถูกหักตามข้อตกลง ถ้าหมดหนี้แล้วเจ้าตัวอยากทำงานต่อหรือจะกลับก็แล้วแต่นะครับห้ามบังคับ ไม่ว่าจะเป็นการค้าประเวณีหรือยุ่งเกี่ยวกับสิ่งผิดกฎหมาย”
“ค่ะ แล้วคุณจะส่งมาเมื่อไหร่คะ”
“พรุ่งนี้คุณยูริเข้าไปหาผมที่บ้านได้เลยครับ จะได้ไปดูว่าคนไหนผ่านหรือไม่ผ่าน” ผมส่งยิ้มให้เธอแต่เธอกับมองหน้าผมเหมือนไม่ไว้ใจ ทำไมอ่า ผมออกจะน่ารักใสๆขนาดนี้
วันต่อมา
ผมตื่นมารอยูริตั้งแต่เช้าจนรถของเธอขับเข้ามาจอดเป็นไปตามคาดว่าเธอมากับลูกเป็ดแค่สองคนไอ้ขี้เหร่ไม่ได้มาด้วย ผมรีบพาเธอเข้ามาคุยรายละเอียดเพิ่มเติมพร้อมกับสาวสวยประมาณ30คนที่นั่งรออยู่
“เอิ่มมม นี่บ้านหรือสถานสงเคราะห์คะ” ฉันหันไปถามคนข้างๆที่ดูภูมิใจในความหล่อของตัวเองในกระจก
“เมื่อก่อนก็ไม่เยอะขนาดนี้ครับ พอเฮียคีหมั้นกับหนูพายก็เลยย้ายสาวๆมาอยู่บ้านผมหมดเลย”
ยูริเดินมาดูดอกไม้ด้านหลังที่ถูกเนรมิตเมื่อคืนนี้ เธอดูชอบดอกไม้ที่ผมไปขโมยมาจากบ้านแม่ป่านนี้แม่ผมคงหัวใจวายแล้วมั้ง
“ดอกไม้สวยจังเลยคุณชอบดอกไม้เหรอคะ”
ยูริหันมามองอคินแต่เธอกลับพลาดสะดุดก้อนดินทำให้อคินต้องเข้าไปรับ ริมฝีปากของยูริแนบชิดกับริมฝีปากของอคินโดยไม่ได้ตั้งใจแต่อคินกับเจตนาให้มันเป็นแบบนั้น
อุ้ย!!
"อะ ไอ้โรคจิต!!" ฉันผลักอกของไอ้หมอหื่นแต่กลับถูกรวบเอาไว้ในอ้อมกอด มันจะมากไปแล้วนะ!!
"โรคจิตอะไรหล่อขนาดนี้ จุ๊บ!"
จุ๊บ!!
ผมยื่นหน้าไปจูบริมฝีปากของเธอเบาๆจากนั้นก็ปล่อยให้เธอโกรธจนตัวสั่นเทา
"ฉันจะ...หึยยย!!!" อยากจะเอามีดปาดคอไอ้หมอหน้ามึนนี่จังเลย มาขโมยจูบของฉันได้ยังไง
"เอาหน่า ถือว่าเป็นค่ามัดจำก็แล้วกัน ไปเถอะสาวๆรอให้คุณเลือกอยู่" ผมเดินหนีเข้ามาในบ้านโดยที่ไม่ได้หันไปมองเธอเลย
เมื่อยูริยอมเลือกสาวๆไปเกือบ20คน อคินก็เตรียมทำเรื่องส่งตัวสาวๆไปตรวจร่างกายเพื่อความสบายใจของทั้งสองฝ่าย ซึ่งยูริก็เห็นด้วยกับเรื่องนี้
"คุณหนูทำไมหน้าแดงครับ"
"ฉันโกรธ โมโห อยากฆ่าคน!!!"
"ผมว่าถ้าฆ่าเพื่อระบายอารมณ์มันจะไม่ดีนะครับ กลับไปปาลูกดอกที่โรงแรมดีไหมครับ"
"ให้คนทำสแตนดี้ไอ้หมออคินให้ฉันด้วย ฉันจะเอามาเป็นเป้าลูกดอก!!"
0.0
- Writer
